PLUS
Σε ηλικία 91 ετών πέθανε η Αμαλία Μεγαπάνου, η Ελληνίδα «Τζάκι Κένεντι» που αποτέλεσε σύμβολο μιας εποχής και ξεχώριζε για την κομψότητά της.
17 Απριλίου του 1961, 11 το πρωί, το ζεύγος Καραμανλή φτάνει στην Ουάσιγκτον.
Παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Φιντέλ Κάστρο από την εξέγερση των πολιτικών του αντιπάλων στην Κούβα και τις επιπτώσεις που έχει η κατάσταση και στις ΗΠΑ, το ζεύγος Καραμανλή πραγματοποιεί εθιμοτυπική επίσκεψη στον Λευκό Οίκο.
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ήταν ο πρώτος ξένος ηγέτης που συνάντησε ο νεοεκλεγείς πρόεδρος Κένεντι μια και είχε αναλάβει την προεδρία πριν από τρεις μήνες. Τζον Κένεντι και Κωνσταντίνος Καραμανλής βγάζουν μαζί φωτογραφίες την στιγμή που ο φωτογραφικός φακός ζουμάρει με εμμονή και στις κυρίες τους. Η σύζυγος Καραμανλή είναι εξίσου κομψή όσο και η Τζάκι.
Τα διεθνή media αποθεώνουν τις δύο πρώτες κυρίες. Η απόλυτη αίσθηση φινέτσας και κύρους. «Αν ήμουν Αμερικάνα, θα τον ψήφιζα», είπε στους δημοσιογράφους η σύζυγος του Κωνσταντίνου Καραμανλή όταν την ρώτησαν τι πίστευε για τον πρόεδρο Κένεντι. Στην συνέχεια δεν δίστασε να μιλήσει και για τον δικό της σύζυγο «Δεν ασχολούμαι με τη δουλειά του άντρα μου, γιατί την κάνει πολύ καλά», δήλωσε στους Αμερικανούς δημοσιογράφους.
Η Αμαλία Μεγαπάνου δεν ήταν μια οποιαδήποτε Ελληνίδα. Αποτέλεσε το σύμβολο μιας εποχής καθώς ταύτισε την ζωή της τόσο με τον πολιτικό ηγέτη Κωνσταντίνο Καραμανλή όσο και με την απόλυτη έννοια της κομψότητας. Γεννημένη το 1929 ήταν μια πραγματική αστή. Κόρη του Αναστάσιου Κανελλόπουλου, αδελφού του πολιτικού και ιστορικού Παναγιώτη Κανελλόπουλου, μεγάλωσε με την παιδεία και την αστική ευγένεια των εύπορων κοριτσιών της εποχής. Η γνωριμία της με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή δημιουργήθηκε μέσω των πολιτικών σαλονιών και ο γάμος δεν άργησε να έρθει. Μια συμβίωση δύο διαφορετικών ανθρώπων αλλά κατά πολλούς και δύο διαφορετικών κόσμων. Η Αμαλία ήταν ευγενής και διακριτική, εκείνος νευρικός και ηγέτης.
Εκείνη ασχολείτο με την μελέτη των θρησκειών και την φιλοσοφία, εκείνος είχε πολιτικές φιλοδοξίες. Ωστόσο ήταν πάντα διακριτικά στην σκιά του. Μια θετική εικόνα για εκείνον. Η διαφωνία του Καραμανλή με το παλάτι, τον οδήγησε στο Παρίσι , το 1963. Εκείνη τον ακολούθησε στην εξορία. Όμως οι μεταξύ τους καυγάδες είχαν μείνει ιστορικοί. Πρωτοσέλιδο του περιοδικού «Οικογενειακός Θησαυρός» τα Χριστούγεννα του 1970, μιλά για πρώτη φορά ανοικτά για το διαζύγιό τους. Μετά από λίγους μήνες το περιοδικό επιβεβαιώνεται. Ο δυναμικός ηγέτης και η κομψή των Αθηνών χωρίζουν.
Διατηρούν όμως μέχρι το τέλος της ζωής του Καραμανλή πολύ καλές σχέσεις. Εχει μείνει αξέχαστη η εικόνα την ημέρα της κηδείας του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Η Αμαλία κρυμμένη πίσω από ένα παγωμένο βλέμμα, περπατά μαζί με την υπόλοιπη οικογένεια και συνοδεύει τον πρώην σύζυγό της στην τελευταία του κατοικία συντετριμμένη. Για την ευγενική Αμαλία το κεφάλαιο Καραμανλή έκλεινε μόλις τότε.
Μετά το διαζύγιό της με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, η «ωραία των Αθηνών» θα παντρευτεί τον εφηβικό της έρωτα. Έναν εκ των ιδρυτών του Μαιευτηρίου «Μητέρα», τον γυναικολόγο Επαμεινώνδα Μεγαπάνο. Κράτησε το επώνυμό του μέχρι το τέλος. Στην συνέχεια της ζωής της που έγραφε βιβλία ως Αμαλία Μεγαπάνου υπέγραφε κι ας είχε χωρίσει και με τον Μεγαπάνο. Η ίδια είχε παραδεχτεί κατά το παρελθόν ότι η ζωή θέλει τσαγανό «Δεν μιλώ δημόσια είχε πει. Δεν είναι από έλλειψη αντίληψης, αλλά από επιλογή».
Η κυρία Αμαλία Κανελλοπούλου, μετέπειτα Καραμανλή και λίγο αργότερα Μεγαπάνου, θα μείνει για πάντα στην μνήμη μας με τα ωραία εκείνη κομψά φορεματάκια που αποδείκνυαν ότι αν οι Αμερικάνοι είχαν Τζάκι Κένεντι, εμείς είχαμε Αμαλία.
Αξιοπρεπής, «καλογερασμένη», μια χορτάτη αστή που δεν έκρυβε ούτε τις ρυτίδες, ούτε την ηλικία της. «Λέω τα χρόνια μου γιατί τα έχω περπατήσει» ήταν το moto της ζωής της. Ηταν επικοινωνιακή, μιλούσε κατ’ ιδίαν για όλα, έδωσε λίγες συνεντεύξεις που αφορούσαν αυστηρά και μόνο τα βιβλία της και αναφερόταν σε γεγονότα και πρόσωπα, εκτός από ένα. Γι’ αυτό και έμεινε μια Πρώτη Κυρία (με κεφαλαίο Κ) μέχρι το τέλος…
Αξιοπρεπής, «καλογερασμένη», μια χορτάτη αστή που δεν έκρυβε ούτε τις ρυτίδες, ούτε την ηλικία της. «Λέω τα χρόνια μου γιατί τα έχω περπατήσει» ήταν το moto της ζωής της. Ηταν επικοινωνιακή, μιλούσε κατ’ ιδίαν για όλα, έδωσε λίγες συνεντεύξεις που αφορούσαν αυστηρά και μόνο τα βιβλία της και αναφερόταν σε γεγονότα και πρόσωπα, εκτός από ένα. Γι’ αυτό και έμεινε μια Πρώτη Κυρία (με κεφαλαίο Κ) μέχρι το τέλος…
