PLUS
O νεαρός παίκτης του «Big Brother», Βλαδίμηρος Νικόλα, μέσα από το δωμάτιο με τη «Hot Seat», άνοιξε την καρδιά του και κλαίγοντας μίλησε για τα δύσκολα χρόνια που έζησε ως μικρό παιδί , τη δολοφονία του αδελφού του, αλλά και την προσωπική του ζωή.
Συγκεκριμένα είπε, στο «Big Brother»: «Έμενα μαζί με τον πατέρα μου και την μητέρα μου σε μια ταβέρνα. Εκεί ο πατέρας μου είχε τη μάνα μου σαν υπηρέτρια, σα δούλα και είχα δει αρκετή κακοποίηση και προς εμένα και προς τη μητέρα μου. Το 2006 αποδράσαμε από την ταβέρνα, ενώ ο πατέρας μου έλειπε. Ήταν η πρώτη μέρα που είχα βιώσει φτώχεια μέχρι πείνας επειδή δεν είχαμε απολύτως τίποτα. Από τις χειρότερες μέρες της ζωής μου. Η μάνα μου έκλαιγε κάθε νύχτα. Προσπαθούσε να βρει δουλειά οπότε οι επόμενοι μήνες ήταν από τους πιο καθοριστικούς της ζωής μου», δήλωσε αρχικά ο νεαρός παίκτης.
https://www.instagram.com/p/CC6cB6_sx5v/?utm_source=ig_embed
«Το 2007, ενώ ήμουν στο δημοτικό, είχαμε μια λογομαχία με έναν συμμαθητή μου. Λίγο πολύ ήμουν μόνος εκεί. Αυτό που έκανε, ήταν να φέρει τον μεγαλύτερο αδελφό του, με αρκετά άτομα παρέα και με έπιασαν, με έριξαν κάτω, με κλωτσούσαν. Για την επόμενη εβδομάδα δεν μπορούσα να σηκωθώ από το κρεβάτι. Είχα ζημιές στο θώρακα και στα πλευρά μου. Το 2008 ήτανε η χρονιά, που δολοφονήθηκε ο αδερφός μου. Ήτανε μπλεγμένος σε κάποια πράγματα και χρωστούσε λεφτά.
https://www.instagram.com/p/CC_Xoc4MiPy/?utm_source=ig_embed
Ενώ βρισκόταν σε ένα μαγαζί, όταν βγήκε έξω και πήγε να μπει στο αυτοκίνητό του, μέσα στο αυτοκίνητό του ήταν τοποθετημένη μία βόμβα, η οποία μόλις μπήκε μέσα εξερράγη. Με τον αδερφό μου είχαμε τις καλύτερες σχέσεις από τα τέσσερα αδέλφια που έχω από τον πρώτο γάμο του πατέρα μου. Και εγώ ήμουνα σε ένα σημείο που ζούσα κάθε μέρα με τη σκέψη του “θα με απαγάγουν εμένα σήμερα για να ζητήσουν λύτρα;”, “θα με σκοτώσουν εμένα;” και κοιμόμουν και ξυπνούσα κάθε μέρα με αυτό το φόβο.
Πριν περίπου ενάμισι χρόνο, η τελευταία επαφή που είχα με τον πατέρα μου ήταν ένα τηλεφώνημα. Σε αυτό το τηλεφώνημα του είχα πει όσα απάνθρωπα είχε κάνει και όσα αισθανόμουν για εκείνον. Τον είχα ρωτήσει γιατί μικρό με έλεγε άχρηστο, του είχα πει ότι δεν θα τον συγχωρούσα ποτέ ως πατέρα μου. Τη στιγμή που έμαθα πως πέθανε δεν ένιωσα απολύτως κανένα συναίσθημα. Απολύτως τίποτα. Το απόλυτο κενό» εξομολογήθηκε ο Βλαδίμηρος Νικόλα.
