Ανήκει ή όχι στο ΝΑΤΟ η Τουρκία του Ερντογάν;

23/05/2022 22:14

Το ερώτημα που αυτή τη στιγμή κυκλοφορεί πια ανοικτά και όχι κρυφά ή υπογείως στους διαδρόμους της Συμμαχίας του ΝΑΤΟ και στην Ουάσιγκτον είναι για το αν τελικά ο Ταγίπ Ερντογάν και η Τουρκία υπό την καθοδήγησή του ανήκουν ή όχι στη Συμμαχία.

Του Νίκου Βασιλειάδη

Η Wall Street Journal μία από τις εγκυρότερες αμερικανικές εφημερίδες “τόλμησε” να το δημοσιοποιήσει σε άρθρο που δημοσιεύουν δύο επιφανείς Αμερικανοί, ο Tζο Λίμπερμαν και ο Μαρκ Γουάλας. Ο Λίμπερμαν ήταν υποψήφιος αντιπρόεδρος των Δημοκρατικών το 2000 και γερουσιαστής των ΗΠΑ στο το Κονέκτικατ απο το 1989 έως το 2013. Ο Γουάλας υπηρέτησε ως πρέσβης των ΗΠΑ στα Ηνωμένα Έθνη κατά τη διάρκεια της προεδρίας του Τζορτζ Μπους. Είναι, αντίστοιχα, μέλος και διευθύνων σύμβουλος του Turkish Democracy Project.
Όλα τα μέλη του Οργανισμού Βορειοατλαντικού Συμφώνου καλωσόρισαν με ενθουσιασμό τη Φινλανδία και τη Σουηδία εκτός από ένα αναφέρουν, την Τουρκία, η οποία την Τετάρτη (18/5) εμπόδισε μια πρόωρη ψηφοφορία για την έναρξη των ενταξιακών συνομιλιών.
Για λόγους πολιτικούς, τοπικούς και άσχετους με την απόφαση, ο Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν υιοθέτησε σκληρή γραμμή στις προσπάθειές του να εκτροχιάσει τα υποψήφια μέλη. Αυτό θα πρέπει να εγείρει το ερώτημα εάν η Τουρκία υπό την ηγεσία του Ερντογάν ανήκει στη συμμαχία.
Και φυσικά αυτό το ερώτημα φαίνεται να ενισχύει λόγω και έργω καθημερινά ο Ταγίπ Ερντογάν ο οποίος υπό το κράτος του πανικού μετά την επίσκεψη Μητσοτάκη στις ΗΠΑ αποφάσισε να κάνει αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα ο εξ ανατολών γείτονάς μας, να γκρινιάζει δηλαδή ελπίζοντας να κερδίσει κάτι από τα ήδη χαμένα.
Μιλώντας σε φοιτητές στην Άγκυρα και ξέροντας πως η Δύση τον ακούει είπε : «Δείτε τι συμβαίνει με την Ελλάδα. Χρωστάει στη Δύση 400 δισ. ευρώ, όμως της δίνουν όπλα και δίνουν την έγκριση οι ΗΠΑ να χτίσουν βάσεις. Από την άλλη όμως, όταν συναντιούνται μαζί μας, λένε “θέλουμε να αναπτύξουμε τις σχέσεις μαζί σας”. Αλλά λέει πως στην Κύπρο δεν βλέπει θετικά τη λύση των δύο κρατών. Ποιος σου είπε πως εμείς θα δούμε θετικά όσα λες;» Και συνέχισε στο ζητούμενο για το ΝΑΤΟ: «Στο παρελθόν δώσαμε την έγκριση να ενταχθεί αυτή η χώρα (σ.σ. η Ελλάδα στο ΝΑΤΟ). Εμείς δεύτερη φορά δεν θα μπούμε σε αυτό το ‘τριπάκι’. Σχετικά με τη Σουηδία και τη Φινλανδία, στους αρμόδιους ξεκαθαρίσαμε πως θα πούμε όχι. Κι έτσι θα συνεχίσουμε».
Υπάρχουν πολλά είδη άσκησης της εξωτερικής πολιτικής. Ένα από αυτά είναι και αυτό του ταραχοποιού, του “ανακατωσούρα” που ίσως σε κάποιες άλλες εποχές οι Σύμμαχοι μπορεί να έκαναν και τα στραβά μάτια μην θέλοντας να ανάψουν φωτιές στο εσωτερικό της Ατλαντικής Συμμαχίας. Τώρα όμως σίγουρα δεν είναι έτσι. Η στάση του Ερντογάν μπορεί στην αρχή να παρείχε κάλυψη για ένα υποτυπώδη τρόπο συνεννόησης με τη Μόσχα, συμπεριλαμβανομένης της αγοράς από την Τουρκία του συστήματος πυραυλικής άμυνας S-400 από τη Ρωσία το 2017. Μετά την εισβολή όμως της Ρωσίας, ο Ερντογάν αρνήθηκε να στείλει αυτό το σύστημα στην Ουκρανία, αρνήθηκε να συναινέσει στις κυρώσεις των μελών του ΝΑΤΟ κατά της Ρωσίας και επέτρεψε στην Τουρκία να γίνει καταφύγιο για Ρώσους ολιγάρχες, τραπεζικούς λογαριασμούς και επενδύσεις. Και τώρα επιχειρεί να τινάξει στον αέρα την ενότητα των μελών της. Και αυτό δεν “χωνεύεται” εύκολα.
Η κακοδιαχείριση της τουρκικής οικονομίας, η υποστήριξη στην Ρωσία, η ελευθερία και η διαφάνεια στην Τουρκία που έχουν υποφέρει από κάθε άποψη υπό τον Ερντογάν, οι θρησκευτικές και εθνοτικές μειονότητες που αντιμετωπίζουν καθημερινές διώξεις και τα δικαιώματα των γυναικών που έχουν καταπατηθεί σίγουρα δεν είναι και ό,τι καλύτερο μπορεί να αντιτάξει ο Ερντογάν απέναντι στις δύο υπό ένταξη χώρες αφού πρώτη και με διαφορά η Τουρκία είναι αυτή που δεν πληροί τις προϋποθέσεις για να ανήκει στο ΝΑΤΟ.