Η η Ισπανία νομιμοποιεί 300.000 μετανάστες ετησίως για να αντιμετωπίσει την υπογεννητικότητα και η θεωρία της «μεγάλης αντικατάστασης» δίνει καύσιμο στην ακροδεξιά

21/11/2024 12:02

Πολλά χρόνια πριν ο ακροδεξιός Γάλλος συγγραφέας Ρενό Καμύ διαδώσει την συνομωσιολογική θεωρία της «μεγάλης αντικατάστασης», (των λευκών Ευρωπαίων από μετανάστες), αποδίδοντας την σε σκοτεινά συμφέροντα, είχε κυκλοφορήσει μία μελέτη του ΟΗΕ με τον τίτλο «Μετανάστευση Αντικατάστασης: Είναι μια λύση για τη μείωση και τη γήρανση πληθυσμών;»

Κατά τη μελέτη εκείνη του Μαρτίου 2000, οι περισσότερες από τις ανεπτυγμένες χώρες θα αντιμετώπιζαν σοβαρά προβλήματα, τα επόμενα 50 χρόνια, από τη γήρανση του πληθυσμού και την υπογεννητικότητα.

Προβλήματα για τα οποία, όπως σημείωναν οι συγγραφείς, η πιο ρεαλιστική λύση θα ήταν η συχνά μαζική μετανάστευση άλλων πληθυσμών στο έδαφος τους. Οι συντάκτες της υποστήριζαν επίσης ότι χώρες όπως η Ιταλία η Γερμανία και η Ιαπωνία, θα χρειάζονταν συνολικά μεταναστευτική αναπλήρωση υψηλών ποσοστών του πληθυσμού τους, της τάξεως του 30% έως 39% (!) κατά τη λήξη της περιόδου αναφοράς, δηλαδή το έτος 2050.

Είκοσιτέσσερα χρόνια αργότερα, η πληθυσμιακή γήρανση της Ευρώπης συνεχίζεται αυξανόμενη, χωρίς ικανή αναπλήρωση από τις γεννήσεις. Για τον λόγο αυτό η Ισπανία ανακοίνωσε μια μεταρρύθμιση της μεταναστευτικής της πολιτικής, σύμφωνα με την οποία θα χορηγεί άδειες παραμονής και εργασίας σε περίπου 300.000 μετανάστες χωρίς χαρτιά κάθε χρόνο για τα επόμενα τρία χρόνια.

Η μεταρρύθμιση θα απλοποιήσει τις διαδικασίες έκδοσης αδειών εργασίας και παραμονής, επιτρέποντας στους μετανάστες να εγγραφούν ως αυτοαπασχολούμενοι ή μισθωτοί εργαζόμενοι και παρέχοντάς τους πρόσθετα εργασιακά δικαιώματα.

«Ο νομος ανοίγει πόρτες που προηγουμένως ήταν κλειστές σε τρεις τομείς: κατάρτιση, απασχόληση και οικογένεια. Τρεις τομείς που οδηγούν στην ένταξη, αλλά με υψηλές προδιαγραφές όσον αφορά τις νομικές απαιτήσεις και τα ανθρώπινα δικαιώματα», υποστήριξε κατά την διάρκεια συνέντευξης Τύπου η Ελμα Σαϊθ, υπουργός Ένταξης, Κοινωνικής Ασφάλισης και Μετανάστευσης της Ισπανίας.

Η νέα αυτή πολιτική θα τεθεί σε ισχύ από τον Μάιο του 2025 και αποτελεί μέρος των προσπαθειών της χώρας να διευρύνει το εργατικό δυναμικό της ενόψει της γήρανσης του πληθυσμού.

Η Ισπανία χρειάζεται περίπου 250.000 καταγεγραμμένους ξένους εργαζόμενους ετησίως για να διατηρήσει το κράτος πρόνοιας και είναι μία από τις ευρωπαϊκές χώρες που δέχεται τους περισσότερους παράτυπους μετανάστες ετησίως.

