PLUS
Του Ειδικού Συνεργάτη
Με βάρκα την ελπίδα οδεύουν οι έλληνες ψηφοφόροι στο δημοψήφισμα της ερχόμενης Κυριακής όπου θα κληθούν να αποφασίσουν μεταξύ της πρότασης των Θεσμών η οποία όμως έχει αποσυρθεί και του αγνώστου.
Την Κυριακή (σε χρόνο-ρεκόρ μιας εβδομάδας) και την ώρα που ο ελληνικός λαός θα καλείται να αποφασίσει, δεν θα υπάρχει πρόγραμμα και ουσιαστικά αντικείμενο δημοψηφίσματος καθώς η πρόταση έχει αποσυρθεί και το πρόγραμμα λήγει στις 30 Ιουνίου.
Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες της κυβερνητικής πλειοψηφίας να πείσει ότι το “ΌΧΙ” δεν σηματοδοτεί την απομάκρυνση της Ελλάδος από τον χώρο της ευρωζώνης, η ανησυχία, όσο περνάνε οι ώρες εντείνεται, καθώς τα μηνύματα τα οποία έρχονται από το εξωτερικό είναι σκληρά.
Με μια κίνηση υψηλού πολιτικού ρίσκου ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, επέλεξε να δραπετεύσει από το εφιαλτικό δίλημμα το οποίο ξεδιπλωνόταν μπροστά του το βράδυ της Παρασκευής. Είτε της υποταγής στα κελεύσματα των δανειστών, είτε να πει μόνος του το μεγάλο ΟΧΙ και να σηκώσει όλο το βάρος στους ώμους του. Έκανε ακριβώς ότι κατηγορούσε τον Γ. Παπανδρέου το 2011. Μόνο που, τότε το δημοψήφισμα θα γινόταν για τη συμφωνία.
Είχαν προηγηθεί πέντε μήνες “υπερήφανης” διαπραγμάτευσης η οποία όμως οδήγησε στον εφιάλτη η ελληνική κυβέρνηση να αναγκάζεται να προτείνει μόνη της μέτρα ύψους 8 δις τα οποία, κατά δήλωση και των υπουργών της, είχαν υφεσιακό χαρακτήρα!
Σε αυτούς τους πέντε μήνες οι όποιες φωνές λογικής είχαν απομείνει στην Ελλάδα και έλεγαν ότι όσο περνάει ο καιρός και δεν κλείνει η συμφωνία η κατάσταση επιδεινώνεται χαρακτηρίζονταν ως πολέμιες της “υπερήφανης” διαπραγμάτευσης και εχθροί του έθνους. «Δοσίλογοι και γερμανοτσολιάδες». Η κυβερνητική προπαγάνδα στο μεγαλείο της.
Από κοντά και οι κονδυλοφόροι οι οποίοι αρέσκονται στο να ταυτίζονται με την εκάστοτε εξουσία αποθέωναν τις εθνικολαϊκιστικές «κορώνες» που ακούγονταν και τις ατσούμπαλες πολιτικές που ακολουθούνταν.
Την ίδια στιγμή οι κυβερνήτες προχωρούσαν σε πογκρόμ προσλήψεων μελών του κομματικού στρατού στον Δημόσιο Τομέα. Φίλοι, συγγενείς, μπατζανάκηδες, ξαδέλφια, αδέλφια, σύζυγοι κατέλαβαν τις θέσεις του κρατικού μηχανισμού. Το πλέον εξώφθαλμο παράδειγμα εκείνο της πρόσληψης του συντρόφου της Περιφερειάρχη Αθηνών, Ρένας Δούρου, στην ΕΥΔΑΠ την Παρασκευή!
Σε τι ελπίζει
Είναι προφανές ότι η συγκεκριμένη απόφαση του Αλέξη Τσίπρα στοχεύει στην αύξηση της πίεσης που πιστεύει ότι με αυτόν τον τρόπο θα ασκηθεί στους δανειστές.
Η κρυφή επιθυμία είναι η εξής:
Επανέναρξη των διαπραγματεύσεων (οι οποίες μέχρι την Παρασκευή το βράδυ συνεχίζονταν) και μερική υποχώρηση από το μέρος των δανειστών.
Αυτή είναι η επιθυμία της κυβέρνησης και πρέπει να είναι η επιθυμία όλων των Ελλήνων. Με αυτόν τον τρόπο ακόμη και το “Μνημόνιο ΣΥΡΙΖΑ” των 8 δις μέτρων θα φαντάζει ως όαση στην έρημο της δυστυχίας και του φόβου στον οποίο έχει περιέλθει η ελληνική κοινωνία. Ένα δεύτερο ευκταίο σενάριο για τους κυβερνώντες είναι το δημοψήφισμα της Κυριακής να οδηγήσει στο μεγάλο ΟΧΙ.
Να επιστρέψει στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης και να καμφθούν οι όποιες απαιτήσεις των δανειστών μπροστά στη βούληση του ελληνικού λαού. Να εφαρμοστεί, δηλαδή, το δικό του (υφεσιακό πρόγραμμα).
Εκτός εάν το σχέδιο τελικά ήταν άλλο και απλά εφαρμόστηκε αργά και βασανιστικά, κάτι το οποίο λέγεται εντόνως από τα στελέχη της αντιπολίτευσης. Εκτός εάν υπάρχει κρυφή ατζέντα.
Η αλήθεια
Η αλήθεια και η πραγματικότητα είναι σκληρή. Στις 25 Ιανουαρίου ο ΣΥΡΙΖΑ εξελέγη με σχετική πλειοψηφία. Σχημάτισε μαζί με του ΑΝΕΛΛ μια κυβέρνηση η οποία είχε άνετη πλειοψηφία. Είχε όλο το περιθώριο να ασκήσει την πολιτική του χωρίς καμία πίεση και με ανύπαρκτη αντιπολίτευση. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε απέναντι ούτε αγανακτισμένους, ούτε υβριστές, ούτε ακραίες φωνές.
Είχε το περιθώριο και όλο το οπλοστάσιο να εφαρμόσει την πολιτική του. Να κάνει πράξει αυτά που είχε τάξει. Το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, την κατάργηση του Μνημονίου και της λιτότητας.
Τι έκανε από όλα αυτά; Μετά από πέντε μήνες ψάχνει σωσίβιο θέτοντας ένα πλαστό δίλημμα για προτάσεις που αποσύρθηκαν και προγράμματα που τελειώνουν την Τρίτη το βράδυ.
