PLUS
Υπάρχει μια φοβερή στη σύλληψη παλιά ελληνική ταινία, με τον νεαρό τότε Κώστα Βουτσά να λέει «ήταν να μην τρουπώσω εγώ, τώρα που τρούπωσα δεν φεύγω με τίποτα».
Η ταινία λεγόταν «Ένα έξυπνο μούτρο» και ο νεαρός τότε Βουτσάς ενσάρκωνε τις ελπίδες χιλιάδων νέων που προσπαθούν να μπουν σε μια δουλίτσα για να βοηθήσουν τους εαυτούς τους, αλλά πολλές φορές και τους άνεργους γονείς τους που είχαν πια απελπιστεί.
Έτσι συμβαίνει και με πολλούς νέους σήμερα που κάπου μεταξύ σπουδών και σκληρής δουλειάς -σε μπαρ, εστιατόρια και ντελίβερι- αγωνίζονται να βρουν μια δουλειά που θα τους βγάλει από τον μισθό-χαρτζιλίκι. Θα τους δώσει τη δυνατότητα να αξιοποιήσουν τις σπουδές τους, να φτιάξουν τη δική τους οικογένεια, να προχωρήσουν παρακάτω. Μέχρι να το κατορθώσουν, το κράτος ψάχνει πώς θα τους φορολογεί μέχρι και το φιλοδώρημα, το 50λεπτο στο τραπέζι για τον καφέ που ήπιες!
Και υπάρχει μια μερίδα κάποιων άλλων που είτε στάθηκαν πιο τυχεροί ή «σπρώχτηκαν» με ρουσφέτια στο Δημόσιο, αλλά δεν τους έφθανε και βούτηξαν μέχρι τον λαιμό στη διαφθορά.
Υπάρχουν πολλοί αυτού του είδους που ζουν «το απόλυτο ελληνικό όνειρο», «τρούπωσαν» και κάνουν το ψωμί τους παντεσπάνι, δυσφημώντας όσους τίμιους συναδέλφους τους επιμένουν να ζουν από τον μισθό τους.
Το ελληνικό Δημόσιο έχει πολλές παθογένειες, αλλά η διαφθορά είναι η βασική του. Γιατί σε μια ευρωπαϊκή χώρα, μια χώρα που επαίρεται για το εκσυγχρονιστικό «θαύμα» της, μπορεί ακόμη μια συμμορία λειτουργών να στήνει το δικό της μαγαζάκι και να δρα για χρόνια ανενόχλητη.
Κάθε τόσο όμως έχουμε τέτοια φαινόμενα, και τα λεφτά που κλέβουν ή καταχρώνται όλοι αυτοί είναι τα δικά μας λεφτά, όσο εμείς πρέπει να είμαστε συνεπείς και σύννομοι μέχρι κεραίας, διότι αλλιώς… αλίμονό μας!
Όπως δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “ΜΠΑΜ στο ρεπορτάζ”
