PLUS
Η μεγαλύτερη σε διάρκεια άμεση στρατιωτική εμπλοκή στην Ιστορία των ΗΠΑ, αφού άφησε δεκάδες χιλιάδες νεκρούς αμάχους από τις αμερικανικές στρατιωτικές επιχειρήσεις, έφτασε στο τέλος της. Ακόμα και αν οι ΗΠΑ μελλοντικά καταφέρουν να έχουν κάποια επιρροή στο υπό διαμόρφωση νέο σκηνικό στο Αφγανιστάν και στην ευρύτερη περιοχή, το πλήγμα στη δύναμη και στο γόητρό τους είναι δύσκολο να περιοριστεί.
Γιατί δεν κατέρρευσε μόνο το καθεστώς της Καμπούλ, αλλά συνολικά η πολιτική και ιδεολογική αφήγηση των ΗΠΑ για τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» και την προσπάθεια επιβολής των «δυτικών αξιών» και της «δημοκρατίας».
Στο Ιράκ, όπου επίσης οι ΗΠΑ ξόδεψαν ασύλληπτα ποσά σε αυτό που ονόμασαν «state building», το Ισλαμικό Κράτος είχε καταλάβει επίσης μέσα σε μερικές μέρες τη μισή χώρα, ενώ σήμερα με την αποχώρηση του αμερικανικού στρατού και από εκεί, η επιρροή του Ιράν αλλά και της Ρωσίας και της Κίνας αυξάνεται.
Η πτώση της Καμπούλ στους «ιεροσπουδαστές» Ταλιμπάν επικυρώνει την επικράτηση των πιο σκοταδιστικών θεοκρατικών δυνάμεων, την επιστροφή μεσαιωνικών αντιλήψεων για το δίκαιο, τα ανθρώπινα δικαιώματα, την παιδεία, τον πολιτισμό. Αυτή η ροπή όμως δεν αφορά μόνο τους κληρονόμους των ισλαμιστικών σπουδαστηρίων.
Η ακραία συντηρητική στροφή, η επάνοδος της θρησκείας, ο ανορθολογισμός, ο σκοταδισμός είναι τάσεις που υπάρχουν σχεδόν σε όλο τον πλανήτη και εκδηλώνονται με την κυριαρχία αντιλήψεων που θεωρούν ότι ακόμα και η δημοκρατία και οι αξίες του ∆ιαφωτισμού αποτελούν βάρη για τον σύγχρονο κόσμο.
«Αναγκαίο κακό»
Μέσα σε μόνο λίγες μέρες οι Ταλιμπάν σταμάτησαν να αντιμετωπίζονται ως διεθνείς «παρίες», όπως το 2001, και σήμερα συμμετέχουν ως επίσημοι συνομιλητές της διεθνούς κοινότητας, έστω και αν προς το παρόν η ρητορική τους έχει λειανθεί και προσπαθούν να εμφανίσουν ένα προφίλ μιας αξιόπιστης και συνεργάσιμης κυβέρνησης. Φτάσαμε στο σημείο όπου μια σταθερή και ισχυρή εξουσία στην Καμπούλ είναι το «αναγκαίο κακό» και προτιμότερη για πολλούς διεθνείς παίκτες.
Η επικράτηση των Ταλιμπάν ήταν προδιαγεγραμμένη και από τις ΗΠΑ. Οι εκτιμήσεις των αμερικανικών στρατιωτικών επιτελείων που την τοποθετούσαν χρονικά σε διάστημα 90 ημερών έπεσαν έξω, καθώς χρειάστηκε λιγότερο από μία εβδομάδα. Αυτή η ταχύτητα ήρθε μάλιστα σχεδόν αναίμακτα, καθώς πρακτικά αυτό που έγινε ήταν μια ειρηνική μετάβαση χωρίς μάχη. Άλλωστε το καθεστώς της κυβέρνησης Γκάνι ήταν ελάχιστα δημοφιλές και η επιρροή του εκτός των ορίων της αφγανικής πρωτεύουσας ήταν πάντα μηδαμινή.
