Άρειος Πάγος: Εγκύκλιος για τις μηνύσεις σε βάρος εκπαιδευτικών και γιατρών από μη εμβολιασμένους

Τι προβλέπει εγκύκλιος του εισαγγελεα του Αρείου Πάγου για την αντιμετώπιση μηνύσεων σε βάρος εκπαιδευτικών και γιατρών από μη εμβολιασμένους πολίτες.Εγκύκλιο με οδηγίες για την αντιμετώπιση μηνύσεων που υποβάλλονται από μη εμβολιασμένους πολίτες σε βάρος εκπαιδευτικών, γιατρών και νοσηλευτών εξέδωσε ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Βασίλης Πλιώτας.

Ο «οδικός χάρτης» αντιμετώπισης τέτοιων υποθέσεων χωρίζεται σε τρεις βασικούς πυλώνες. Στο πρώτο στάδιο, όταν υποβάλλεται μήνυση σε βάρος εκπαιδευτικού ή γιατρού, ο ανακριτικός υπάλληλος δεν θα προβαίνει σε σύλληψη ή προσαγωγή, αλλά θα ενημερώνει τον εισαγγελέα και θα αναμένει οδηγίες. Στη συνέχεια ο εισαγγελέας αφού μελετήσει την υπόθεση θα δώσει οδηγίες, ενώ αν το καταγγελλόμενο αδίκημα είναι αυτόφωρο, έχει δικονομικά τη δυνατότητα να μην εφαρμόσει τη συνοπτική διαδικασία του αυτοφώρου. Τέλος, ο κ. Πλιώτας υπενθυμίζει την ανάγκη ταχύτατης εξιχνίασης κυκλωμάτων πλαστών πιστοποιητικών εμβολιασμού ή νόσησης.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ: 

• Παρέμβαση του αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου για τους αντιεμβολιαστές που μηνύουν εκπαιδευτικούς
• Λιγναδης: Θα καταθέσει αίτηση αποφυλάκισης λέει ο Κούγιας

«Τις τελευταίες ημέρες, έλαβαν δημοσιότητα περιστατικά στα οποία εμφανίζονται πρόσωπα εμφορούμενα από ιδέες αμφισβήτησης των παραδοχών της ιατρικής επιστημονικής κοινότητας για τα εμβόλια κατά της πανδημίας του κορονοϊού COVID-19, να στρέφονται, κυρίως, κατά εκπαιδευτικών λειτουργών (δασκάλων και καθηγητών), ιατρών, νοσηλευτών και υπαλλήλων των εν γένει δομών υγείας, υποβάλλοντας εναντίον τους εγκλήσεις και μηνύσεις, με εμφανή την πρόθεση να αποτρέψουν την εφαρμογή και την τήρηση των μέτρων που έχουν θεσμοθετηθεί από την πολιτεία για την αντιμετώπιση της διάδοσης της νόσου. Η αρνητική όμως αυτή τακτική μπορεί να επιφέρει πολλαπλές αρνητικές συνέπειες τόσο για τα καθών στρέφεται πρόσωπα αλλά και ευρύτερα για το κοινωνικό σύνολο» αναφέρει ο κ. Πλιώτας και συμπληρώνει ότι η κατάσταση αυτή μπορεί να οδηγήσει σε αδικαιολόγητη προσωπική ταλαιπωρία των ενσυνείδητων δημοσίων λειτουργών, που εκτίθενται στον κίνδυνο προσαγωγών και συλλήψεων.

Οι οδηγίες όπως αναφέρονται στην εγκύκλιο:

«Ι. Όταν ο ανακριτικός υπάλληλος λάβει έγκληση, μήνυση και εν γένει καταγγελία κατά εκπαιδευτικού λειτουργού, ιατρού, νοσηλευτή ή εργαζομένου σε δομή υγείας, με περιεχόμενο που άπτεται των προηγουμένων, πάραυτα θα ενημερώνει τηλεφωνικά τον αρμόδιο εισαγγελέα (εισαγγελέα υπηρεσίας – ποινικής δίωξης) και θα αναμένει τις συγκεκριμένες οδηγίες του, χωρίς στο μεταξύ να προβαίνει σε ενέργεια εναντίον του μηνυόμενου προσώπου, δηλαδή σε σύλληψη για αυτόφωρο αδίκημα ή και προσαγωγή του λόγω υπονοιών διάπραξης εγκληματικής ενέργειας (κατά τα άρθρα 74 § 1 εδ. θ και 95 ΠΔ 141/1991). Μετά τη λήψη των οδηγιών θα συμμορφώνεται απολύτως με το περιεχόμενο αυτών.

