PLUS
Η αψυχολόγητη απόφαση του υπουργείου Εσωτερικών, πέρυσι τέτοια εποχή, να καταργήσει όλες τις σχολικές επιτροπές των δήμων και τις μεταφέρει στις κεντρικές υπηρεσίες αυτών, έχει προκαλέσει χάος στους περισσότερους δήμους της χώρας.
ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΑΝΑΛΕΚΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΡΙΑ ΣΠΥΡΙΔΩΝΑΚΟΥ
Τα χρέη πλέον είναι πολλά, οι εργολάβοι που ανέλαβαν εργασίες ανακαίνισης των κτιρίων ζητούν τα «δεδουλευμένα» τους, ο κεντρικός δήμος που δεν έχει εμπειρία στο ζήτημα φοβάται να πάρει πρωτοβουλίες, ενώ οι παραιτήσεις μελών σχολικών επιτροπών που θα βοηθούσαν στην ομαλή μετάβαση «πέφτουν βροχή» εξαιτίας των ευθυνών που κλήθηκαν να αναλάβουν χωρίς λόγο. Και όλα αυτά τη στιγμή που οι περισσότεροι δήμοι έχουν και οικονομικές δυσκολίες.
Ήδη πολλοί είναι οι δήμοι που ζητούν από το υπουργείο Εσωτερικών να επαναφέρει τις σχολικές επιτροπές. Άλλωστε, η κατάργησή τους μέσω συγχωνεύσεων δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει. Είχε ξαναγίνει πριν από περίπου 12 χρόνια από τον τότε δήμαρχο Αθηναίων Γιώργο Καμίνη, αλλά το εγχείρημα δεν αποδείχθηκε λειτουργικό.
«Δεν υπάρχει»
Η φράση «δεν υπάρχει» αποτυπώνει τη γενική αίσθηση απογοήτευσης που επικρατεί όχι μόνο στην εκπαιδευτική κοινότητα αλλά και στους δήμους.
Η κυβέρνηση μέσω του υπουργείου Εσωτερικών κατάφερε να διαμορφώσει ένα μπάχαλο στους δήμους όπου καταργήθηκαν οι σχολικές επιτροπές, καθώς κανείς δεν ξέρει πώς θα λειτουργεί το σύστημα, ιδιαιτέρως οι υπάλληλοι των τμημάτων παιδείας.
Περικοπή της χρηματοδότησης!
Δίνονται σε κάθε σχολείο το «τεράστιο» ποσό των 500 ευρώ! Ωστόσο και γι’ αυτό το ποσό θα πρέπει να περιμένει το σχολείο να γίνουν οι προκηρύξεις για τους προμηθευτές!
Οι καταγγελίες δεν έχουν τέλος. «Φτάσαμε στο σημείο να ωθούνται σε ανταλλακτική οικονομία μεταξύ τους τα σχολεία (κυκλοφόρησε έγγραφο στο Διαδίκτυο από σχολείο που έδινε καθαριστικά καθώς είχε περίσσευμα, για να πάρει από άλλο σχολείο αυτά που του έλειπαν).
Το συνολικό έργο που θα καλύπτεται με αυτά τα χρήματα θα είναι λιγότερο, γιατί άλλο να βρίσκεις τεχνίτες και να κάνεις τις εργασίες, και άλλο να παίρνει τη δουλειά ένας εργολάβος και να τις υλοποιεί.
Αιρετοί επισημαίνουν πως «οποιαδήποτε σώφρων υπεύθυνος θα καλούσε τους φορείς που τους αφορά σε διαβούλευση για να δει τι είναι λειτουργικό ή τι προβλήματα παρουσιάζει το εγχείρημα».
Όμως εδώ έχουμε κάτι άλλο, τα σχολεία πετιούνται κυριολεκτικά και μεταφορικά στη θάλασσα της οικονομικής ασφυξίας και καλούνται να επιπλεύσουν.
Στην ουσία το δίλημμα που θα αντιμετωπίσει το κάθε σχολείο είναι ή υπολειτουργία ή να χρεώσει τα έξοδα του σχολείου στους γονείς, σε χορηγούς και σε ευεργέτες. Για τους δήμους δεν το συζητάμε.
