Ανακοίνωση ΠΑΜΕ Τύπου και ΜΜΕ

«Συνάδελφοι, συναδέλφισσες,

Ο αγώνας συνεχίζεται. Είναι ο δίκαιος αγώνας των εργαζομένων της ΕΡΤ κατά των απολύσεων και των βάναυσων κυβερνητικών μέτρων. Είναι αγώνας που αφορά όλους τους εργαζόμενους στον Τύπο και τα ΜΜΕ, αγώνας όλου του ελληνικού λαού. Η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου με την οποία η κυβέρνηση μεθοδεύει λουκέτα – εξπρές σε δεκάδες δημόσιους φορείς και οργανισμούς, με ταυτόχρονη απόλυση του συνόλου του προσωπικού όπως και την αξιοποίηση – εκποίηση της περιουσίας αυτών των φορέων πρέπει να καταργηθεί. Να ανοίξει τώρα η ΕΡΤ που ήταν το πρώτο θύμα.

Η συγκυβέρνηση διαλύει τη δημόσια ραδιοτηλεόραση, μαζί και τα δικαιώματα των εργαζομένων και των δημοσιογράφων. Το μεγάλο κεφάλαιο, που έχει και στον έλεγχό του και το μεγαλύτερο μέρος των ΜΜΕ, δεν χρειάζεται πια την ΕΡΤ, όπως την είχαν καταντήσει για λογαριασμό του έως τώρα οι κυβερνήσεις. Θέλει να βάλει στο χέρι του τις τεράστιες υποδομές της, τα δίκτυα και τις συχνότητές της. Να ξεμπερδεύει οριστικά με τα εργασιακά – ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων συνολικά στο χώρο των ΜΜΕ. Θέλει έναν πλήρως ελεγχόμενο μηχανισμό προπαγάνδας, χωρίς την παραμικρή παρέκκλιση. Και προπαντός να σβήσουν από το χάρτη των ΜΜΕ τη φωνή του ΚΚΕ και του οργανωμένου εργατικού – λαϊκού κινήματος, όλους τους αγώνες που αμφισβητούν τις βασικές επιλογές τους και την εξουσία τους.

Γι’ αυτό και η απαγόρευση του ψηφιακού σήματος του «902» από την DIGEA, την κοινή εταιρεία των μεγαλοκαναλαρχών και οι απειλές του ΕΣΡ και της κυβέρνησης. Γι’αυτό και η λυσσαλέα επίθεση στον «Ριζοσπάστη» και τον «902», στα ταξικά σωματεία των Λιθογράφων και των Πρακτορείων Τύπου.

Η διαφοροποίηση των «αριστερών» κυβερνητικών εταίρων (ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ) είναι αστεία. Συμφωνούν στη διάλυση της ΕΡΤ, αλλά λένε ότι πρέπει να γίνει με «καλύτερο τρόπο»! Αλλοι, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, χρησιμοποιούν τις απεργιακές κινητοποιήσεις μόνο ως εργαλείο και μέσο για τις πολιτικές τους επιδιώξεις και σχεδιασμούς.

Είναι αυταπάτη να ελπίζει κανείς σε σωτήριες κινήσεις κορυφής, ή σε μια νέα εναλλαγή κυβέρνησης.

Εργαζόμενοι, εργαζόμενες στον Τύπο και τα ΜΜΕ,

Αντικειμενικά, στο επίκεντρο βρέθηκε η απεργία στον Τύπο και τα ΜΜΕ. Από την πρώτη στιγμή οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ επέμειναν στην ανάγκη της απεργίας και της συνέχισής της, τονίζοντας πως απαιτείται ο αγώνας των εργαζομένων της ΕΡΤ να γίνει υπόθεση όλου του λαού. Εδωσαν μάχη για τη στήριξη της απεργίας, της περιφρούρησής της, να γίνει αυτό υπόθεση των εργαζομένων μέσα στους χώρους δουλειάς.

Ομως από την αρχή η απεργία υπονομεύτηκε – ανοιχτά ή συγκαλυμμένα – από τις συνδικαλιστικές ηγεσίες. Κήρυξαν μεν την απεργία, όμως όχι μόνο αρνήθηκαν να πάρουν μέτρα για τη διασφάλισή της, αλλά φρόντισαν αμέσως να στέλνουν με πολλούς τρόπους μηνύματα ότι «η απεργία τελειώνει». Την ίδια στάση κράτησαν και στην πανελλαδική απεργία της Πέμπτης, που κήρυξαν ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, όπου τη μάχη για την επιτυχία της έδωσαν μόνο οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, κόντρα στην ανοιχτή απεργοσπασία από ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και «Αυτόνομη Παρέμβαση».

Την Πέμπτη 13 Ιούνη, η πολύωρη συνεδρίαση του Διασωματειακού αναλώθηκε στη συζήτηση επί της πρότασης του προέδρου της ΕΠΗΕΑ (ΣΥΡΙΖΑ), που χωρίς συνεδρίαση του ΔΣ της Ενωσης, πρότεινε να βγουν τα φύλλα του Σαββατοκύριακου «γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς». Η παρέμβαση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ Τύπου και ΜΜΕ «να σταματήσει τώρα η συζήτηση αυτή» και να συζητηθούν μέτρα οργάνωσης και διασφάλισης της απεργίας, να γίνουν συγκεντρώσεις – συζητήσεις στα «μαγαζιά», να πάρουν την υπόθεση της απεργίας και της περιφρούρησής της οι ίδιοι οι εργαζόμενοι δημοσιογράφοι, διοικητικοί και τεχνικοί, δεν έγινε δεκτή.

