PLUS
Η ευτυχία λέγεται ότι εξαρτάται και από την ισορροπία μεταξύ εργασίας και προσωπικής ζωής. Σε αυτήν την εποχή μετά την πανδημία, πολλοί εργαζόμενοι εργάζονται εξ αποστάσεως. Η σύνδεση από το σπίτι μπορεί να βοηθήσει τους ανθρώπους να διαχειριστούν τις επαγγελματικές και προσωπικές τους υποχρεώσεις, επιτρέποντας σε κάποιον να πάρει τα παιδιά του από το σχολείο, για παράδειγμα, ή να κάνει μια προπόνηση κατά τη διάρκεια ενός μεσημεριανού διαλείμματος.
Αλλά η απομακρυσμένη εργασία έχει επίσης θολώσει τη γραμμή που σηματοδοτεί πού τελειώνει ο χώρος εργασίας και πού αρχίζει το σπίτι, με πολλούς εργαζόμενους να επιστρέφουν στο Διαδίκτυο όλο το βράδυ και τη νύχτα για να ολοκληρώσουν τις εργασίες που τους έχουν ανατεθεί πριν από μια προθεσμία. Ο αγώνας για την επίτευξη αυτής της φευγαλέας ισορροπίας μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής παραμένει.
Οι πολιτικές ενός εργοδότη και η κουλτούρα του χώρου εργασίας έχουν τεράστιο αντίκτυπο στον τρόπο με τον οποίο μπορούμε να διαμορφώσουμε την εργασία και την προσωπική μας ζωή, αλλά η χώρα στην οποία διαμένουμε παίζει επίσης καθοριστικό ρόλο. Οι νόμοι σχετικά με την άδεια μετ’ αποδοχών ποικίλλουν σημαντικά σε ολόκληρο τον κόσμο, όπως και ο μέσος αριθμός ωρών που αφιερώνουν οι εργαζόμενοι.
Η Compare the Market, μια εταιρεία που παρέχει συγκρίσεις ποσοστών ασφάλισης, πρόσφατα κατέταξε 40 χώρες με βάση την ισορροπία επαγγελματικής και προσωπικής ζωής που προσφέρουν. Η θέση κάθε χώρας για το 2024 καθορίστηκε από οκτώ παράγοντες: τον μέσο αριθμό ωρών εργασίας ετησίως, τις ελάχιστες αποδοχές για ετήσια άδεια μετ’ αποδοχών και αναρρωτική άδεια, τη διάρκεια και τα ποσοστά άδειας μητρότητας και πατρότητας και τον βαθμό ευτυχίας των πολιτών της χώρας, με βάση τις έρευνες του Gallup World Poll.
«Κάθε ένας από τους παράγοντες σταθμίστηκε εξίσου για να προκύψει η τελική βαθμολογία», είπε η Hannah Norton, εκπρόσωπος της Compare the Market.
Οι χώρες στην Ευρώπη κυριάρχησαν σε ολόκληρο το πρώτο μισό της λίστας, «κάτι που δείχνει ότι στην περιοχή γίνεται εξαιρετική δουλειά ως προς αυτό. Δηλαδή ότι οι εκεί εργαζόμενοι υποστηρίζονται στο να διατηρήσουν μια ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής», είπε η Norton.
Η Ισπανία κατέκτησε την πρώτη θέση, προσφέροντας στους εργαζόμενους 30 ημέρες ετήσιας άδειας μετ’ αποδοχών και έξι (ή περισσότερες) εβδομάδες αναρρωτικής άδειας μετ’ αποδοχών, ενώ παράλληλα πληρώνει στους γονείς το 100% των μισθών τους κατά τη διάρκεια των αδειών τους. Πιο συγκεκριμένα, η Ισπανία επεκτείνει παρόμοιες άδειες και στις μητέρες (16 εβδομάδες) και στους πατέρες (12 εβδομάδες) και χορηγεί σημαντικά περισσότερες άδειες στους μπαμπάδες από τις περισσότερες άλλες χώρες. Γενναιόδωρες ως προς αυτά τα μέτρα είναι η γειτονική της Πορτογαλία (πέντε εβδομάδες στο 100%) και η Σλοβενία (τέσσερις εβδομάδες στο 100%).
Οι πρώτες 20 χώρες στη λίστα είναι:
- Ισπανία
- Λουξεμβούργο
- Γαλλία
- Ολλανδία
- Φινλανδία
- Βουλγαρία
- Σλοβενία
- Εσθονία
- Λιθουανία
- Αυστρία
- Πορτογαλία
- Σουηδία
- Δανία
- Πολωνία
- Ιταλία
- Ρουμανία
- Βέλγιο
- Ουγγαρία
- Λετονία
- Ελλάδα
Μηδέν ημέρες άδειας πατρότητας στην Ελλάδα
Όλες αυτές οι χώρες προσφέρουν ετησίως 20-30 ημέρες αμειβόμενης άδειας και έξι ή περισσότερες εβδομάδες αναρρωτικής άδειας μετ’ αποδοχών. Η Βουλγαρία προσφέρει τη μεγαλύτερη άδεια μητρότητας με διαφορά: 58 εβδομάδες στο 90%. Στην Ελλάδα δεν δίνεται καθόλου άδεια πατρότητας, ενώ η Ολλανδία, η Σουηδία, η Ιταλία και η Ρουμανία προσφέρουν μόνο μία εβδομάδα. Πρόκειται γι’ άλλη μια «μαύρη» συνθήκη που υπάρχει στην Ελλάδα, μετά από τις άλλες, τις οποίες αποκάλυψε ο ΟΑΣΑ.
Οι άνθρωποι στη Γερμανία (η οποία δεν κατατάσσεται στις 20 πρώτες συνολικά) εργάζονται τις λιγότερες ώρες ετησίως, κατά μέσο όρο 1.340,9. Ακολουθούν οι εργαζόμενοι στη Δανία, με 1.371,6 ώρες εργασίας, ενώ ακολουθούν οι Νορβηγοί με 1.424,6 ώρες. Η Δανία πέτυχε επίσης μία από τις υψηλότερες βαθμολογίες στον δείκτη ευτυχίας, ενώ στην κορυφή βρίσκεται μόνο η Φινλανδία. Το Λουξεμβούργο, η Ολλανδία και η Αυστρία «σκοράρουν» επίσης ικανοποιητικά.
Οι χώρες της Νότιας Αμερικής (καμία από τις οποίες δεν εμφανίζεται στις 20 πρώτες συνολικά) κέρδισαν τις τρεις πρώτες θέσεις για τις περισσότερες ώρες εργασίας. Οι Κολομβιανοί καταγράφουν τα περισσότερα, με 2.405,5 ώρες το χρόνο – 1,8 φορές περισσότερες από τους Γερμανούς εργάτες. Το Μεξικό (με 2.226,3 ώρες) και η Χιλή (με 1.962,8 ώρες) βρίσκονται πολύ πίσω.