Για την ακρίβεια στηριζόταν σε τοπικούς πολέμαρχους σε μια χώρα που εξακολουθεί να έχει φυλετική δομή. Ο κυβερνητικός στρατός, παρά τα εκατομμύρια που ξόδεψαν οι ΗΠΑ σε εξοπλισμό και εκπαίδευση, δεν είχε καμία επιρροή στις επαρχίες της χώρας. Αντίθετα, οι Ταλιμπάν προχώρησαν σε μια σειρά από συμφωνίες με τους τοπικούς πολέμαρχους επιβάλλοντας την κυριαρχία τους ακόμα και στο βόρειο τμήμα της χώρας, όπου δεν είχαν καταφέρει να επικρατήσουν ούτε οι αντισοβιετικοί Μουτζαχεντίν στη δεκαετία του ’80, αλλά ούτε και η πρώτη κυβέρνηση των Ταλιμπάν στη δεκαετία του ’90.
Σήμερα η νίκη των Ταλιμπάν είναι συνολική, όπως και η αποδοχή τους από τις γειτονικές χώρες, τις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες που βρίσκονται στη ρωσική σφαίρα επιρροής, το Ιράν αλλά και την Τουρκία. Ακόμα και οι ΗΠΑ τώρα πια πρακτικά τους αναγνωρίζουν ως συνομιλητές και προσπαθούν να περισώσουν ό,τι μπορούν από την εικοσάχρονη παρουσία τους στα αφιλόξενα αφγανικά εδάφη. Οι ΗΠΑ είναι διατεθειμένες να «συνεργαστούν» με τους Ταλιμπάν, αλλά με την αναγκαία προϋπόθεση πως θα «τηρήσουν τις δεσμεύσεις τους», δήλωσε ο επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας Αντονι Μπλίνκεν, ενώ στο ίδιο μήκος κύματος μιλώντας προ ημερών στη γερμανική Βουλή η καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ (το αφεντικό της ΕΕ) δήλωσε ότι θα επιδιώξει επικοινωνία με τους Ταλιμπάν.
Γεωπολιτικό παζάρι
Και φυσικά οι ΗΠΑ χαρακτηρίζουν διά στόματος Μπάιντεν επιτυχία την αποχώρησή τους, μια «σοφή απόφαση, η καλύτερη απόφαση για την Αμερική», όπως τη χαρακτήρισε ο Αμερικανός πρόεδρος προσπαθώντας να αμβλύνει τη δημοσκοπική κατάρρευσή του, καθώς λιγότεροι από το 40% των Αμερικανών εγκρίνουν τους χειρισμούς της κυβέρνησης στο ζήτημα της απόσυρσης των στρατευμάτων από το Αφγανιστάν και τα τρία τέταρτα των ερωτηθέντων θα ήθελαν να παραμείνουν οι αμερικανικές δυνάμεις εκεί μέχρι να καταφέρουν να απομακρυνθούν από τη χώρα όλοι οι Αμερικανοί άμαχοι, σύμφωνα με δημοσκόπηση των Reuters/Ipsos.
Για το γεωπολιτικό παζάρι ελάχιστη αξία έχει η ανθρώπινη ζωή αλλά και οι τύχες των γυναικών, των θρησκευτικών και εθνικών μειονοτήτων του Αφγανιστάν. Ακόμα και ντόπιοι συνεργάτες των νατοϊκών δυνάμεων (οδηγοί, μεταφραστές κ.τ.λ.) και οι οικογένειές τους εγκαταλείπονται, προκαλώντας πρωτόγνωρες σκηνές βαρβαρότητας στο αεροδρόμιο της Καμπούλ. Αυτό που απομένει μετά την αποχώρηση και του τελευταίου Αμερικανού στρατιώτη είναι ο τρόμος και η φρίκη για το μέλλον. Ήδη δημοσιεύματα μιλούν για απειλητικά «νυχτερινά γράμματα» που κολλούν οι Ταλιμπάν στις πόρτες ανθρώπων που κατηγορούν ότι «συνεργάστηκαν με τους εισβολείς». Τα σημειώματα αυτά διατάσσουν τους αποδέκτες τους να παρευρεθούν σε ένα «δικαστήριο» των Ταλιμπάν. Αν δεν το κάνουν, θανατική ποινή.
