PLUS
Ξαπλωμένοι σε μίζερες ή πολυτελείς ξαπλώστρες, ανάλογα με το βαλάντιό μας, συναινούμε στην άλωση των παραλιών από επιχειρηματίες που αφήνουν «ελεύθερο» όλο και μικρότερο κομμάτι παραλίας για όσους επιμένουν να στρώνουν την πετσέτα τους στην άμμο!
Πόσες ακόμη ξαπλώστρες; Αυτή η -ρητορική- ερώτηση μάς έρχεται στα χείλη βλέποντας την άμετρη χρήση της παραλίας από σοβαρούς ή τυχάρπαστους επιχειρηματίες, που θα μας απαντούσαν εύκολα: Όσες παίρνει!
Όχι, στην πραγματικότητα δεν μας απασχολεί το ποιόν των ανθρώπων που κάνουν ταμείο, όταν το φεγγάρι ανεβαίνει ψηλά και οι ξαπλώστρες τους στις αμμουδιές ξαποσταίνουν. Δεν μας ενδιαφέρουν πια ούτε οι δήμαρχοι και οι αυτοδιοικητικοί που μπορούν και ξεπουλούν τα πάντα ή σηκώνουν τα χέρια ψηλά γιατί δεν έχουν τη δυνατότητα, λένε, να κάνουν ελέγχους και να επιβάλουν τον νόμο. Δεν μας απασχολούν ούτε οι σωματοφύλακες στις παραλίες, φουσκωτοί που σε διώχνουν και αναγκάζεσαι να πας στα βράχια αφού δεν θέλεις να πληρώσεις τα 120 στην πρώτη ξαπλώστρα πίστα της κατειλημμένης ακτής από μια στρεβλή επιχειρηματικότητα, που εξαντλείται στην παροχή υπηρεσιών μετατρέποντας τις αγνές ακροθαλασσιές σε κάτι που θυμίζει μεταξύ θαλάμου στρατοπέδου μετά το σιωπητήριο και σανατορίου του Μεσοπολέμου!
Μας απασχολεί που ο νόμος ΔΕΝ εφαρμόζεται. Που η παρανομία έγινε κανονικότητα, χάριν της ανοχής όλων όσων έγιναν ξάφνου τρυφηλοί και κουβαλούν μαζί τους και κάτι γιγάντια μανταλάκια για να στερεώσουν την πετσέτα τους στο κεφαλάρι της ξαπλώστρας, το οποίο ανασηκώνουν για να μην πνιγούν πίνοντας mocktail και cocktail όταν δύσει ο ήλιος, ενώ οι υπόλοιποι, οι άλλοι, απλώς αποχαιρετούμε την παραλία που χάσαμε…
Όπως δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΜΠΑΜ» που κυκλοφορεί
