PLUS
Tο φετινό Νόμπελ Ειρήνης απονεμήθηκε στην ιαπωνική οργάνωση Nihon Hidankyo, η οποία εκπροσωπεί για δεκαετίες χιλιάδες επιζώντες των αμερικανικών ατομικών βομβαρδισμών στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι το 1945. Η επιτροπή Νόμπελ είπε ότι η ομάδα έλαβε το βραβείο για «ως απόδειξη μέσω καταθέσεων μαρτύρων ότι τα πυρηνικά όπλα δεν πρέπει ποτέ να χρησιμοποιηθούν ξανά». ( Washington Post )
Η αποδοχή μας
Στο βαθμό που το Νόμπελ Ειρήνης εκφράζει ένα συλλογικό αίτημα της κοινωνίας τότε η επιλογή του Nihon Hidankyo ως φετινού τιμώμενου είναι κατανοητή. Σε παγκόσμιο επίπεδο, η αγωνία για την απειλή των πυρηνικών όπλων έχει επανεμφανιστεί μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία τον Φεβρουάριο του 2022. Αυτός ο πόλεμος είναι μια από τις σπάνιες περιπτώσεις στρατιωτικής αντιπαράθεσης στη μεταψυχροπολεμική ιστορία μεταξύ Ρωσίας και Δύσης, με τους πιο εύλογους κινδύνους κλιμάκωσης. Αν αυτό από μόνο του δεν είναι αρκετό, ας σκεφτούμε πως ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν έχει επανειλημμένα εκφράσει όχι και τόσο συγκαλυμμένες απειλές για τις πυρηνικές δυνατότητες της χώρας σε μια προσπάθεια να αποδυναμώσει την αποφασιστικότητα της Δύσης και να απομονώσει το Κίεβο.
Υπάρχουν και άλλες ορατές πυρηνικές ανησυχίες. Η Κίνα αναπτύσσει γρήγορα το πυρηνικό της οπλοστάσιο. Η Βόρεια Κορέα έχει γίνει κράτος πυρηνικών όπλων και η κατάρρευση της πυρηνικής συμφωνίας του Ιράν αφαίρεσε ένα βασικό εμπόδιο για να γίνει το Ιράν μία ακόμη πυρηνική δύναμη. Αυτές οι εξελίξεις χρησιμεύουν ως υπενθύμιση ότι ο κόσμος έχει εισέλθει σε μια επικίνδυνη νέα εποχή πυρηνικού κινδύνου.
Σίγουρα, το αντιπυρηνικό αίσθημα τόσο του κοινού όσο και των κυβερνήσεων σε όλο τον κόσμο δεν ήταν ποτέ υψηλότερο , με 93 χώρες να έχουν υπογράψει τη Συνθήκη για την Απαγόρευση των Πυρηνικών Όπλων, η οποία τέθηκε σε ισχύ το 2021.
Η απόφαση της επιτροπής Νόμπελ να απονείμει το Βραβείο Ειρήνης στην Nihon Hidankyo φαίνεται να είναι ταυτόχρονα μια αντανάκλαση του “πυρηνικού άγχους” και ένας τρόπος για να αναζωογονηθεί το “πυρηνικό ταμπού”. Η επιτροπή Νόμπελ έλαβε μια παρόμοια απόφαση το 2017, όταν απένειμε το Βραβείο Ειρήνης στη Διεθνή Εκστρατεία για την Κατάργηση των Πυρηνικών Όπλων, ( ICAN – https://www.icanw.org/) έναν συνασπισμό μη κυβερνητικών οργανώσεων σε εκατό χώρες που είχαν εργαστεί και συνεχίζουν να εργάζονται για την υποστήριξη της Συνθήκης για την Απαγόρευση των Πυρηνικών Όπλων στρέφοντας την προσοχή του κόσμου στις καταστροφικές ανθρωπιστικές συνέπειες οποιασδήποτε χρήσης πυρηνικών όπλων.
Όμως, ενώ το βραβείο του 2017 αφορούσε την αναγνώριση της προόδου, το φετινό βραβείο επικεντρώνεται περισσότερο στην ανάμνηση. Εξάλλου, ένας από τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους για να αυξηθεί το αντιπυρηνικό αίσθημα είναι μέσω ζωντανών υπενθυμίσεων της φρίκης που εξαπολύουν τα πυρηνικά όπλα και οι επιζώντες των αμερικανικών ατομικών βομβαρδισμών στην Ιαπωνία -γνωστοί ως hibakusha- είναι οι μόνοι άνθρωποι στη Γη που μπορούν μοιραστούν πραγματικές αναμνήσεις από την φρικτή αυτή εμπειρία .
Είναι σημαντικό ότι η απονομή αυτού του βραβείου έρχεται σε μια στιγμή που υπάρχει ένας αγώνας ενάντια στον χρόνο για να καταγραφούν οι ιστορίες των hibakushas πριν πεθάνουν, με τον μέσο όρο ηλικίας των επιζώντων τώρα 85. Προς το παρόν, αντιπροσωπεύουν μια άμεση σύνδεση με τα γεγονότα που βοηθά να στερεοποιηθεί το πυρηνικό ταμπού. Χωρίς αυτούς, η δέσμευση στον αγώνα για έναν κόσμο χωρίς πυρηνικά θα εξαρτηθεί από έναν πιο έμμεσο και αφηρημένο δεσμό, έναν δεσμό που η επιτροπή Νόμπελ με την φετινή βράβευση σαφώς θέλει να καλλιεργήσει και να διατηρήσει ζωντανό.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Νίκου Βασιλειάδη: Το Νόμπελ Ειρήνης 2024 στον αδιάκοπο αγώνα για έναν κόσμο χωρίς πυρηνικά
