«Με κορόιδευαν για πολλά χρόνια για τις λαϊκές ρίζες μου, με έλεγαν ιχθυοπώλισσα, μανάβισσα, χωριάτα. Αυτό που δεν κατάλαβαν ποτέ είναι ότι πάντα ήμουν, είμαι και θα είμαι περήφανη που είμαι άνθρωπος του λαού».
Με αυτό το λαϊκιστικό αφήγημα -που δεν επιβεβαιώνεται στην πράξη- η μεταφασίστρια πρωθυπουργός της Ιταλίας, Τζόρτζια Μελόνι, ανακοίνωσε προ ημερών την υποψηφιότητά της και στις ευρωεκλογές του Ιουνίου, επικεφαλής στη λίστα του κόμματός της, των «Αδελφών της Ιταλίας».
«Στο ψηφοδέλτιο γράψτε μόνο το όνομά μου, Τζόρτζια», είπε με περισσή αυτοπεποίθηση και ψηφοθηρική διάθεση.
Όμως σε μια προεκλογική περίοδο ανακατατάξεων στον χώρο της ακροδεξιάς ενόψει των ευρωεκλογών και εν αναμονή πολιτικών «οσμώσεων» στο μετεκλογικό τοπίο, το πεδίο φαντάζει πρόσφορο για νέα ακροδεξιά «φιντάνια».
Στο πολωμένο προσκήνιο της Ιταλίας προβάλλει πλέον, λοιπόν, ένας υπερφιλόδοξος στρατηγός, με τάση ακροδεξιού λαϊκισμού και μεθόδους πολιτικού μάρκετινγκ που παραβγαίνουν αυτά της «Τζόρτζια».
«Γράψτε Στρατηγός, γιατί όχι;», προέτρεψε τις προάλλες τους υποστηρικτές του ο Ρομπέρτο Βανάτσι, επικεφαλής στο ευρωψηφοδέλτιο της Λέγκα του Ματέο Σαλβίνι.
Ήτοι της ακροδεξιάς συνιστώσας στη τρικομματική κυβέρνηση της Ρώμης, που συναπαρτίζουν τα μεταφασιστικά «Αδέλφια της Ιταλίας» και η κεντροδεξιά Forza Italia του αείμνηστου Σίλβιο Μπερλουσκόνι.
Άγνωστος μέχρι πρότινος στο ευρύ κοινό, εξαιρετικά αμφιλεγόμενος και με ακραία διχαστικό λόγο, ο 56χρονος ακροδεξιός στρατηγός επιχειρεί να οργανώσει μια «εξέγερση» στις τάξεις της εκλογικής βάσης της Μελόνι.
Μπορεί άλλωστε τα εθνικιστικά «Αδέλφια της Ιταλίας» παραμένουν στην κορυφή των δημοσκοπήσεων, με ποσοστό περίπου 27%, όμως στους κόλπους τους ακούγονται φωνές υπέρ μιας ακόμη πιο επιθετικής ακροδεξιάς πολιτικής ατζέντας.
Τουλάχιστον προσώρας, όμως, η μεταφασίστρια πρωθυπουργός φορά το «κοστούμι» της πολιτικής κανονικοποίησης, βρίσκοντας ανοιχτές πόρτες και αγκαλιές στα ευρωπαϊκά «σαλόνια».
Αυτό ενδεχομένως αφήνει ένα άνοιγμα για τον Βανάτσι. Ή για άτομα σαν και αυτόν…
Αν και με 37ετή θητεία στο στρατό, με συμμετοχή σε ειδικές αποστολές σε διάφορα «θερμά» σημεία του πλανήτη -από τη Λιβύη και την Υεμένη, έως το Ιράκ και το Αφγανιστάν- ο στρατηγός Βανάτσι βρισκόταν μέχρι πέρυσι επί της ουσίας στην αφάνεια.
Μέχρι που αποφάσισε να κυκλοφορήσει ένα προβοκατόρικο βιβλίο.
«Ο κόσμος ανάποδα» ήταν ο τίτλος που διάλεξε για αυτό το πόνημα μισαλλοδοξίας, που το Foreign Policy περιέγραψε ως «συλλογή υπερσυντηρητικής προσωπικής φιλοσοφίας».
Ήταν γεμάτο απαξιωτικά σχόλια κατά της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, των μεταναστών και των μειονοτήτων, των ΑμεΑ, των φεμινιστριών, των οικολόγων.
Προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων από την αντιπολίτευση, αμηχανία στην κυβέρνηση, αλλά και το έντονο ενδιαφέρον των ΜΜΕ, μονοπωλώντας έτσι για καιρό τη δημόσια συζήτηση στην Ιταλία.
Παρά την τοξικότητά του, το βιβλίο του έγινε μπεστ σέλερ.
