PLUS
Αν κάτι ανέδειξε ο πόλεμος του Πούτιν εναντίον της Ουκρανίας, αυτό ήταν η έλλειψη διορατικότητας και προετοιμασίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης σχετικά με την ενεργειακή της θωράκιση, και όχι μόνο. Οι δυσθεώρητες τιμές στα καύσιμα, οι λογαριασμοί που «καίνε» τους Ευρωπαίους πολίτες, ο πληθωρισμός που φτάνει συνεχώς σε ύψη-ρεκόρ πιέζοντας κυβερνήσεις, θεσμούς και καταναλωτές, οι έκτακτες συσκέψεις των επιτελών των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων καταδεικνύουν ότι η Ευρώπη μας δεν ήταν καθόλου μα καθόλου προετοιμασμένη να αντιμετωπίσει μια διακοπή προμήθειας από τη Ρωσία.
Η πραγματικότητα είναι πως ο πόλεμος στην Ουκρανία αναμένεται να προκαλέσει μεγαλύτερο κοινωνικό διαχωρισμό και φτώχεια στην Ευρώπη μετά από πολλά χρόνια λιτότητας και περιορισμών λόγω της πανδημίας.
Εάν δεν υπήρχε η ενεργή πλευρά της κοινωνίας και οι κοινωνικές υπηρεσίες πολλές φορές να καλύπτουν τα κενά των κυβερνήσεων, ο κόσμος δεν θα είχε πρόσβαση στα πιο βασικά αγαθά που άπτονται των ανθρωπίνων και των κοινωνικών δικαιωμάτων τους.
Καθημερινά οι φωνές γίνονταν ολοένα και δυνατότερες ζητώντας μια λύση. Μια λύση που έπρεπε να προκύψει από τον δημόσιο τομέα που κλήθηκε, και δικαίως, να πράξει μια (ακόμη πιο) ευρεία παρέμβαση που μπορεί να αλλάξει δραστικά τα πράγματα, να αντιστρέψει την συσσωρευμένη οργή και αγανάκτηση.
Στο ερώτημα γιατί η κυβέρνηση δεν έδινε αμέσως όλα τα λεφτά για να μη χρειαστεί να τα ζήσουμε όλα αυτά, μια πρώτη απάντηση είναι ότι κάθε κυβέρνηση δεν έχει τα δικά της λεφτά, έχει τα δικά μας. Αυτά που πληρώνουμε με φόρους, εισφορές. Και αν έχει «πρόσωπο», μπορεί και να δανειστεί λίγα ακόμη και από τους ξένους. Και εδώ θα πρέπει να θυμηθούμε πως δεν είναι μακριά η εποχή εκείνη που ζήσαμε το «δυστυχώς επτωχεύσαμεν», το οποίο σήμαινε τυπικά ότι το κράτος είχε χρεοκοπήσει, αλλά ουσιαστικά και πρακτικά ότι είχαμε χρεοκοπήσει όλοι εμείς.
Ναι, μπορεί να υπήρξαν λάθη, αδικίες, ελλιπής ενημέρωση, ιδεοληψίες και αδυναμία κάποιων να αντιληφθούν τι συνέβαινε στην κοινωνία. Όμως όλα αυτά σε σύγκριση με τη ζημιά που προκαλούν ο λαϊκισμός και η ανευθυνότητα στο τέλος πάντα αποδεικνύονται αμελητέα.
Από την ΜΠΑΜ της Κυριακής
