PLUS
Του ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ
Στα τέλη της δεκαετίας του 2000 ο Ayaz συμμετείχε ως παιδί – ηθοποιός σε αγαπημένες τηλεοπτικές σειρές. Το μικρόβιο της τέχνης είχε ήδη προσβάλει τον νεαρό καλλιτέχνη, κουρδικής καταγωγής, ο οποίος τα τελευταία χρόνια έχει αφοσιωθεί στο τραγούδι. Έτσι, το προηγούμενο διάστημα με μια πλειάδα καταξιωμένων συνεργατών κατέθεσε τη δική του πρόταση προκειμένου να λάβει μέρος στη διαδικασία ανάδειξης του τραγουδιού που θα εκπροσωπήσει την Ελλάδα στη φετινή Eurovision, που θα διεξαχθεί στη Βασιλεία της Ελβετίας τον Μάιο του 2025. Οι προτάσεις είναι 187, ενώ 12 από αυτές θα δώσουν τη μάχη τους στον ελληνικό τελικό που θα πραγματοποιηθεί στις 29 Ιανουαρίου.
Πώς αποφάσισες να καταθέσεις την υποψηφιότητά σου στην ΕΡΤ για τον εθνικό τελικό της Eurovision;
Είμαι πολλά χρόνια φανατικός φίλος της Eurovision και η αλήθεια είναι ότι την παρακολουθώ από μικρό παιδί. Ήμουν για πολλά χρόνια και ενεργό μέλος στο σωματείο φίλων της Eurovision, ενώ έχω παραβρεθεί ως φαν σε 4 διοργανώσεις, ζώντας από κοντά όλα τα παρασκήνια και την αγωνία των καλλιτεχνών που λαμβάνουν μέρος. Με αυτό το «μικρόβιο» μεγάλωσα, οπότε όταν διάβασα το άρθρο για την ανοιχτή πρόσκληση της ΕΡΤ επικοινώνησα αμέσως με τον παραγωγό μου Mark Angelo και του πρότεινα την ιδέα. Τη δέχτηκε αμέσως και μπήκαμε στο στούντιο ώστε να δημιουργήσουμε το τραγούδι μας. Έχοντας ασχοληθεί εδώ και 4 χρόνια ενεργά με το τραγούδι, η χαρά μου είναι μεγάλη που μπορώ κι εγώ να συμμετάσχω στην ξεχωριστή αυτή διαδικασία της εθνικής επιλογής τραγουδιού για τη Eurovision 2025 στη Βασιλεία της Ελβετίας. Μέσα σε ένα μήνα καθημερινής δημιουργίας και με τη βοήθεια των Mark Angelo στην παραγωγή, Φωτεινής Δήμου στους στίχους και Μελίνας Μακρή στα φωνητικά καταφέραμε να ετοιμάσουμε ένα πραγματικά ξεχωριστό τραγούδι που πιστεύουμε όλοι ότι θα κάνει αίσθηση.
Σε ποιο είδος ανήκει το τραγούδι σας, «Άιντε»;
Είναι σε ethnic dance ρυθμούς με χρώματα Ανατολής σε ελληνικούς και αγγλικούς στίχους, με πολύ δυνατό ρυθμό και μελωδία που σου μένει και σε κάνει να το τραγουδάς με την πρώτη φορά που θα το ακούσεις.
Ποιος είναι ο στόχος που θέλεις να πετύχεις με αυτή τη συμμετοχή;
Στόχος μου είναι να κάνω ένα ακόμα βήμα πιο κοντά στο όνειρό μου, που είναι να αφήσω το στίγμα μου στον κόσμο της μουσικής μπερδεύοντας δημιουργικά ανατολίτικα και ελληνικά στοιχεία. Φυσικά θέλω να με μάθει ακόμα περισσότερος κόσμος, να γνωρίσει δηλαδή το ύφος της μουσικής μου και -γιατί όχι;- να κριθώ από το κοινό και τις επιτροπές στην τελική διαδικασία επιλογής του τραγουδιού μας.