Ο πρωθυπουργός της Ισπανίας Πέδρο Σάντσεθ έχει συχνά περιγράψει τις μεταναστευτικές πολιτικές της κυβέρνησής του ως στρατηγική για την καταπολέμηση του χαμηλού ποσοστού γεννήσεων της χώρας.

Η απόφαση αυτή της κυβέρνησης Σάντσεθ πυροδοτεί εκ νέου τους κύκλους που ενστερνίζονται την θεωρία της Μεγάλης Αντικατάστασης που διατυπώνει την αρχή ότι οι ελίτ αναζητούν την αντικατάσταση των λευκών Ευρωπαίων μέσω μαζικής μετανάστευσης και μεταγενέστερα τη δημογραφική αλλαγή.

Όμως οι δημογραφικές αυτές σκευωρίες δε πρέπει να ληφθούν υπόψη ως περιθωριακά εγχειρήματα περιορισμένα σε εύπιστους εξτρεμιστές. Τείνουν να έχουν μια αυξανόμενη γοητεία στο κυρίαρχο ρεύμα που μιλά για “παρακμή της Δύσης” ρητορικές που προωθούνται από την άκρα δεξιά κι από τους λαϊκιστές και τους υποστηρικτές τους οι οποίοι επιχειρηματολογούν ότι οι μοχθηρές ελίτ υπονομεύουν σκόπιμα τον τρόπο ζωής της πλειονότητας.

Μια τέτοια γλώσσα σε συνδυασμό με τους πολέμους και την οικονομική δυσπραγία που αντιμετωπίζουν αυτή τη στιγμή οι πολίτες της Ευρώπης είναι πιθανό να θίξει τις χορδές ενός κοινού που παρασύρεται από θεωρίες συνομωσίας. Το Opinium ένα βραβευμένο πρακτορείο πληροφοριών με ομάδες στο Λονδίνο, τη Νέα Υόρκη, το Άμστερνταμ, το Κέιπ Τάουν και με παγκόσμια εμβέλεια σε μια έρευνα του είχε βρει ότι τρεις στους πέντε Βρετανούς πιστεύουν τουλάχιστον σε μια θεωρία συνομωσίας. Το αποτέλεσμα της έρευνας έδειχνε ότι η χώρα ανησυχούσε όλο και περισσότερο για τις δημογραφικές μεταβολές που προκαλούνται από τη μετανάστευση οι οποίες τελικά διαδραμάτισαν βασικό ρόλο στο δημοψήφισμα για την έξοδο από την ΕΕ το 2016.

Είναι σαφές ότι οι πολίτες της Ευρώπης γίνονται ολοένα και περισσότερο δύσπιστοι και καχύποπτοι απέναντι στις κυβερνήσεις τους και στον ρόλο τους στη μεταναστευτική πολιτική, μια κατάσταση που συνεχώς αυξάνει τις ακραίες δημογραφικές συνωμοσίες που εμφανίζονται τόσο σε μέτριες όσο και σε ακραίες μορφές.

Οι συζητήσεις σχετικά με τη μετανάστευση και τη δημογραφική αλλαγή αποτελούν αναπόφευκτο μέρος της δημοκρατικής διαδικασίας και είναι πιθανό να γίνουν πιο έντονες τις επόμενες δεκαετίες καθώς οι λευκοί πληθυσμοί, που τώρα πλειοψηφούν, μειώνονται. Ωστόσο, υπάρχει μια ανησυχητική τάση να πιστεύεται ότι αυτή η διαδικασία υπαγορεύεται συνωμοτικά από τις ελίτ. Αυτό είναι πιθανό να χρησιμοποιείται πάντα από την άκρα δεξιά, για τους οποίους οι θεωρίες συνωμοσίας παρουσιάζονται ως η μόνη αιτιολογία για τις ακραίες λύσεις.