«Απόδραση» στο παρελθόν

Τα φετινά Χριστούγεννα κάντε μια υπέρβαση. Δοκιμάστε να γυρίσετε πίσω στην παιδική σας ηλικία. Ξαναγίνετε για λίγο παιδιά και αναζητήστε παραμύθια. Παραμύθια που σας διηγούνταν η γιαγιά για να κλείσετε τα βλέφαρά σας τα κρύα βράδια του χειμώνα.

Γιατί τα Χριστούγεννα για τους ενηλίκους δεν είναι τα ίδια με τα παλιά εκείνα των παιδικών μας χρόνων. Δεν έχουν για όλους τη ζεστασιά των φώτων, αλλά την παγωνιά του χειμώνα και των καρδιών μας που αντικρίζουν δράματα τα οποία ξετυλίγονται καθημερινά μπροστά μας, γύρω μας, χωρίς καν να τα βλέπουμε…

Ας προσπαθήσουμε τουλάχιστον φέτος να βρούμε ξανά το νόημά τους με οδηγό τα παραμύθια της παιδικής μας ηλικίας, τα στολίσματα των παιδικών μας χρόνων, την ανώδυνη μύησή μας στη ζωή με την ασφάλεια της απόστασης από το πραγματικό, που πολλά χρόνια μετά, στην ενήλικη ζωή μας, απέκτησαν μια μοναδική ικανότητα: μας αποκάλυψαν, μέσα από προσομοιώσεις υποθέσεων ενός πραγματικού περιβάλλοντος ή μιας φανταστικής επινόησης, έναν τρόπο να πραγματευόμαστε τα μικρά και τα μεγάλα προβλήματα της ζωής, βιωμένης ή επικείμενης μελλοντικής.

Ζω και ζούμε όλοι μας σε μια εποχή γεμάτη αδιέξοδα και κρίσεις. Ίσως λοιπόν αυτή η μικρή απόδραση στο φανταστικό να αποτελεί έναν πολύτιμο πόλο φωτεινότητας, αφού η θετική αντίληψη της ανθρώπινης υπόστασης προβάλλεται μέσα από πρότυπα μιας, έστω και παράλογα, θετικής στάσης των ηρώων τους.

Ως ενήλικοι πια μπορούμε να κατανοήσουμε με έναν ολότελα διαφορετικό τρόπο πως οι δράκοι -συμβολικοί ή μη- δεν είναι οι ανίκητοι αντίπαλοι, δεν υπάρχουν ανυπέρβλητες δυσκολίες και τελικά πως η ζωή έχει πολλές αντιθέσεις και οι καταστάσεις παρουσιάζουν παροδικότητες. Αρκεί εμείς να μη λυγίσουμε στα δύσκολα, να θελήσουμε την αυτονόητη, αλλά όχι πάντα -τις περισσότερες φορές- εύκολη επιβεβαίωση του δίκαιου, αυτήν που κερδίζει ο ήρωας του παραμυθιού πάντα μέσα από δοκιμασίες.