Πώς είναι για ένα παιδί από τη Συρία, που ήρθε σε νεαρή ηλικία, να συμμετέχει σε ελληνικές σειρές και παραστάσεις;
Το 1993 ήρθε στην Ελλάδα ο πατέρας μου, ο οποίος είναι κουρδικής καταγωγής, ως πρόσφυγας από τη Συρία και πήρε άσυλο στην Ελλάδα. Το 2001 έφερε όλη του την οικογένεια εδώ και μας έγραψε στο σχολείο, όπου και ξεκίνησα την ελληνική εκπαίδευση. Όσο ήμουν στο σχολείο ασχολιόμουν πολύ με το θέατρο, τον χορό και το τραγούδι, οπότε οι γονείς μου με πήγαν σε παιδικό πρακτορείο για διαφημίσεις, σειρές κ.λπ. για να ξεκινήσω να μαθαίνω τον καλλιτεχνικό κόσμο. Έτσι προέκυψε η συμμετοχή μου σε διάφορες σειρές, όπως στην «Εργαζόμενη Γυναίκα», όπου ήρθαμε κοντά με την Ελένη Ράντου και μου είχε γνωρίσει και την κόρη της, καθώς είμαστε κοντά ηλικιακά. Ακολούθησαν η «Πολυκατοικία» στο Mega και οι «7 θανάσιμες πεθερές». Επίσης ασχολήθηκα με το χοροθέατρο και έλαβα μέρος σε παραστάσεις σε σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Μίχου, «Οι μάχες του Μαραθώνα», στο Μέγαρο Μουσικής, στο Μουσείο Μπενάκη και στο Πλανητάριο.
Ποια ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετώπισες τον πρώτο καιρό στην Ελλάδα;
Η πρώτη μου δυσκολία ήταν οι πρώτες μέρες στο σχολείο, όπου προσπαθούσα να καταλάβω τα ελληνικά. Γρήγορα όμως προσαρμόστηκα και ανέπτυξα φίλιες που κρατάνε μέχρι τώρα. Το σημαντικό ήταν ότι βοήθησε και όλη μου η οικογένεια να μάθω γρήγορα τη γλώσσα, καθώς μέσα στο σπίτι όλα μου τα αδέλφια μιλάγαμε μεταξύ μας ελληνικά ώστε να τα μάθουμε πιο γρήγορα.
Πολλοί σε θυμόμαστε και μέσα από τα βιντεοκλίπ όπου συμμετείχες ως χορευτής. Πες μας γι’ αυτά.
Πέρα από το τραγούδι και τη μουσική γενικότερα, ο χορός είναι επίσης η μεγάλη μου αγάπη. Συμμετείχα σε βιντεοκλίπ του Claydee, που φάγαμε πολύ κρύο και βροχή, της Shaya και άλλων καλλιτεχνών, ενώ δεν σταματάω να χορεύω ακόμα και στο σπίτι μου όλη μέρα.
Πρόσφατα κυκλοφόρησε το «Περασμένα – ξεχασμένα» της Καίτης Γαρμπή, σε δική σου επανεκτέλεση. Τι σημαίνει αυτό το τραγούδι για εσένα;
Ήταν μια περίοδος που άκουγα πολλές επανεκτελέσεις τραγουδιών. Ένα από τα αγαπημένα μου ήταν και είναι το «Περασμένα – ξεχασμένα» της Καίτης Γαρμπή. Συζητήσαμε με τον παραγωγό μου, τον Πάρη Κάλπο, και καταλήξαμε στο τραγούδι αυτό γιατί δεν το έχει τραγουδήσει κανένας, ειδικά σε αντρική επανεκτέλεση. Έτσι ήρθαμε σε επικοινωνία με τον κ. Γιάννη Δόξα που έχει γράψει τους στίχους. Κάναμε όλες τις νόμιμες διαδικασίες και το κομμάτι κυκλοφόρησε επίσημα και με βιντεοκλίπ σε σκηνοθεσία Τάκη Δαμάσχη.
Εκτός από το συγκεκριμένο τραγούδι, τι άλλο περιλαμβάνει το show που κάνεις στο θρυλικό κλαμπ «Κούκλες»;
Αγαπάω τις «Koύκλες», γιατί έχουν το δικό τους, ξεχωριστό στυλ εδώ και 30 χρόνια. Είναι σταθερή αξία στη διασκέδαση της Αθήνας. Εκεί προωθώ τα τραγούδια μου και εκφράζομαι χορεύοντας κάθε Παρασκευή και Σάββατο. Έτσι μεταδίδω τη θετική μου αύρα και το κέφι μου στο κοινό που χορεύει μαζί μου κάνοντας τις νύχτες πραγματικά αξέχαστες. Είμαι ευγνώμων που τα τελευταία 3 χρόνια είμαι κομμάτι της οικογένειας της Μαριλού Φραγκιαδάκη, που είναι η ιδιοκτήτρια του μαγαζιού.
