Είναι να χάνεις το μυαλό σου με τις κυβιστήσεις οι οποίες παρατηρούνται, ευτυχώς όχι μόνο από εμάς αλλά και από την έδρα του δικαστηρίου, στο ΜΟΔ όπου εκδικάζεται η δίκη για τη δολοφονία της Μαλένας και της Ίριδας.
Το ρεσιτάλ του ιατροδικαστή, κρατικού βεβαίως βεβαίως, Σωκράτη Τσαντίρη συνεχίστηκε και αυτή την εβδομάδα καθώς μετά τις μεταθανάτιες εκδορές (sic) τις οποίες είδε στη Μαλένα, έφτασε στο σημείο να ισχυρισθεί ότι στο πανάκι της Ίριδας έτρεξε οροαιματηρό υγρό, το οποίο προήλθε από το πνευμονικό οίδημα που υπέστη το βρέφος. Πέραν του προφανούς που θα ήθελα να πω στον κ. Τσαντίρη, ότι δηλαδή δεν είναι κακό να στηρίζεις και να προλειαίνεις το έδαφος για τους φίλους σου (βλ. Αγγελική Τσιόλα), οφείλω να του υπενθυμίσω ότι διάφορες κακές γλώσσες διαρρέουν ότι ενδεχομένως να υπάρχουν ακόμη και δικά του γραπτά, στα οποία ο ίδιος χαρακτήριζε το πανάκι το απόλυτο πειστήριο και δολοφονικό όπλο.
Άλλοι πάλι λένε (ειλικρινά αυτό δεν θέλω να το πιστέψω) ότι ο εξαίρετος ιατροδικαστής ήταν εκείνος ο οποίος αυτοπαρουσιαζόταν ως ο «επιστημονικός συνεργάτης» διαφόρων προσώπων που προσπαθούσαν να αναδείξουν την αλήθεια σε ό,τι αφορά αυτή τη δυσώδη υπόθεση. Είναι ηλίου φαεινότερο λοιπόν ότι το γεγονός πως μετάνιωσε («ήταν λάθος μου», είπε χαρακτηριστικά) για τις δημόσιες παρεμβάσεις του σχολιάζοντας την υπόθεση της Πάτρας δεν αρκεί, καθώς αν ισχύουν αυτά που μαθαίνω εκτός από τις προφορικές τοποθετήσεις περί εγκλήματος, έχει ουκ ολίγες γραπτές τοποθετήσεις όπου ανέλυε με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες τόσο την προσωπική όσο και την επιστημονική του άποψη… Και ως γνωστόν, scripta manent!