ΙΙ. Ο Εισαγγελέας, αφού ενημερωθεί για το επακριβές περιεχόμενο της καταμήνυσης, ζητώντας ενδεχομένως και πλείονες πληροφορίες για τις ιδιαίτερες περιστάσεις υπό τις οποίες αυτή υποβλήθηκε και την αφορμή που την προκάλεσε, θα αξιολογεί (σύμφωνα με το δικονομικό καθήκον και τη λειτουργική αποστολή του) την ύπαρξη ή μη ενδείξεων βασιμότητας και θα αξιοποιεί την εισαγγελική εμπειρία του για να διαγνώσει και, τον τυχόν, προσχηματικό χαρακτήρα της καταγγελίας, ώστε να δώσει τις προσήκουσες ανάλογες κατευθύνσεις για τον περαιτέρω χειρισμό της. Τονίζεται ότι και στην περίπτωση ακόμη που καταγγέλλεται φερόμενο ως επ΄ αυτοφώρω τελεσθέν πλημμέλημα, η ρύθμιση του άρθρου 417 ΚΠΔ παρέχει τη δικονομική δυνατότητα στον εισαγγελέα, να κρίνει ότι συντρέχουν λόγοι να μη εφαρμοστεί η συνοπτική διαδικασία του αυτοφώρου και να διατάξει, συνακόλουθα, να μη συλληφθεί και να μη προσαχθεί ο μηνυόμενος, η δε υποβολή – διαβίβαση της μήνυσης ή έγκλησης να επακολουθήσει. Ο εισαγγελέας, ως οιονεί «κυρίαρχος της ποινικής προδικασίας», θα λάβει υπόψη του και θα συνεκτιμήσει, εκτός των άλλων, τα κίνητρα της συμπεριφοράς του μηνυτή, καθώς και την ανάγκη έννομης προστασίας του μηνυόμενου, πιστού στο καθήκον, δημόσιου λειτουργού της εκπαίδευσης ή της υγείας, εν μέσω προσπαθειών της πολιτείας και της κοινωνίας να αντιμετωπισθεί η πανδημία του κορονοϊού.

ΙΙΙ. Υπενθυμίζονται και τα διαλαμβανόμενα σε προγενέστερες, πρόσφατες, εγκυκλίους μας και, ιδίως, η επιβαλλομένη προσπάθεια εξιχνίασης τυχόν «κυκλωμάτων» που αναπτύσσουν την εγκληματική δραστηριότητα αναφορικά με την παραγωγή πλαστών ή ψευδών κατά περιεχόμενο πιστοποιητικών εμβολιασμού ή νόσησης. Επισημαίνομε δε ακόμη και την ανάγκη ελέγχου της δημιουργίας πυρήνων προπαγάνδας και δράσης από επιτήδειους υπαίτιους που με το περίβλημα αντιεμβολιαστικών θεωρήσεων και ιδεών, δρασκέλισαν ήδη το κατώφλι της νομιμότητας και εκδήλωσαν ή θα επιχειρήσουν να αναπτύξουν δραστηριότητες με συμπεριφορές απτόμενες των διατάξεων του Ποινικού Κώδικα (πρβλ. άρθρα 169, 183, 186, 330, 386 κ.ά.), που μπορεί να κατευθύνονται, εκτός άλλων και στην οικονομική εκμετάλλευση ανυποψίαστων συνανθρώπων μας.

Τέλος, αναντίρρητα είναι σεβαστή η ελευθερία και αναφαίρετο το δικαίωμα του καθενός να έχει τις προσωπικές απόψεις και ιδέες του για τα εμβόλια κατά του κορονοϊού COVID-19, τούτο όμως δεν σημαίνει ότι οι θεωρήσεις αυτές του παρέχουν, επ’ ουδενί, το δικαίωμα να τις εκδηλώνει με αντικοινωνική συμπεριφορά και να τις μετουσιώνει προβαίνοντας σε πράξεις που υπερβαίνουν τα όρια του νόμου και εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής των κυρωτικών κανόνων του ποινικού δικαίου».