PLUS
«Πρέπει να γίνουν όλα όσα χρειαστούν, ώστε ο ‘επίλογος’ των μνημονίων να κλείσει με αριστερή υπογραφή και η νέα μεταμνημονιακή εποχή να θεμελιωθεί στις αξίες της βιωσιμότητας και της κοινωνικής δικαιοσύνης» αναφέρει σε άρθρο του στην Εφημερίδα των Συντακτών ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Γιάννης Δραγασάκης.
Ο ίδιος σημειώνει ότι παρά το γεγονός πως η συμφωνία με τους δανειστές, όπως αποτυπώνεται στην απόφαση του τελευταίου Eurogroup, απέχει σε ορισμένα σημεία από τους αρχικούς στόχους της κυβέρνησης, εντούτοις περιέχει δυνατότητες προς αξιοποίηση καθώς: καθιστά εφικτή την πρόσβαση στις αγορές και την έγκαιρη ολοκλήρωση του προγράμματος σε 12 μήνες από σήμερα, όπως και τον τερματισμό του καθεστώτος επιτροπείας της χώρας, ενώ η απόφαση του Eurogroup, προβλέπει με ρητό τρόπο τη μετατόπιση του κέντρου βάρους στην ανάπτυξη, τις επενδύσεις και την απασχόληση.
Επισημαίνει ακόμη ότι οι δυνατότητες που περικλείει η τελευταία συμφωνία και η ευκαιρία για την αξιοποίησή τους δεν αφορά μόνο την κυβέρνηση, αλλά όλες τις δυνάμεις «που δεν θέλουν ως μέλλον της χώρας τη συντηρητική παλινόρθωση και την επιστροφή στο πριν από την κρίση καθεστώς».
Στο ίδιο άρθρο επισημαίνει ότι τα προβλήματα δεν έχουν τελειώσει, καθώς το ευρύτερο ευρωπαϊκό πλαίσιο παραμένει αντιφατικό και οι «εταίροι ενεργούν πρωτίστως ως δανειστές» και με δεδομένη την έλλειψη διεθνούς δικαίου που να κατοχυρώνει τα δικαιώματα του κράτους-οφειλέτη, ισχύει μόνο το «δίκαιο» του ισχυρού.
«Έτσι οι δανειστές μπορούν κατά βούληση να τροποποιούν την ατζέντα και τους κανόνες, να προκαλούν συνειδητά αβεβαιότητα βλάπτοντας την οικονομία» αναφέρει ο κ. Δραγασάκης, εγκαλώντας την αντιπολίτευση για «μυωπική στάση», καθώς «τυφλωμένη από αντικυβερνητικό μένος υποτιμά τους κινδύνους που αυτές οι πρακτικές εγκυμονούν όχι για την κυβέρνηση, αλλά για τη χώρα».
Ο κ. Δραγασάκης επισημαίνει επίσης ότι «υπάρχουν δυνάμεις που θέλουν την ελληνική οικονομία σε κατάσταση διαρκούς καταστολής (…) μέσω της διαρκούς ‘εκκαθάρισης’ της οικονομίας, της φτωχοποίησης της κοινωνίας με το πρόβλημα του χρέους άλυτο για να λειτουργεί ως μόνιμος μηχανισμός, πίεσης, πειθάρχησης ακόμα και εκβιασμού».
Εκτιμά ότι η συμφωνία στο Eurogroup συνιστά υποχώρηση αυτών των δυνάμεων, χωρίς ωστόσο να αποκλείει «μια μελλοντική συμμαχία κάποιων από τις δυνάμεις αυτές με εγχώρια συμφέροντα με στόχο μια δεξιά, αντιδραστική παλινόρθωση».
Στην κατεύθυνση της αξιοποίησης των δυνατοτήτων που, σύμφωνα με τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, περικλείονται στη συμφωνία του Eurogroup, ο κ. Δραγασάκης, θέτει ως προτεραιότητες: α) την έγκαιρη ολοκλήρωση της τρίτης αξιολόγησης με επιδίωξη της αποσαφήνισης όλων των παραμέτρων που αφορούν την οριστική έξοδο από τα μνημόνια και τη μετάβαση στη νέα εποχή, β) την κατάλληλη προετοιμασία οργάνωσης πρόσβασης στις αγορές ώστε να είναι επιτυχής και να έχει συνέχεια, και γ) τη διαπραγμάτευση με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς συγκεκριμένων τρόπων στήριξης της αναπτυξιακής προσπάθειας.
Προσθέτει την αναγκαιότητα α) ολοκλήρωσης της νέας αναπτυξιακής στρατηγικής με εξειδίκευση του περιεχομένου της ανά τομέα, αντικείμενο πολιτικής και περιφέρεια, β) δρομολόγησης των διαδικασιών για τη δημιουργία αναπτυξιακής τράπεζας, γ) επιτάχυνσης των επενδύσεων, δ) προσέλκυσης ξένων μακροπρόθεσμων παραγωγικών επενδύσεων.
Ο κ. Δραγασάκης αναφέρεται επίσης στην αναγκαιότητα «ανάκτησης της πολιτικής πρωτοβουλίας για μια νέα γενιά μεταρρυθμίσεων και αλλαγών», σημειώνοντας ότι «δεν χρειάζεται να περιμένουμε τους δανειστές για να κάνουμε αλλαγές, την ανάγκη των οποίων εμείς τονίζαμε ήδη πριν από την κρίση. Ούτε μπορούμε να περιμένουμε να λήξουν τα μνημόνια και μετά να σχεδιάσουμε τη μεταμνημονιακή φάση».
Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης καλεί σε ευρύ επιστημονικό, κοινωνικό και πολιτικό διάλογο ώστε να συγκροτηθούν δημόσιες πολιτικές «που να απαντούν στις σύγχρονες ανάγκες και να αποτυπώνουν τις αξίες και τις προτεραιότητες της δικής μας πολιτικής», προσθέτοντας ότι «το κυβερνητικό πρόγραμμα πρέπει να αντιστοιχηθεί συνολικά στις ανάγκες, αλλά και τις δυνατότητες της νέας φάσης. Εκεί θα κριθούμε».
Τονίζοντας ότι πρέπει να χρησιμοποιηθεί κάθε πρόσφορο μέσο για την ανάπτυξη του κοινωνικού διαλόγου, ο κ. Δραγασάκης αναφέρει χαρακτηριστικά: «Χωρίς να υποκαθιστούν παραδοσιακούς συνδικαλιστικούς και άλλους θεσμούς, πρωτοβουλίες κοινωνικής οικονομίας, δομές αλληλεγγύης, ενεργειακές κοινότητες, σχήματα μικροπιστώσεων, ομάδες παραγωγών, πρωτοβάθμιοι συνεταιρισμοί, ακόμα και άτυπες συλλογικές ομάδες μπορούν να λειτουργήσουν ως θεσμοί ανασυγκρότησης των κοινωνικών σχέσεων με όρους κοινότητας, αλληλεγγύης και αντίστασης στις αποσυνθετικές τάσεις του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού».
