Στα άκρα η κόντρα γιατρών με το ΕΣΥ

29/07/2024

Ανάγνωση: λιγότερο από 1 λεπτά

Η λάμψη από τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι δεν αρκούν για να φωτίσουν το σκοτεινό τοπίο που διαμορφώνεται στη δημόσια υγεία στην πατρίδα μας, με το καλοκαίρι να γίνεται ολοένα και πιο θερμό και το φθινόπωρο να φαντάζει αβέβαιο.

Της ΑΛΕΞΙΑΣ ΣΒΩΛΟΥ

Δυσοίωνα τα σημάδια για το ΕΣΥ και τη διαθεσιμότητα των καινοτόμων θεραπειών

Τα δυσοίωνα μηνύματα έρχονται πρωτίστως από την πλευρά των γιατρών, αλλά και από τη φαρμακοβιομηχανία, με τους γιατρούς να έχουν κηρύξει από την περασμένη Παρασκευή διήμερη αποχή από την ηλεκτρονική συνταγογράφηση ως άσκηση «προσομοίωσης του τι θα συμβεί αν ψηφιστεί και εφαρμοστεί η τιμωρητική διάταξη του άρθρου 65 που μπλοκάρει τη δυνατότητα συνταγογράφησης στους γιατρούς οι οποίοι θα αρνηθούν να στηρίξουν με εφημερίες το ΕΣΥ, προκειμένου να καλυφθούν τα κενά, ειδικά στα νοσοκομεία της περιφέρειας και των νησιών.

Αποχή

Ο πρόεδρος του Πανελληνίου Ιατρικού Συλλόγου Αθανάσιος Εξαδάκτυλος και ο γενικός γραμματέας Δημήτρης Βαρνάβας επισημαίνουν ότι από τη διήμερη αποχή εξαιρούνται τα έκτακτα περιστατικά και οι ασθενείς ΑμεΑ, ενώ η συνταγογράφηση θα γίνεται χειρόγραφα. Από τη μεριά του ο υπουργός Υγείας, Άδωνις Γεωργιάδης, απαντά ότι αυτό μεταφράζεται για τους ασθενείς σε ταλαιπωρία και οικονομική επιβάρυνση: Οικονομική επιβάρυνση, γιατί, αν κάποιος πάει στο φαρμακείο με χειρόγραφη συνταγή πληρώνει όλο το ποσό, γιατί δεν μπορεί η συνταγή να εκτελεστεί, και ταλαιπωρία γιατί η εναλλακτική είναι να στηθεί στις δημόσιες δομές ώστε να εφαρμοστεί η άυλη συνταγογράφηση.

Ο πρόεδρος του ΠΙΣ απαντά ότι οι γιατροί δεν μπορούν να υφίστανται απειλές, ειδικά όταν το πλαίσιο στο οποίο τους έχει ζητηθεί να συνδράμουν με τις εφημερίες τους είναι ασαφές, χωρίς να παρέχεται ασφάλεια για αστική ευθύνη.

Το ΕΣΥ βρίσκεται στην «κόψη του ξυραφιού», προειδοποιεί το ΔΣ του ΠΙΣ και το πρόβλημα -που είναι διαχρονικό στα νοσοκομεία της περιφέρειας και στα νησιά- δεν μπορεί πλέον να λύνεται με «μπαλώματα», ούτε βέβαια με απειλές για επιστράτευση και ποινές, όπως αναφέρει ο Αθανάσιος Εξαδάκτυλος.

Το πιο δυσοίωνο επιχείρημα του Πανελληνίου Ιατρικού Συλλόγου είναι ότι το Εθνικό Σύστημα Υγείας στερεύει από προσωπικό και γίνεται ολοένα και λιγότερο ελκυστικό στους νέους γιατρούς, που φεύγουν μαζικά. Κάθε χρόνο καταγράφονται 1.000 παραιτήσεις και 600 συνταξιοδοτήσεις, με συνέπεια σε μια πενταετία να κινδυνεύουμε να ξεμείνουμε από γιατρούς. Οι τρεις ειδικότητες που παρουσιάζουν το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι οι παθολόγοι, οι αναισθησιολόγοι και οι ακτινολόγοι, με τους παθολόγους να αποτελούν τη «ραχοκοκαλιά» του Συστήματος Υγείας.

Ένα μεγάλο πρόβλημα για τη στελέχωση των νοσοκομείων, ειδικά των άγονων περιοχών, είναι η έλλειψη παροχής ικανοποιητικών οικονομικών κινήτρων, με τον πρόεδρο του Πανελληνίου Ιατρικού Συλλόγου να επισημαίνει πως, όταν εφαρμοστεί η Κοινή Υπουργική Απόφαση (ΚΥΑ), που εκκρεμεί από πέρσι τον Ιούνιο, ο γιατρός που θα υπηρετεί σε άγονη περιοχή της χώρας θα παίρνει ετησίως επίδομα 7.200 ευρώ, αλλά με τα σημερινά δεδομένα παίρνει μόλις 300 ευρώ ετησίως.

