PLUS
Τελικά, αυτό που επιβεβαιώνεται για τη χώρα, που υμνείται από τον «Economist» για τις επιδόσεις της, είναι πως μπορεί να είμαστε δουλευταράδες και να έχουμε βάλει φουλ τις μηχανές στην οικονομία και την επιχειρηματικότητα και στις γενναίες μεταρρυθμίσεις, αλλά μη μας πεις να κάνουμε αξιολόγηση.
Η λέξη αξιολόγηση είναι ό,τι χειρότερο μπορείς να ξεστομίσεις σε οποιαδήποτε συντεχνιακή ομάδα, η οποία αυτόματα θα στυλώσει τα πόδια και θα πει ένα τεράστιο και βροντερό ΟΧΙ.
Ένα τέτοιο ΟΧΙ εισέπραξαν από τους εκπαιδευτικούς της χώρας όσοι τόλμησαν να εφαρμόσουν τον ελληνικό σχολικό διαγωνισμό αξιολόγησης του εκπαιδευτικού συστήματος, της λεγόμενης «ελληνικής PISA», στις τάξεις της ΣΤ΄ Δημοτικού και της Γ΄ Γυμνασίου.
Και το ΟΧΙ αυτό -κατά τους εκπαιδευτικούς- δεν είναι γιατί αρνούνται να αξιολογηθούν, αλλά γατί πίσω από τον διαγωνισμό μπορούν και διαβλέπουν μια νέα συνωμοσία του νεοφιλελευθερισμού και μια πλεκτάνη σε βάρος της κοινωνίας.
Όταν λοιπόν δάσκαλοι και καθηγητές υιοθετούν μια τέτοια στάση, μπορεί να πιστέψει κανείς ότι το έλλειμα παιδείας που γιγαντώνεται από γενιά σε γενιά με την έλλειψη βασικών γνώσεων, το έλλειμμα στην ικανότητα διατύπωσης σκέψεων και συλλογισμών σε ορθογραφημένα και σωστά συνταγμένα κείμενα, ανεπάρκειες, που κανονικά έπρεπε να είχαν καλυφθεί στα πρώτα εννέα έτη του σχολείου, μπορεί να αναστραφεί και μπορούν να υπάρξουν Ελληνόπουλα στο μέλλον που θα αντιμετωπίσουν με αξιώσεις τις απαιτήσεις του σύγχρονου κόσμου;
Η Παιδεία αποτελεί τον βασικό κορμό ενός λαού. Ένας απαίδευτος λαός ξεγελιέται εύκολα και υποκύπτει σε πιέσεις, ενώ μπορεί να άγεται και να φέρεται από ξένους. Δεν είναι τυχαίο που όταν θέλουν να εξαφανίσουν την αυτοσυνειδησία και την ιστορική μνήμη ενός λαού, κτυπούν την Παιδεία του. Και εν προκειμένω τα κτυπήματα προέρχονται από αυτούς που την υπηρετούν.
