PLUS
Ήταν Απρίλιος του 2012 όταν επισημοποιήθηκε το “κούρεμα” του δημόσιου χρέους προς τους ιδιώτες ομολογιούχους μικρούς και μεγάλους (ξένες και ελληνικές τράπεζες,ασφαλιστικές εταιρείες,επενδυτικά και ασφαλιστικά
ταμεία κλπ )…
Τότε αναδιαρθρώθηκε δημόσιο χρέος που κατείχαν ιδιώτες ύψους 177 δις … Οι αρχικές αξίες των ελληνικών ομολόγων απομειώθηκαν (με το “κούρεμα”) κατά 53,5 % εγγράφοντας οι πιστωτές μας πραγματικές απώλειες 70%… Για τους ομολογιακούς τίτλους τους που μπήκαν στο πρόγραμμα του εθελοντικού “κουρέματος ” έλαβαν νέα ομόλογα που υπάγονται στο αγγλικό δίκαιο και αντιστοιχούσαν στο 31,5 % της αρχικής αξίας των ομολόγων που “κουρεύτηκαν με το ψαλίδι”… Επίσης τους δόθηκαν ως αντάλλαγμα βραχυπρόθεσμοι τίτλοι οι οποίοι εκδόθηκαν απο το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας για το υπόλοιπο 15% των τίτλων που απώλεσαν με την παράλληλη δέσμευση ότι το επιτόκια τους θα αυξάνονται με βάση μια “ρήτρα ανάπτυξης” όταν η χώρα μας θα άρχιζε τον αναπτυξιακό της κύκλο…Το κέρδος για τη χώρα μας;
Περίπου 100 δις μικρότερο δημόσιο χρέος… Η συμφωνία αυτή χαρακτηρίστηκε πρωτοφανής στα παγκόσμια δεδομένα.. Μάλιστα ο τότε Υπουργός Οικονομικών Ευάγγελος Βενιζέλος ανέφερε στη Βουλή ανακοινώνοντας τη συμφωνία με τους ιδιώτες ομολογιούχους ότι “η χώρα μας αποκτά χρέος εν δυνάμει βιώσιμο”.Έτσι όλοι μας μείναμε με την πεποίθηση οτι αυτό ήταν αρκετό. Δηλαδή οτι το χρέος ήταν διαχειρίσιμο και άρα θα ξεκινούσε ο ενάρετος κύκλος της ανάπτυξης καθώς θα μειώνονταν αρκετά οι πληρωμές του ελληνικού κράτους σε ετήσια βάση για τοκοχρεολύσια και άρα θα απελευθερώνονταν χρήματα για επενδυτικούς και κοινωνικούς σκοπούς …
Δέν πέρασε ενας χρόνος και η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου (αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ με την απαίτηση για “κούρεμα” του υπόλοιπου δημοσίου χρέους που βρίσκεται κυρίως στα χέρια των 18 κρατών της Ευρωζώνης) πρότειναν νέα αναδιάρθρωση του χρέους αυτή τη φορά απο τις χώρες της Ευρωζώνης …Οι τελευταίες μέσω του Ευρωπαικού Μηχανισμού Στήριξης ελέγχουν σχεδόν το 75% του ελληνικού χρέους…Έτσι μετά το “κούρεμα” των ιδιωτών ομολογιούχων θα αρχίσουν από τον Δεκέμβριο (καλώς εχόντων των πραγμάτων και εφόσον τελεσφορήσει ομαλά η τελευταία αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος από την Τρόικα ) οι διαπραγματεύσεις με την Ευρωζώνη για τουλάχιστον “χτένισμα” του δημοσίου χρέους μιας και οι ίδιοι δεν συζητούν ανάλογο “κούρεμα” όπως αυτό που υπέστησαν οι ιδιώτες πιστωτές.
Συζητείται επιμήκυνση μέχρι τα 70 έτη αντι 30 σήμερα της αποπληρωμής των δανείων μας, καθιέρωση χαμηλού και σταθερού επιτοκίου (αντί κυμαινόμενου που ισχύει σήμερα) και περίοδος χάριτος κάποιων ετών για του τόκους.
Και ανακύπτει το εύλογο ερώτημα. Γιατί το 2012 διατυμπάνιζαν οτι η συμφωνία του “κουρέματος” με τους ιδιώτες ομολογιούχους αρκούσε; Ποιοί μας δούλευαν από τα νύχια έως τις τρίχες της κεφαλής μας; Όμως δεν είναι μόνον αυτό… Το 2012 οι ελληνικές τράπεζες που κινδύνευαν με κατάρρευση έλαβαν 50 δις δάνεια (χρήματατων φορολογουμένων) για την αναδιάρθρωση τους ..Τελικώς χρησιμοποίησαν περίπου τα 40 δις.
Τότε ο πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος είχε πει “Με την ολοκλήρωση αυτής της διαδικασίας …θα δημιουργηθούν νέες ευνοϊκότερες συνθήκες για να χρηματοδοτηθούν με ασφάλεια η πραγματική οικονομία και ειδικότερα οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις” … Έγινε κάτι
τέτοιο και δεν το πήραμε χαμπάρι;
Καλόν είναι λοιπόν να θυμόμαστε κάποια πράγματα από το πολύ πρόσφατο παρελθόν… Η λήθη δεν μας ταιριάζει… Βολεύει μόνο τους πολιτικούς που άλλα έλεγαν χθες και άλλα σήμερα…
