Αποφάσεις και προσδοκίες – «Το να δημιουργείς ένα τέλος είναι το να δημιουργείς μια αρχή»

«Το να δημιουργείς ένα τέλος είναι το να δημιουργείς μια αρχή», έγραφε η Βιρτζίνια Γουλφ στις 2 Ιανουαρίου 1931, ενώ ο Άλφρεντ Τένισον έγραψε πως «Μια νέα χρονιά είναι μια νέα, φρέσκια αρχή! Είναι σαν να έχεις μια λευκή κόλλα χαρτί για να ζωγραφίσεις! Μια μέρα γεμάτη δυνατότητες! Είναι ένας μαγικός κόσμος, Χομπς, παλιέ μου φίλε… ας εξερευνήσουμε!», θέτοντας στόχους για τη νέα χρονιά.

Άλλοι πάλι δεν ήταν τόσο αισιόδοξοι ή τόσο οραματιστές για το ξεκίνημα ενός νέου χρόνου, όπως για παράδειγμα ο Τσαρλς Μπουκόφσκι που έλεγε «Δεν θέτω νέους στόχους για τη νέα χρονιά. Η συνήθεια τού να οργανώνω σχέδια, να κριτικάρω και να βάζω σε καλούπι τη ζωή μου είναι κάτι υπερβολικό για να το κάνω κάθε μέρα», με τη Λούσι Μοντ Μοντγκόμερι να συμφωνεί μαζί του και να γράφει πως «Η Πρωτοχρονιά είναι η καταλληλότερη μέρα για να πάρουμε αποφάσεις. Και την επόμενη εβδομάδα, φυσικά, να τις έχουμε ξεχάσει».

Υπάρχουν λοιπόν δύο κατηγορίες ανθρώπων. Αυτοί που κάθε αρχή του χρόνου βάζουν στόχους, μεγάλους στόχους, όχι λίγους και πολύ πεζούς, αλλά μεγαλεπήβολους. Βέβαια ίσως κάπως ουτοπικούς, πράγματα που κατά βάθος και οι ίδιοι ξέρουν ότι είναι καταδικασμένα να ποδοπατηθούν από ανάγκες, επιθυμίες, υποχρεώσεις και απρόοπτα που αντί να αλλάξουν τη ζωή, το πιθανότερο είναι να την αφήσουν ίδια και απαράλλαχτη. Και υπάρχουν κι αυτοί που αφήνουν τη ζωή να πάρει τον δρόμο της δίχως στόχους, οράματα και ουτοπίες, δίχως αυτή την εμμονή να ονειρεύεσαι  πράγματα που ξέρεις κατά βάθος ότι δεν θα γίνουν.

Σε όποια κατηγορία από τις δύο κι αν ανήκετε, όμως, η ευχή είναι μία. Ας κρατήσουν τα προβλήματά μας όσο και οι αποφάσεις μας για το καινούργιο έτος!