Γιάννης Κριτσαντώνης: Δημοπρασία αδειών αλά… Sotheby’s

Το «ΟΧΙ» του ΣτΕ… παραμονές της 28^ης Οκτωβρίου

Σε αυτή τη χώρα όλα γίνονται πάντα με τον ίδιο τρόπο. Δηλαδή τον κλασικό ελληνικό τρόπο, που ο λαός μας ονομάζει «στο γόνατο». Τα σοβαρότερα νομοσχέδια έχουν γραφτεί στο γόνατο και μετά από διαμαρτυρίες, φωνές και αντιρρήσεις αντιπολίτευσης (αλλά και πάρα πολλές φορές βουλευτών της συμπολίτευσης) αρχίζουν οι αλλαγές, οι βελτιώσεις οι διορθώσεις.

Εκτός και αν συμβούν τρία πράγματα. Ή το νομοσχέδιο θα περάσει νύχτα, όπου η ολομέλεια είναι τρεις αδιάβαστοι κι ο κούκος ή θα έλθει μεταφρασμένο κατ ευθείαν από το Βερολίνο ή τέλος αυτός ο υπουργός που το σκέφτηκε θέλει μόνος του να διορθώσει στρεβλώσεις δεκαετιών, χωρίς να συμβουλευτεί κανέναν, νομίζοντας ότι έχει το αλάθητο του Πάπα και να επιμένει βλακωδώς σ αυτό.

Αυτή η τελευταία περίπτωση χρεώνεται στον υπουργό Επικρατείας Νίκο Παππά.

Κανείς δεν είπε (ακόμα και η αντιπολίτευση πρόσφατα το ομολόγησε) ότι τα κανάλια επειδή πληρώνουν φόρους , μπορούν να λειτουργούν και τζάμπα πάνω σε κρατικές συχνότητες. Κανείς.  Σίγουρα έπρεπε να μπει επιτέλους μια τάξη. Αλλά σε ΟΛΑ τα ΜΜΕ. Γιατί όχι και στα ραδιόφωνα. Στην ψηφιακή εποχή χωράνε όλοι. Θα μπορούσε π.χ. να σκεφθεί «εντάξει  μπορεί το ΕΡΣ να μου κάθεται στο στομάχι για…  κάποια πρόσωπα εκεί μέσα , θα ορίσω όμως με νόμο  ένα λογικό ετήσιο ποσό ως ενοίκιο για 10-15 συχνότητες και όποιος αντέξει. Ελεύθερη αγορά δεν έχουμε; Ε, όποιος δεν αντέξει κλείνει μόνος του. Δεν θα χρεωθώ εγώ το κλείσιμό του». Δεν βρέθηκε όμως ούτε ένας από την παρέα του Μαξίμου να του πει να το μελετήσει πάλι πριν κάνει την τελειωτική κίνηση…

Αν σκεφτόταν έτσι, ίσως  να έπειθε και την αντιπολίτευση, όχι μόνο στο πεδίο  του «ανταγωνισμού και της ελεύθερης αγοράς», αλλά και στη συγκρότηση του ΕΣΡ.  Αντ΄ αυτού όμως σκέφτηκε να βάλει τάξη στο (πράγματι) άναρχο τηλεοπτικό τοπίο με ένα δικό του αλαζονικό τρόπο. Και μόνος, μη υπολογίζοντας αντιδράσεις, ανεργία, οικονομικό και πολιτικό κόστος ή δικονομικές εμπλοκές, που θα τον ξανάστελναν εκεί που ξεκίνησε (τόσους μήνες χαμένος κόπος  και εργατοώρες), προφανώς αισθανόμενος ότι είναι παντοδύναμος, παρουσιάζοντας και  μια αμφίβολης εγκυρότητας μελέτη κάποιου πανεπιστημίου του εξωτερικού ως θέσφατο, ότι στην Ελλάδα χρειάζονται μόνο 4 άδειες. Έστησε κι έναν διαγωνισμό σε στιλ δημοπρασίας  Οίκου Σόθμπις κι όποιος δώσει τα περισσότερα. Λες και οι συχνότητες ήταν κάτι σαν από αυτές τις…  αρχαιότητες που φέρνουν οι κλεπταποδόχοι και  νομιμοποιούν βγάζοντάς τες κατά καιρούς «στο σφυρί» οι Άγγλοι.

 Και τι κατάφερε; Ένα μεγάλο «ΟΧΙ», παραμονές  μάλιστα και… της 28^ης Οκτωβρίου!

Τώρα θα φέρει, λέει, τη Δευτέρα νέο νομοσχέδιο για ΟΛΑ τα κανάλια. Τι συνέβη; Πότε πρόλαβε και το ετοίμασε;

Όχι. Το είχε έτοιμο ως εναλλακτική λύση αν κρινόταν αντισυνταγματικό, διότι ούτε ο ίδιος πίστευε στη συνταγματικότητα του κατασκευάσματός του.

Το άρθρο είναι του Γιάννη Κριτσαντώνη