PLUS
Η προαγωγή, και συνακόλουθη αύξηση στις αποδοχής, αποτελεί τον βασικό στόχο για τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων.
Στους χώρους εργασίας, ωστόσο, συναντώνται διάφοροι τύποι υπαλλήλων: Κοινωνικοί, αντικοινωνικοί, δουλευταράδες, τεμπέληδες, ευγενικοί, αγενείς, ήρεμοι και νευρικοί είναι μερικοί μόνο από τους χαρακτήρες σε ένα χώρο εργασίας. Κάποιοι εξελίσσονται, παίρνουν προαγωγές και αυξήσεις, ενώ άλλοι ακόμα και αν είναι δουλευταράδες μένουν κολλημένοι στην ίδια θέση και μάλιστα χωρίς προοπτικές εξέλιξης.
Οι 6 τύποι εργαζομένων που δεν παίρνουν προαγωγή
Ποιοι είναι αυτοί; Σύμφωνα με το Business Insider υπάρχουν 6 τύποι υπαλλήλων που δεν μπορούν να κάνουν το επόμενο βήμα στην καριέρα τους και δεν θα πάρουν ποτέ προαγωγή:
- Η πρώτη κατηγορία είναι οι πολύ… επικοινωνιακοί και, συχνά, κουτσομπόληδες. Πρόκειται για άτομα που μπορούν εύκολα να κάνουν δημόσιες σχέσεις, κερδίζοντας αρχικά τις εντυπώσεις προϊσταμένων και συναδέλφων.
- Ο συγκεντρωτικός, ο… θα τα κάνω όλα εγώ
Αρκετοί εργαζόμενοι στην προσπάθειά τους να δείξουν τις ικανότητές και τις δυνατότητές τους -είτε έχουν, είτε όχι-, προσπαθούν να αναλάβουν όλο και περισσότερα πρότζεκτ και συνήθως πολύ περισσότερα από όσα μπορούν να διαχειριστούν και να φέρουν εις πέρας. Πρόκειται για άτομα συγκεντρωτικά που προσπαθούν να κάνουν επίδειξη δυνάμεων και ικανοτήτων, αλλά συνήθως όταν αναλαμβάνουν πολλές υποχρεώσεις στο τέλος είτε κάνουν μισή δουλειά, είτε κάνουν λάθη. Προφανώς και αυτή η εικόνα δεν είναι ό,τι περιμένει κάποιος προϊστάμενος προκειμένου στην αξιολόγηση να εισηγηθεί προαγωγή. Οσοι έχουν θέση ευθύνης αναζητούν συνεργάτες που να ξέρουν τα όρια τους, τι και πόσα μπορούν να καταφέρουν εντός χρονοδιαγραμμάτων.
- Οι αρνητικοί, οι οπαδοί του «όχι»
Η συνεχής άρνηση χαρακτηρίζεται από μία λέξη, από τη μιζέρια. Σε όλα τα γραφεία, σε όλες τις εταιρείες υπάρχουν οι εργαζόμενοι που δεν θέλουν αλλαγές και είναι πάντα αρνητικοί. Ακόμη υπάρχουν και αυτοί που δεν λένε ποτέ καλή κουβέντα για κάποιο συνάδελφό τους με αποτέλεσμα να βάζουν τρικλοποδιά στην πρόοδο και την ανάπτυξη της εταιρείας. Συνήθως εργαζόμενοι με τέτοια προσωπικότητα γίνονται αντιληπτοί από τις πρώτες ημέρες στο γραφείο και φυσικά αν δεν αποχωρήσουν μένουν για πάντα στο ίδιο level, αφού με την συνεχή άρνησή τους δεν εξελίσσονται ούτε οι ίδιοι, αλλά ούτε και η εταιρεία.
4. Καμία ευθύνη, μόνο δικαιολογίες
Ενα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που συναντούν οι μάνατζερς και οι προϊστάμενοι σε εταιρείες είναι πως ένας μεγάλος αριθμός υπαλλήλων δεν αναλαμβάνει ποτέ την ευθύνη για κάποιο λάθος, για μία χαμένη προθεσμία, αλλά αναζητούν συνεχώς δικαιολογίες ή και σε κάποιες περιπτώσεις προσπαθούν να ρίξουν τις ευθύνες σε συναδέλφους τους.
Μάλιστα όταν τους γίνεται παρατήρηση για τη συμπεριφορά τους από τους προϊσταμένους δεν δείχνουν να ακούν για να καταλάβουν, αλλά ακούν για να απαντήσουν με δικαιολογίες. Προφανώς και υπάλληλοι που δεν τολμούν να αναλάβουν την ευθύνη για μία αποτυχία δεν έχουν καμία τύχη για προαγωγή.5. Οι μονίμως οργισμένοι, φωνακλάδες και ζηλιάρηδες
Αυτοί που σίγουρα δεν θα πάρουν ποτέ προαγωγή είναι οι φωνακλάδες, αυτοί που βγάζουν την οργή τους στη δουλειά, τα νεύρα και τα κόμπλεξ τους στους συναδέλφους τους. Οι συμπεριφορές αυτές και το κλίμα φόβου που μπορεί να δημιουργηθεί σε ένα εργασιακό περιβάλλον δεν επιτρέπουν την οποιαδήποτε εξέλιξη. Το παλιό μοντέλο ότι τους προϊσταμένους πρέπει να τους τρέμουν οι εργαζόμενοι είναι ξεπερασμένο, αφού χρειάζεται αρμονική συνεργασία με σεβασμό και όχι με φόβο, ώστε να εξελιχθεί και η εταιρεία. Οπότε η προαγωγή και φωνές δεν πάνε μαζί.
6. Ο ξερόλας του γραφείου -Το μόνο που κάνει, διορθώνει τους άλλους
Το να είναι κάποιος ενημερωμένος για τις εξελίξεις στον τομέα του, να έχει γνώση των εξελίξεων στον κόσμο, αλλά και μία γενική παιδεία σίγουρα είναι εφόδια ζωής και καριέρας. Ωστόσο το να κάνει όλη την ώρα παρατηρήσεις στους συναδέλφους του, να τους διορθώνει και να εμφανίζεται ως ο ξερόλας του γραφείου μόνο ευνοϊκό δεν είναι για την καριέρα του και την εξέλιξή του. Καλή η αυτοπεποίθηση, αλλά με μετρό. Το να πιστεύεις, αλλά και σε κάθε ευκαιρία να προσπαθείς να αποδείξεις ότι μόνο εσύ είσαι και κανένας άλλος αυτομάτως σε απομονώνει. Η εικόνα που θα αποκομίσει ο προϊστάμενος είναι αυτή του μοναχικού λύκου που ασχολείται μόνο για το δικό του προσωπικό συμφέρον και όχι για την ομάδα.
