Δεν είναι το θέμα η Σαββαϊδου. Το θέμα είναι οι Ανεξάρτητες Αρχές

Του Πέτρου Κουσουλού

Η κατάσταση έχει γίνει κάτι παραπάνω από προβλέψιμη. Προβλέψιμη για τους έστω και ελάχιστα υποψιασμένους. Μέχρι τις 30 Οκτωβρίου το τρισκατάρατο Μνημόνιο που θα σκίζαμε αλλά τελικά υπογράψαμε, προβλέπει την υπαγωγή του ΣΔΟΕ στην ΓΓΔΕ και την δημιουργία μιας ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗΣ ΑΡΧΗΣ η οποία δεν θα υπόκειται σε κανέναν έλεγχο απο την πολιτική εξουσία.

Δεν είναι κάτι το νέο. Το ζητάνε, οι δανειστές, από το 2012. Δικαίως ή αδίκως (μάλλον δικαίως) καταγράφουν σε εκθέσεις που έχει δημοσιοποιήσει το ereportaz.gr πολιτικές παρεμβάσεις στο ΣΔΟΕ. Είναι κοινό μυστικό ότι η εκάστοτε εξουσία έτσι ενεργεί.

Μην γελιέστε. Το ΣΔΟΕ ενίοτε χρησιμοποιείται ως κατασταλτικός μηχανισμός εξουδετέρωσης των αντιφρονούντων και των αντιπάλων μας. Η εκάστοτε κυβέρνηση τοποθετεί επικεφαλής τον εκλεκτό της για να ελέγχει το σύστημα. Οι κακές γλώσσες μάλιστα λένε ότι ένα μεγάλο ποσό από τα οφέλη του ελέγχου καταλήγει στα ίδια τα κόμματα.

Την Κατερίνα Σαββαϊδου δεν την γνωρίζω. Δεν την έχω συναντήσει ποτέ στην ζωή μου.

Αυτό που γνωρίζω είναι ότι στον ΣΥΡΙΖΑ ποτέ δεν την είδαν με καλό μάτι. Βέβαια δεν είναι μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνηση. Για να μην αδικούμε και τους… προηγούμενους θυμηθείτε τον τρόπο με τον οποίο απομακρύνθηκε ο νυν βουλευτής, Χάρης Θεοχάρης.

Για να επιστρέψουμε όμως στην υπόθεση Σαββαϊδου πολύ φοβάμαι ότι δεν έχει να κάνει με το πρόσωπο και την όποια ποινική της εμπλοκή, αλλά με τον ίδιο τον θεσμό. Όπως επί κυβερνήσεως Σαμαρά ορισμένοι αντιτάχθηκαν στην δημιουργία της ανεξάρτητης Αρχής με την ενοποίηση ΣΔΟΕ-ΓΓΔΕ έτσι και τώρα. Μόνο που πλέον γίνεται πιο άγαρμπα και ατσούμπαλα. Γιατί το θέμα δεν είναι η Σαββαϊδου, το θέμα είναι οι ανεξάρτητες Αρχές τις οποίες τις προτιμάμε ελεγχόμενες.