Στη συνεδρίαση του Διασωματειακού της Παρασκευής – και ενώ όλοι γνώριζαν ότι η ύλη των σαββατιάτικων και κυριακάτικών εφημερίδων έχει ήδη συγκεντρωθεί, η πρόταση ήρθε με άλλη μορφή. Ο πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ (ΣΥΡΙΖΑ) χωρίς σχετική απόφαση του ΔΣ, πρότεινε να συνεχιστεί μεν η απεργία, αλλά να δοθεί δυνατότητα στις εφημερίδες «που θα σεβαστούν την απεργία» να κυκλοφορήσουν κανονικά τη Δευτέρα, αλλά και στα κανάλια και τους σταθμους να βγάλουν ολιγόλεπτα δελτία ειδήσεων και εκπομπές που να αναφέρονται μόνο στην ΕΡΤ. Σηματοδοτώντας έτσι τη λήξη της απεργίας.

Το αποκορύφωμα ήταν στη συνεδρίαση του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ της Κυριακής, όπου η «Συσπείρωση», παίζοντας σε δύο ταμπλό, εμφανίστηκε με το ένα μέλος της να ζητά συνέχιση της απεργίας, για τις εντυπώσεις, ενόψει και των εκλογών στην ΕΣΗΕΑ και το άλλο να εκφράζει την πραγματική τους θέση και – μαζί μαζί με τους εκπροσώπους των προσκείμενων στη συγκυβέρνηση παρατάξεων – να ζητά αναστολή από τα ξημερώματα της Δευτέρας. Ετσι διαμορφώθηκε το αποτέλεσμα 5 υπέρ της απεργίας, 4 κατά και η ΚΕΔ λευκό, δηλαδή να μην υπάρχει απόφαση. Είχαν δώσει πλέον με βροντερό τρόπο το μήνυμα για σπάσιμο της απεργίας.

Ολες αυτές τις ημέρες αναδείχτηκε ανάγλυφα η ύπαρξη δύο γραμμών στο εργατικό κίνημα, αλλά και ο εκφυλισμός στον οποίο έχουν καταδικάσει τα σωματεία του κλάδου οι δυνάμεις του κυβερνητικού – εργοδοτικού συνδικαλισμού, μαζί με τις δήθεν «αριστερές, αγωνιστικές» και «ακομμάτιστες – ανεξάρτητες» δυνάμεις του κλάδου.

Στο όνομα του επείγοντος και με βασική επιδίωξη μια απεργία που τους επιβλήθηκε εκ των πραγμάτων να την περιορίσουν μόνο στην επικοινωνιακή εκμετάλλευση, ενόψει γενικότερων εξελίξεων, αλλά και των εκλογών στην ΕΣΗΕΑ και αυτή να την τελειώσουν γρήγορα, κατάργησαν τις Ενώσεις, τις συλλογικές διαδικασίες και το Διασωματειακό ως συντονιστικό όργανο. Μετέφεραν το κέντρο των αποφάσεων στο Διασωματειακό, όμως μετέτρεψαν τις συνεδριάσεις του σε «ανοιχτές συνελεύσεις».

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

Η κλιμάκωση της κυβερνητικής επίθεσης με το κλείσιμο της ΕΡΤ, η ένταση του αυταρχισμού, αλλά και η ανάγκη οργάνωσης της λαϊκής αντεπίθεσης μπροστά στο νέο κύμα των ιδιωτικοποιήσεων επιβάλλει να ξεκαθαρίσουμε τον πραγματικό αντίπαλο: Το κεφάλαιο, το κράτος του και οι μηχανισμοί του, οι κυβερνήσεις και οι πολιτικές δυνάμεις που το υπηρετούν, οι συνδικαλιστικές δυνάμεις που στέκονται εμπόδιο στην ανάπτυξη των αγώνων οι οποίοι πρέπει να έχουν στόχο την ανατροπή της πολιτικής που εξυπηρετεί τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας.

Τώρα είναι η ώρα της οργάνωσης και του αγώνα ενάντια σε αυτήν την πολιτική που μας οδηγεί στην εξαθλίωση.

Τώρα είναι η ώρα της κοινής πάλης όλων των εργαζομένων, στην οποία έχει συμφέρον να συμμετάσχει και η πλειοψηφία των δημοσιογράφων και των εργαζομένων στον Τύπο και τα ΜΜΕ.

Το εργατικό λαϊκό κίνημα μπορεί, αν χρησιμοποιήσει τη δύναμή του, να βάλει εμπόδια, να χαλάσει τους σχεδιασμούς τους, να βγει στην αντεπίθεση.

Τώρα είναι η ώρα να αλλάξει ο αντιδραστικός συσχετισμός δύναμης στην ΕΣΗΕΑ. Γυρίστε την πλάτη στις παρατάξεις του συμβιβασμού και της ηττοπάθειας, της προδοσίας των αγώνων.

Στις εκλογές στην ΕΣΗΕΑ ψηφίστε «Δημοσιογραφική Συνεργασία».