PLUS
Ήταν τον περασμένο Ιανουάριο όταν ο Τζέφρι Σμιθ, ακαδημαϊκός που μελετά τον πρώιμο Χριστιανισμό από το Πανεπιστήμιο του Τέξας παρατήρησε κάτι ίσως παράξενο. Μία καταχώρηση στο eBay για έναν αρχαίο Ελληνικό πάπυρο με αποσπάσματα από το Ευαγγέλιο του Ιωάννη. Η τιμή εκκίνησης ήταν μόλις 99 ευρώ.
«Σκέφτηκα ότι αυτό δεν είναι κάτι που επιτρέπεται να πουλήσεις στο eBay», είπε στους New York Times ο δρ Σμιθ. «Απλά θα εξαφανιστεί σε μία ιδιωτική συλλογή», συνέχισε. Ο ίδιος ήταν εκείνος που επικοινώνησε με το κάτοχο του αρχαίου πάπυρου και τον παρακάλεσε να σταματήσει την διαδικτυακή δημοπρασία -πιθανότατα την πρώτη στο eBay για μία Ελληνική Καινή Διαθήκη σε πάπυρο, σχολιάζουν οι Times.
Η επιθυμία του έγινε δεκτή και έτσι ο δρ Σμιθ, στον οποίο ο ιδιοκτήτης του πάπυρου έδωσε τη δυνατότητα να τον μελετήσει, πρόκειται να παρουσιάσει τα αποτελέσματα της έρευνάς του.
Στο μέγεθος μίας πιστωτικής κάρτας το κομμάτι του πάπυρου χρονολογείται γύρω στο 250 με 350 μ.Χ και περιλαμβάνει από την μία πλευρά έξι γραμμές από το Ευαγγέλιο του Ιωάννη και ένα άγνωστο χριστιανικό κείμενο από την άλλη πλευρά. Αν η ανάλυση του δρ Σμιθ είναι σωστή, πρόκειται για έναν πάπυρο από έναν αχρησιμοποίητο κύλινδρο παρά για κώδικα τον οποίο προτιμούσαν οι πρώτοι Χριστιανοί, σε αντίθεση με τους Εβραίους και τους ειδωλολάτρες συγχρόνους τους.
Οι ειδικοί όμως υποστηρίζουν ότι η ανακάλυψη του αρχαίου ελληνικού πάπυρου με τον τρόπο που έγινε, φέρνει στην επιφάνεια μία ακόμα πτυχή, εκείνη που έχει να κάνει με την χρήση του διαδικτύου. «Το γεγονός ότι ήρθε στο φως από το διαδίκτυο δείχνει την πραγματικότητα για όλους εμάς που ασχολούμαστε με τα χειρόγραφα και τα αρχαία αντικείμενα», λέει ο δρ Σμιθ που τονίζει ότι τα αντικείμενα τα οποία η επιστημονική κοινότητα μελετά και βραβεύεται, πλέον μπορεί να πωληθεί ακόμα και στο διαδίκτυο. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι αρχαίοι ελληνική πάπυροι με την Καινή Διαθήκη είναι από τα πιο παλιά και σπάνια αντικείμενα που μπορεί να εντοπίσει κανείς, πράγμα που επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι έχουν βρεθεί μόλις 130 αποκόμματα.
«Η ιστορία δεν ανήκει σε ένα άτομο», λέει από την πλευρά του ο Μπράις Τζόουνς που εξειδικεύεται στους παπύρους και προσπαθεί να εντοπίσει όσους πωλούνται μέσω διαδικτύου. Όπως τονίζει, οι πάπυροι θα πρέπει να είναι διαθέσιμοι για έρευνα και για να εκτεθούν στο κοινό.
Ποιος είναι ο ιδιοκτήτης του πάπυρου
Από την πλευρά τους πάντως και οι δύο ειδικοί επικοινώνησαν με το άτομο το οποίο θα πούλαγε μέσω διαδικτύου τον αρχαίο ελληνικό πάπυρο και οι δύο όμως αρνούνται να αποκαλύψουν την ταυτότητά του. Ο ίδιος φέρεται να τους έχει πει ότι τον ενόχλησαν συλλέκτες προσφέροντάς του παράλογα ποσά.
Αν και δεν είναι γνωστή η αρχική προέλευση του πάπυρου, σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε ο δρ Σμιθ, αυτός πρέπει να ήρθε στην κατοχή του ιδιοκτήτη του πριν το 1970 και έτσι είναι σε πλήρη συμμόρφωση με την σύμβαση της Unesco η οποία αναφέρει ότι τα πολιτιστικά αγαθά που αποκτήθηκαν νομίμως πριν από το 1970 δεν υπόκειται σε αξιώσεις επαναπατρισμού.
Σύμφωνα όμως με το κείμενο της καταχώρισης το οποίο αντέγραψε στο μπλογκ του δρ Τζόουνς, ο πωλητής αναφέρει ότι ο πάπυρος ανήκε στην ιδιωτική συλλογή του Harold R. Willoughby, ενός καθηγητή του πρώιμου Χριστιανισμού του πανεπιστημίου του Σικάγο ο οποίος πέθανε το 1962.
Όπως αναφέρει μάλιστα ο πωλητής στην καταχώριση, είναι συγγενής του καθηγητή και ανακάλυψε τον πάπυρο πρόσφατα όταν άνοιξε μία βαλίτσα με τα υπάρχοντα του Willoughby η οποία ήρθε στην κατοχή του 1990 και την οποία είχε καταχωνιάσει στη σοφίτα του.
Το απόσπασμα το οποίο περιβαλλόταν από γυαλί «έπεσε στην κυριολεξία από μία στοίβα γράμματα», αναφέρει ο πωλητής στην καταχώριση.
Ένα ακόμα στοιχείο που προκύπτει από την καταχώριση είναι το γεγονός ότι η τοποθεσία που έδωσε ο πωλητής ήταν το Νιου Χαμσάιρ.
Οι σημειώσεις του Harold R. Willoughby
Από την πλευρά τους πάντως οι επιστήμονες που μελέτησαν την έρευνα του δρ Σμιθ, υποστηρίζουν ότι πρόκειται για μία μεγάλη ανακάλυψη καθώς πρόκειται για μία περγαμηνή και όχι για έναν κώδικά.
Ένα ακόμα ιδιαίτερο στοιχείο που τονίζει μία άλλη ειδικός, η καθηγήτρια AnneMarie Luijendijk από το Πρίνστον είναι το γεγονός ότι και το κείμενο από το Ευαγγέλιο του Ιωάννη και το κείμενο που δεν έχει ακόμα αναγνωριστεί έχουν γραφτεί με τον ίδιο γραφικό χαρακτήρα και που δεν συνηθίζεται.
