PLUS
Την επόμενη μέρα των ευρωεκλογών αυτό που ακούσαμε από τους τρεις αρχηγούς των μεγαλύτερων κομμάτων είναι το «νενικήκαμεν». Ο Κυριάκος Μητσοτάκης «νίκησε» γιατί δεν… έχασε. Αλλά δείχνει να του διαφεύγει πως του έφυγαν ένα εκατομμύριο ψηφοφόροι και η δεξαμενή στερεύει, αφού ο κόσμος δεν την παλεύει με την ακρίβεια και την καθημερινότητα, και οι ανούσιες μεταρρυθμίσεις για τους ελάχιστους και τους «ξεχωριστούς» πολύ λίγο νοιάζουν τον μέσο Έλληνα πολίτη. Τώρα, αυτός ο κόσμος είναι θυμωμένος και απογοητευμένος. Αρκετά για να μην πάει στην κάλπη, αλλά και αρκετά για να καταψηφίσει τον κ. Μητσοτάκη, ψηφίζοντας κάτι άλλο.
Ο Στέφανος Κασσελάκης ζει τον μύθο του στην Ελλάδα και πιστεύει ακράδαντα ότι βγήκε τουλάχιστον… πλανητάρχης. Θεωρεί ότι νίκησε, αφού αν υπολογίσουμε ότι ξεκίνησε μόνος του (ο ΣΥΡΙΖΑ είμαι εγώ) από το μηδέν τον περασμένο Αύγουστο, το 15% είναι όντως κατόρθωμα, μόνο που δεν είναι (ακόμη) μόνος του, έχει κι ένα κόμμα από πίσω του, για το οποίο το μετά βίας 15% είναι άλλη μία πολύ βαριά ήττα.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης επίσης δεν είπε ότι έχασε μετρώντας μόνο την Κρήτη, αλλά επιμένει πως έχασε η Νέα Δημοκρατία που φταίει και για την αποχή αλλά και για την άνοδο της ακροδεξιάς. Κατά τα άλλα, μόλις έκλεισε την πόρτα της Χαριλάου Τρικούπη αργά το βράδυ της Κυριακής άρχισαν τα όργανα…
Με λίγα λόγια ή κανείς τους δεν πήρε το μήνυμα ή το πήρε, αλλά προσπαθεί να ωραιοποιήσει τα συμπεράσματα, πιστός στη ρήση του μεγάλου Ναπολέοντα που πρώτος αυτός δίδαξε πως στην πολιτική τρία πράγματα δεν κάνεις: δεν υποχωρείς, δεν ανακαλείς, κυρίως όμως δεν παραδέχεσαι τα λάθη σου!