Η υποχρηματοδότηση δυσχεραίνει τη διαθεσιμότητα των καινοτόμων φαρμάκων

Ανησυχητικά δεν είναι μόνο τα σημάδια για τη στελέχωση του ΕΣΥ, αλλά και για το κατά πόσο θα παραμείνουν διαθέσιμα και προσβάσιμα στους Έλληνες ασθενείς τα καινοτόμα φάρμακα, στο μέλλον. Το πρόβλημα πηγάζει από παλιότερα χρόνια, καθώς η υποχρηματοδότηση της συνολικής δαπάνης για το φάρμακο από τις εποχές των μνημονίων έχει οδηγήσει την Ελλάδα σε μεγάλες αποκλίσεις από τον μέσο ευρωπαϊκό όρο, ενώ οι δυσθεώρητες επιστροφές για τη φαρμακοβιομηχανία έχουν οδηγήσει στην επιλογή ενός μη βιώσιμου μονοπατιού με υψηλό βαθμό πολυπλοκότητας τον οποίο επιπλέον η Πολιτεία δεν μπορεί να διαχειριστεί, όπως τονίζουν οι εκπρόσωποι του Συνδέσμου Φαρμακευτικών Επιχειρήσεων Ελλάδος (ΣΦΕΕ).

Στη μελέτη «Patient wait» που εκπονεί ο Σύνδεσμος Φαρμακευτικών Επιχειρήσεων Ελλάδας, σε συνδυασμό με την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Φαρμακευτικών Βιομηχανιών και Ενώσεων (EFPIA) για τη διερεύνηση της διαθεσιμότητας και της προσβασιμότητας στην καινοτομία ανά τετραετία, φαίνεται ότι ελλοχεύει ο κίνδυνος να δημιουργηθούν θεραπευτικά κενά στην πατρίδα μας, με σημαντικό ποσοστό καινοτόμων θεραπειών να εμφανίζονται ως «απίθανο» να έρχονται στο μέλλον στην εγχώρια αγορά. Υπάρχουν μάλιστα ολόκληροι τομείς, όπως η νευρολογία με παθήσεις σαν το Αλτσχάιμερ, τη νόσο Πάρκινσον, την ημικρανία κ.τ.λ., όπου κανένα νέο φάρμακο δεν φαίνεται πιθανό να έρθει στο μέλλον.

Πλήρης πρόσβαση

Από τις 79 εγκεκριμένες θεραπείες-σκευάσματα από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Φαρμάκων την τελευταία τετραετία οι 41 έφτασαν στη χώρα μας με πλήρη πρόσβαση (αυτό είναι το σύστημα αποζημίωσης από τον ΕΟΠΥΥ), ενώ οι 38 με περιορισμένη πρόσβαση (δηλαδή μέσω ΙΦΕΤ και Συστήματος Ηλεκτρονικής Προέγκρισης).

Όπως εξηγούν ο πρόεδρος του ΣΦΕΕ, Ολύμπιος Παπαδημητρίου, και ο γενικός διευθυντής, Μιχάλης Χειμώνας, έχουμε ολοένα και λιγότερες καινοτόμες θεραπείες που έρχονται στην Ελλάδα, και η βασική αιτία γι’ αυτό το φαινόμενο είναι η συνεχιζόμενη υποχρηματοδότηση της φαρμακευτικής δαπάνης, ένα ζήτημα που συνεχίζεται από τα χρόνια των μνημονίων, με το κενό να ανέρχεται σε 1 δισ. ευρώ. Το πρόβλημα αφορά κυρίως τα ογκολογικά και τα ορφανά φάρμακα. Η Ελλάδα αποκλίνει από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο σε ποσοστό 70% αναφορικά με τη χρηματοδότηση του φαρμάκου, και η μεγαλύτερη απόκλιση καταγράφεται στη νοσοκομειακή δαπάνη με 116 ποσοστιαίες μονάδες, έτσι το άνοιγμα της «ψαλίδας» δεν κλείνει ούτε με τους πόρους από το Ταμείο Ανάκαμψης. Συνολικά, η κατά κεφαλήν φαρμακευτική δαπάνη στην Ελλάδα είναι στα 255 ευρώ, όταν στις χώρες της Νότιας Ευρώπης ανέρχεται στα 378 ευρώ και στη Δυτική Ευρώπη εκτοξεύεται στα 548 ευρώ. Την ώρα που η πατρίδα μας παραμένει πρωταγωνίστρια στη «μαύρη» οικονομία με 60 δισ. ετησίως, το κράτος αδυνατεί να χρηματοδοτήσει τη φαρμακευτική δαπάνη και δημιουργεί αντ΄ αυτού ένα πολύπλοκο σύστημα το οποίο επιπλέον αδυνατεί να το διαχειριστεί, παρότι κάνουμε άλματα στην ψηφιακή διακυβέρνηση. Στη μέση των διασταυρούμενων πυρών βρίσκονται εντέλει οι ασθενείς που υφίστανται το τίμημα και την ταλαιπωρία, χωρίς να φέρνουν καμία ευθύνη.