Η Ισπανική κυβέρνηση αντίθετη στη δημιουργία κέντρων ασύλου εκτός ΕΕ

Η ισπανική κυβέρνηση εξέφρασε την Τετάρτη την αντίθεσή της στην πρόταση για τη δημιουργία κέντρων ασύλου σε χώρες εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ως μέτρο καταπολέμησης της παράνομης μετανάστευσης, σύμφωνα με το ειδησεογραφικό πρακτορείο dpa.

Οι υπουργοί των 27 κρατών-μελών της ΕΕ αναμένεται να συναντηθούν την Πέμπτη και την Παρασκευή για να συζητήσουν, μεταξύ άλλων, την πρόταση της προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν. Η πρόταση αφορά την εξέταση της χρήσης τέτοιων κέντρων ως λύση για την παράνομη μετανάστευση, κάτι που έχει προκαλέσει αντιδράσεις.

Η Ισπανίδα υπουργός Εργασίας, Yolanda Diaz, από το αριστερό κόμμα Sumar, το οποίο συμμετέχει στον κυβερνητικό συνασπισμό, δήλωσε ότι δεν συμφωνεί με την ιδέα αυτή. Επιπλέον, η κυβερνητική εκπρόσωπος, Pilar Alegria, απορρίπτει κατηγορηματικά το σχέδιο, τονίζοντας: «Η μεταναστευτική πολιτική που αναπτύσσουμε λειτουργεί ήδη».

Στην Ισπανία, η συζήτηση για τη μεταναστευτική πολιτική περιλαμβάνει και την πιθανή χρήση ενός σχεδόν εγκαταλελειμμένου αεροδρομίου στην περιοχή της Castilla-La Mancha ως κέντρο υποδοχής μεταναστών. Ο προβληματισμός προκύπτει κυρίως λόγω της αύξησης του αριθμού των μεταναστών που φτάνουν στα Κανάρια Νησιά, ένα ισπανικό αρχιπέλαγος στα ανοιχτά της βορειοδυτικής Αφρικής. Η τοπική κυβέρνηση των νησιών έχει ζητήσει δίκαιη κατανομή των μεταναστών και περισσότερη υποστήριξη από την κεντρική κυβέρνηση.

Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Frontex, της υπηρεσίας προστασίας των συνόρων της ΕΕ, ο αριθμός των παράνομων εισόδων στην ΕΕ μέσω της κεντρικής Μεσογείου – από τη Λιβύη και την Τυνησία μέσω Σικελίας και Μάλτας – μειώθηκε κατά 64% τους πρώτους εννέα μήνες του 2024, σε σύγκριση με την ίδια περίοδο του προηγούμενου έτους, φθάνοντας τις 47.700. Ωστόσο, οι απόπειρες εισόδου μέσω της διαδρομής της Δυτικής Αφρικής προς τα Κανάρια Νησιά υπερδιπλασιάστηκαν, φτάνοντας περίπου τις 30.600.

Η συζήτηση για το μέλλον της μεταναστευτικής πολιτικής στην Ευρώπη παραμένει στο προσκήνιο, με διαφωνίες τόσο σε εθνικό όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, καθώς οι χώρες της Μεσογείου ζητούν μεγαλύτερη αλληλεγγύη από τα υπόλοιπα κράτη-μέλη της ΕΕ.