PLUS
Η εβδομάδα που πέρασε είχε πολλές προκλήσεις. Με τον Αλβανό πρωθυπουργό να κάνει φιέστα στην Αθήνα ανακινώντας το θέμα των Τσάμηδων, τον Έλληνα πρωθυπουργό στην Τουρκία να απαντά στον Τούρκο πρόεδρο για τη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης και με τα Σκόπια να επαναφέρουν το ζήτημα της ονομασίας αμφισβητώντας τη Συμφωνία των Πρεσπών.
Όμως, αυτό που κυρίως μονοπώλησε το ενδιαφέρον του Έλληνα είναι το χασμουρητό μιας τραγουδίστριας σε έναν χαμηλής ποιότητας διαγωνισμό τραγουδιού, που ξεκίνησε από την προσπάθεια των τηλεοπτικών σταθμών της Ευρώπης να παράγουν πολλές ώρες φθηνού προγράμματος, φτάνοντας να συζητείται μέχρι και στην ενημέρωση των πολιτικών συντακτών από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο.
Επί πέντε ημέρες αυτό που μας απασχολεί και συζητάμε είναι τι βαθμούς έδωσε το televoting στην Ελλάδα, αν το ντύσιμο της τραγουδίστριας την κολάκευε ή όχι και αν δύο χορευτές αυτοπροσδιορίστηκαν ως Τούρκοι ή όχι σε ένα κανάλι.
Στην Ελλάδα, λοιπόν, μας απασχόλησε περισσότερο ποια θέση πήρε στη Eurovision ένα τραγούδι, παρά όλα τα προαναφερθέντα σοβαρά προβλήματα εξωτερικής πολιτικής, που μπορούν να επηρεάσουν το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας, όσων έχουν πραγματικά σημασία για την προκοπή μιας χώρας και ενός λαού. Τίποτε από αυτά δεν μας απασχολεί, παρά μόνον ότι δεν τα πήγαμε και τόσο καλά σε έναν διαγωνισμό τραγουδιού στον οποίο σπεύσαμε να δώσουμε χαρακτηριστικά εθνικής υπόθεσης, μιλώντας για εθνική μειοδοσία για αυτά που είπαν στην αρμενική τηλεόραση δύο αγόρια από τη Δυτική Θράκη, γιατί επιδόθηκε σε νηπιακές γκριμάτσες μια 37χρονη και αν ένας αγεωγράφητος παρουσιαστής βάφτισε νησί το Σαν Μαρίνο.
Και αυτό λέει πολλά για το ποιοι τελικά είμαστε.
