PLUS
Του Νίκου Ανδριόπουλου
Μία είδηση που προεκλογικά πολλοί έχουν επιλέξει να αποσιωπήσουν φέρνει στο φως της δημοσιότητας το e-reportaz.
Η κυβέρνηση Σαμαρά στο τελευταίο Μνημόνιο, το οποίο υπέγραψε έχει δεσμευθεί για τη μείωση στις τιμές εκκίνησης των πλειστηριασμών για χρέη προς το Δημόσιο στο ένα τρίτο της αντικειμενικής αξίας του εκάστοτε ακινήτου ή και ακόμα χαμηλότερα στην περίπτωση που γίνει ο πλειστηριασμός και βγει άγονος. Μάλιστα, όπως διευκρινίζεται στο ΜΟU, το ακίνητο θα βγαίνει στον πλειστηριασμό ανεξαρτήτως του ύψους της οφειλής.
Η μνημονιακή δέσμευση της κυβέρνησης φέρει την υπογραφή τόσο του υπουργού Οικονομικών, Γιάννη Στουρνάρα, όσο και του ίδιου του πρωθυπουργού, Αντώνη Σαμαρά.
Αποτελεί ωστόσο επίσης δέσμευσή τους ότι η συγκεκριμένη πρακτική θα αρχίσει να εφαρμόζεται με νόμο που θα φέρουν στη Βουλή το αργότερο μέχρι τον Ιούλιο. Μάλιστα, ένα από τα παράδοξα που προκύπτουν είναι ότι για τον υπολογισμό των φόρων και χαρατσιών θα διατηρείται η αντικειμενική αξία, αλλά για όλα τα άλλα δεν ισχύει και δεν προστατεύεται η ιδιωτική περιουσία σύμφωνα με συνταγματικό όρο.
Το επιχείρημα που χρησιμοποίησε το οικονομικό επιτελείο στο παρελθόν για να δικαιολογήσει την εν λόγω απόφαση, είναι ότι το ισχύον νομικό καθεστώς καθιστούσε τους πλειστηριασμούς ακινήτων για χρέη προς το Δημόσιο στις περισσότερες περιπτώσεις άγονους, καθώς η ελάχιστη τιμή στην οποία μπορεί να εκπλειστηριασθεί ένα ακίνητο είναι η αντικειμενική του αξία. Δηλαδή κάποιος δεν μπορεί να «χτυπήσει» ένα ακίνητο κάτω από την αντικειμενική του αξίας, γεγονός που σε αρκετές περιπτώσεις οδηγεί τον πλειστηριασμό σε ακύρωση, δεδομένου ότι δεν υποβάλλονται προσφορές εκτός και αν πρόκειται για ακίνητο – φιλέτο. Αντίθετα, με την προωθούμενη μεταρρύθμιση το υπουργείο Οικονομικών ισχυρίζεται ότι θα μπορέσει να εισπράξει πολύ ταχύτερα και μεγαλύτερα ποσά, μέσα από την αύξηση των εκποιούμενων ακινήτων.
Τι συνεπάγεται όμως με απλά λόγια η αλλαγή αυτή στο νομικό καθεστώς για τους πλειστηριασμούς; Ότι το υπουργείο Οικονομικών συμφώνησε – και ζητωκραυγάζει για αυτό – στην ραγδαία αύξηση των πλειστηριασμών για χρέη προς το Δημόσιο. Έτσι, ο υπόχρεος ο οποίος θα χάνει το σπίτι του έναντι πινακίου φακής.
Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό από την εν λόγω μεταρρύθμιση κερδισμένοι δεν θα βγουν οι πολίτες, η αγοραστική δύναμη των οποίων έχει κυριολεκτικά εκμηδενιστεί από τις αλλεπάλληλες φοροεπιδρομές. Αντ’ αυτού, οι μόνοι που ευνοούνται από την μείωση της τιμής εκκίνησης στα υπό πλειστηριασμό ακίνητα είναι τα μεγάλα επενδυτικά κεφάλαια, γνωστά στις διεθνείς αγορές και ως «κοράκια». Τα κεφάλαια αυτά, τα οποία τα τελευταία χρόνια της κρίσης έχουν αναπτύξει ιδιαίτερες σχέσεις. στοργής με ελληνικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, σύμφωνα με παράγοντες της αγοράς, θεωρείται δεδομένο ότι θα χρησιμοποιήσουν τα ακίνητα που θα πάρουν με δύο τρόπους.
Ο πρώτος, όσον αφορά σε ακίνητα φιλέτα, θα είναι να εξασφαλίσουν εκτάσεις και ακίνητη περιουσία, την οποία θα εκμεταλλευθούν για να προχωρήσουν σε επενδύσεις, έχοντας ουσιαστικά εξασφαλίσει να εκμηδενίσουν το αρχικό κόστος της επένδυσης.
Ο δεύτερος όμως τρόπος αποτελεί απόρροια μία άλλης κυβερνητικής μεταρρύθμισης, η οποία ήλθε με το πρόσχημα της τόνωσης της αγοράς ακινήτων. Όταν η κυβέρνηση Σαμαρά στα μέσα του περασμένου Νοέμβρη επιβεβαίωσαν την μείωση του φόρου μεταβίβασης ακινήτων από 10% σε 3%, ουσιαστικά προχώρησε σε μία ακόμη φωτογραφική ρύθμιση για χατίρι των τραπεζών, καθώς μείωνε τα έσοδα που θα είχε το Δημόσιο από τους μοναδικούς που έχουν πλέον να δώσουν.
Κατ’ αυτόν τον τρόπο μοναδικοί κερδισμένοι θα είναι τα hedge funds και οι τράπεζες, οι οποίες θα χρησιμοποιήσουν τα ακίνητα που θα αποκτήσουν στο 1/3 της αντικειμενικής τους αξίας και πληρώνοντας ελάχιστα, ακόμα και για το φόρο μεταβίβασης προς το Δημόσιο, ως collaterals για την εξασφάλιση δανειακής στήριξης από τις κεντρικές τράπεζες της Ευρώπης.
Η κυβερνητική πρωτοβουλία λοιπόν για τη μείωση της τιμής εκκίνησης στο ένα τρίτο των υπό πλειστηριασμό ακινήτων, έρχεται να ολοκληρώσει τη μεθοδευμένη διάλυση της έννοιας της ιδιοκτησίας, αφού ανοίγει διάπλατα ο δρόμος ώστε να περάσουν βίαια σχεδόν το σύνολο των ακινήτων στα χέρια των τραπεζών.
