Άρειος Πάγος: Νόμιμη η καταγραφή συνομιλίας με δημόσιο υπάλληλο που ζητάει μίζα

Νόμιμη και αποδεκτή από το δικαστήριο έκρινε ο Άρειος Πάγος την καταγραφή συνομιλίας με δημόσιο υπάλληλο κατά την εκτέλεση των υπηρεσιακών του καθηκόντων, όταν από την καταγραφή της συνομιλίας αποδεικνύεται παθητική δωροδοκία δημοσίου υπαλλήλου.

Σύμφωνα με τους αρεοπαγίτες, από το Σύνταγμα και την ποινική νομοθεσία προκύπτει ότι «όποιος αθέμιτα παρακολουθεί με ειδικά τεχνικά μέσα ή αποτυπώνει σε υλικό φορέα προφορική συνομιλία μεταξύ τρίτων ή αποτυπώνει σε υλικό φορέα μη δημόσια πράξη άλλου τιμωρείται με κάθειρξη μέχρι 10 ετών». Με την ίδια ποινή τιμωρείται και «ο δράστης που αποτυπώνει σε υλικό φορέα το περιεχόμενο της συνομιλίας του με άλλον χωρίς τη ρητή συναίνεση του τελευταίου».

Όπως διευκρινίζει ο Άρειος Πάγος στην υπ’ αριθμ. 277/2014 απόφασή τους, η επίμαχη νομοθετική διάταξη θεσπίστηκε «στο πλαίσιο της γενικότερης προστασίας που παρέχεται στον άνθρωπο από τα άρθρα 2 παράγραφος 1, 5 παράγραφος 1, 9 Α’ και 19 του Συντάγματος για την προστασία της προσωπικής και ιδιωτικής ζωής και γενικότερα της προσωπικότητας κάθε ανθρώπου».

Η απαγόρευση αυτή «αφορά εκδηλώσεις ή πράξεις της ιδιωτικής ζωής των τρίτων που είναι ικανές να επιφέρουν βλάβη στην προσωπικότητα και να μειώσουν την αξιοπρέπειά τους, αποσκοπείται δε με τον τρόπο αυτό η διασφάλιση της προστασίας των εννόμων αγαθών του ανθρώπου, που προστατεύονται από τις συνταγματικές αυτές διατάξεις».

Ωστόσο, η απαγόρευση «δεν περιλαμβάνει και τις πράξεις ή εκδηλώσεις προσώπων, οι οποίες ανεξάρτητα από τον τρόπο και τον χρόνο που γίνονται, δεν ανάγονται στη σφαίρα της προσωπικής και ιδιωτικής ζωής τους, αλλά πραγματοποιούνται στα πλαίσια των ανατιθεμένων σε αυτούς υπηρεσιακών καθηκόντων και κατά την εκτέλεση τούτων, η οποία ως εκ της φύσεως και του είδους των εκπληρουμένων καθηκόντων υπόκειται σε δημόσιο έλεγχο και κριτική».

Παράλληλα, όπως σημειώνουν οι δικαστές από το ποινικό νομοθετικό πλαίσιο «σαφώς συνάγεται, ότι η καταγραφή ιδιωτικής συνομιλίας με τεχνικά μέσα σε ψηφιακό δίσκο, ο οποίος αποτελεί αυτοτελές αποδεικτικό μέσο και δη έγγραφο, παραδεκτά λαμβάνεται υπόψη από το δικαστήριο και συνεκτιμάται μαζί με τις άλλες αποδείξεις για το σχηματισμό της δικανικής του κρίσης, έστω και αν αυτό περιέχει και στηρίχθηκε σε αθέμιτη μαγνητοσκόπηση με τεχνικά μέσα εκδηλώσεων του κατηγορουμένου, που πραγματοποιήθηκαν, όμως, στα πλαίσια των ανατιθεμένων σ’ αυτόν υπηρεσιακών καθηκόντων και κατά την εκτέλεσή τους, η οποία υπόκειται σε δημόσιο έλεγχο και κριτική».