Εκ του αποτελέσματος, ουδόλως έπληξε στους ακροδεξιούς κύκλους το προφίλ του το γεγονός ότι αποπέμφθηκε από τη θέση διοικητού του Γεωγραφικού Στρατιωτικού Ινστιτούτου της Φλωρεντίας.
Ή ότι από τον περασμένο Φεβρουάριο ο στρατηγός έχει τεθεί -κατόπιν πειθαρχικής έρευνας- σε παύση.
Τουναντίον.
Υπό αυτό το καθεστώς δεν χρειάστηκε καν να πάρει ειδική άδεια από τον στρατό για να θέσει υποψηφιότητα στις ευρωεκλογές.
Εάν πάντως εκλεγεί, κάτι που θεωρείται σχεδόν βέβαιο, θα πρέπει να το πράξει.
Δεν δείχνει ωστόσο να τον πτοεί καν το γεγονός ότι έχει ανοιχτά μέτωπα με την ιταλική δικαιοσύνη.
Έχει τεθεί υπό έρευνα στον στρατό για υπεξαίρεση και απάτη, όταν ήταν στρατιωτικός ακόλουθος στην ιταλική πρεσβεία στη Μόσχα, από τον Φεβρουάριο του 2021 έως τον Μάιο του 2022 (λίγο μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία).
Η εισαγγελία της Ρώμης τον έχει θέσει επίσης υπό έρευνα για υποκίνηση φυλετικού μίσους με το αμφιλεγόμενο βιβλίο.
Ο ίδιος απάντησε τον Μάρτιο με την έκδοση ενός δεύτερου, μια αυτοβιογραφία, υπό τον τίτλο «Το θάρρος νικά».
Ήταν στο πλαίσιο της προώθησης του δεύτερου βιβλίου του, όταν ο Ρόμπερτο Βανάτσι προκάλεσε μια νέα διαμάχη.
Στο επίκεντρο ήταν η εθνική γιορτή της 25ης Απριλίου και η 78η επέτειος της απελευθέρωσης της Ιταλίας από τον ναζισμό και τον φασισμό.
«Δεν δηλώνω αντιφασίστας», είπε νέτα-σκέτα ο στρατηγός, «επειδή αυτά τα πράγματα συνέβησαν πριν από ογδόντα χρόνια».
Δύο ημέρες μετά υπερθεμάτισε με τον φιλοφασιστικό του λόγο.
Σε συνέντευξη στην εφημερίδα La Stampa αποκάλεσε τον δικτάτορα Μπενίτο Μουσολίνι «πολιτικό».
Υποστήριξε ότι «οι Ιταλοί έχουν λευκό δέρμα».
Πιστός στο τρίπτυχο «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια», είπε ότι ο χριστιανικός σταυρός πρέπει να υπάρχει σε όλα τα ιταλικά σχολεία.
Επανέλαβε τη θέση του ότι θα πρέπει να υπάρχει διαχωρισμός, σε ξεχωριστές τάξεις, για τα άτομα με ειδικές ανάγκες.
Ως υποψήφιος ευρωβουλευτής με τη Λέγκα, διακηρύττει, «θα αγωνιστώ με θάρρος για τις αξίες της πατρίδας, των παραδόσεων, της οικογένειας, της εθνικής κυριαρχίας».
«Είμαι έτοιμος να πεθάνω για την Ιταλία, να στείλω τα παιδιά μου να πεθάνουν για την πατρίδα μας», διατράνωσε.
«Μου βρίσκετε κάποιον που είναι έτοιμος να πεθάνει για την Ευρώπη;».
Κατά τον στρατηγό, «ένας κόσμος χωρίς ταυτότητα είναι ένας “κόσμος ανάποδα” και αυτό δυστυχώς μας προσφέρει η Ευρώπη τα τελευταία χρόνια».
Προφανώς για τον Σαλβίνι -πάλαι ποτέ η ισχυρότερη φιγούρα της ιταλικής «βαθιάς δεξιάς», που έχει πλέον επισκιαστεί από την άνοδο στην εξουσία της Μελόνι- η ελπίδα είναι ότι ο Βανάτσι θα κάνει την ανατροπή στις ευρωεκλογές.
Όμως η ακροδεξιά Λέγκα -που προσώρας ανήκει σε διαφορετική ευρωομάδα από τα «Αδέλφια της Ιταλίας»- δεν δείχνει να «τσιμπά» σε ποσοστά.
Στις δημοσκοπήσεις παραμένει στο 8 έως 9%, περίπου όσο και η συγκυβερνώσα Forza Italia -αμφότερες στο ένα τρίτο, δηλαδή, από το ποσοστό του κόμματος της Μελόνι.
Αυτά σε μια Ιταλία, αλλά και σε μια Ευρώπη, που κλίνουν όλο και περισσότερο προς την άκρα Δεξιά.