Ένας από τους ανθρώπους που έλαβε μια τέτοια προειδοποίηση ήταν ο Naz, ένας 34χρονος πατέρας έξι παιδιών, η κατασκευαστική εταιρεία του οποίου βοήθησε τις βρετανικές δυνάμεις στην κατασκευή δρόμων.
Ο ίδιος είχε ζητήσει άσυλο στη Βρετανία μέσω του ARAP, του αφγανικού προγράμματος μετεγκατάστασης, μια αίτηση που όμως απορρίφθηκε, σύμφωνα με την «Daily Mail». «Η επιστολή ήταν επίσημη και σφραγισμένη από τους Ταλιμπάν. Ήταν ένα ξεκάθαρο μήνυμα ότι θέλουν να με σκοτώσουν. Αν παραβρεθώ στο δικαστήριο, η τιμωρία θα είναι η ζωή μου», είπε ο Naz. «Αν δεν πάω, θα με σκοτώσουν. Γι’ αυτό κρύβομαι, ψάχνοντας έναν τρόπο να διαφύγω. Αλλά χρειάζομαι βοήθεια».
Η κοινωνία
Για άλλη μία φορά φανερώνεται πως αυτό που αφήνουν πίσω τους οι πόλεμοι, μια εξαθλιωμένη και απροστάτευτη κοινωνία, είναι το αιώνιο θύμα. Θύμα του θρησκευτικού σκοταδισμού και του ανορθολογισμού σε ολόκληρο τον πλανήτη που δείχνει να εξαπλώνεται με ταχείς ρυθμούς, αντικαθιστώντας τον κομμουνισμό σε παγκόσμιο επίπεδο και προβάλλοντας ως το αντίπαλον δέον του παρηκμασμένου και σε πολλές περιπτώσεις ανήθικου, αναιδούς και άπληστου καπιταλισμού.
Ναι, υπάρχει πρόβλημα. Και το πρόβλημα δεν είναι ότι το ριζοσπαστικό Ισλάμ κέρδισε τον εικοσαετή πόλεμο που κήρυξαν οι ΗΠΑ μετά την επίθεση στους ∆ίδυμους Πύργους. Το πρόβλημα είναι ότι το πιθανότερο είναι να ακολουθήσουν, δυστυχώς, και άλλες ήττες για τη σημερινή γεμάτη από κοιμώμενους πυρήνες τζιχαντιστών ∆ύση, αν δεν αναγεννηθεί. Αν κάτι χαρακτήριζε και χαρακτηρίζει τον δυτικό κόσμο απέναντι στο φαινόμενο του ριζοσπαστικού Ισλαμισμού είναι η αδυναμία του πρώτου να κατανοήσει το δεύτερο σε βάθος και να «διαβάσει» τις κινήσεις του. Η ήττα στο Αφγανιστάν είναι δυστυχώς η ήττα ενός ολόκληρου πολιτισμού από έναν άλλο, εκκολαπτόμενο «πολιτισμό», ο οποίος συναγωνίζεται σε αυταρχισμό τον κινεζικό, αλλά είναι εκτός συναγωνισμού στη στρατολόγηση πιστών ανά τον πλανήτη. Η νέα αυτή γενιά τζιχαντιστικής τρομοκρατίας θα είναι πιο συστηματική και εξελιγμένη στη διασπορά του τρόμου απ’ ό,τι έχουμε δει μέχρι σήμερα και είναι αναγκαίο ως δυτικός κόσμος να είμαστε προετοιμασμένοι πριν από αυτούς για την αντιμετώπισή τους.
Όπως δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΜΠΑΜ» που κυκλοφορεί
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Απανθρακώθηκαν στο βαγόνι: Οι 4 οπαδοί που δεν άντεξαν τον υποβιβασμό της Σαλερνιτάνα και βρήκαν φριχτό θάνατο (βίντεο)
Αφγανιστάν: Οι Ταλιμπάν ανακοίνωσαν την πρώτη κυβέρνηση – Μουλάς ο επικεφαλής, καταζητούμενος από το FBI ο Υπουργός Εσωτερικών
