PLUS
Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου, ώρα 7.30 μ.μ.
Ο πρωθυπουργός επιβιβάζεται στην πτήση της Aegean από Θεσσαλονίκη για Αθήνα.
Σκυθρωπός, εμφανώς κουρασμένος, συνοδευόμενος από τη σύζυγό του, και μια συνοδεία 8-10 ατόμων, κάθεται ανάμεσα στους επιβάτες της οικονομικής θέσης, δίπλα στο παράθυρο.
Είναι προφανής η πρόθεσή του να μη δώσει στόχο , να περάσει απαρατήρητος, να μη μιλήσει σε άνθρωπο.
Τυλιγμένος στην μπλε καπαρντίνα του και με σκυμμένο το κεφάλι περιμένει να ολοκληρωθεί η επιβίβαση για να ακουμπήσει την πλάτη του στο κάθισμα, δε θέλει να τον δει κανένας και αυτό είναι έκδηλο καθώς κάθε λίγο κοιτάζει γύρω του να δει αν τον έχουν αντιληφθεί οι υπόλοιποι επιβάτες.
Λίγο μετά την απογείωση, ένας νεαρός γύρω στα 30 τον πλησιάζει, με φιλική διάθεση και του απευθύνει το λόγο.
– Τι κάνεις πρόεδρε; Πώς πήγαν οι εκδηλώσεις;
– Όλα καλά, προχωράμε δυναμικά, όλα καλά (απάντησε μηχανικά).
– Πρόεδρε, εγώ μαζί σου είμαι , αλλά τα πράγματα δεν πάνε καλά; Γιατί τους αφήνεις να μας τα κάνουν όλα αυτά; Ο κόσμος πεινάει..που θα φτάσει αυτή η κατάσταση;
– Άκουσε με, αυτά που γίνονταν παλιότερα ξέχασέ τα. Εγώ είμαι αποφασισμένος να πάρω κεφάλια.
– Μα, πρόεδρε, με όλο τον σεβασμό, ούτε ανάπτυξη υπάρχει και η αγορά πάει χάλια. Τι θα κανεις για όλα αυτά;
– Όλα θα γίνουν στην ώρα τους, μην ανησυχείς.
– Μα πρόεδρε, δεν μου απαντάς. Αλήθεια ξέρεις τι λέει ο κόσμος για την κυβέρνηση και για σένα? Εγώ μαζί σου είμαι αλλά έτσι όπως πάμε θα χάσουμε με 10 μονάδες από τον ΣΥΡΙΖΑ…
– Κοίταξε να σου πω, δεν θέλω ηττοπάθειες. Πρέπει να μείνουμε ενωμένοι. Κ αυτά που λένε για 10 μονάδες και τέτοια μην τα ακούς…οι έξω μας εκτιμούν πολύ,πρέπει να τηρούμε αυτά που έχουμε συμφωνήσει…
– Εγώ δε θέλω να τα ακούω αλλά επειδή βλέπω τι γίνεται έξω, πιστεύω ότι αν συνεχίσετε έτσι η ήττα θα είναι μεγάλη. Καλά, οι σύμβουλοι που έχετε μαζί σας δε σας τα λένε; Δεν τα βλέπουν; Συγνώμη που μιλάω έτσι αλλά δεν υπάρχει άλλη εξήγηση. Ή δεν τα βλέπουν ή σας λένε ψέμματα… (με υψωμένο τόνο φωνής…)
– Δεν είναι έτσι τα πράγματα…τα βλέπουμε όλα και θα τα φτιάξουμε σιγά σιγά.
– Και κάτι τελευταίο πρόεδρε. Ο κόσμος είναι εξοργισμένος. Δεν τηρήθηκαν οι υποσχέσεις για την εξεταστική επιτροπή, δεν ξέρουμε ποιος φταίει, δεν ξέρουμε ούτε κάν πόσα χρωστάμε και σε ποιους. Πιστεύεις δε δικαιούμαστε να μάθουμε? Δεν πρέπει να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι?
– Κοίταξε να σου πω, εγώ ότι μπορούσα το έκανα. Όταν δεν είσαι μόνος, δεν μπορείς να κάνεις όσα θες…κατάλαβες?
– Άρα, αφενός δεν έχουμε καμία ελπίδα…και αφετέρου θα χάσουμε στις εκλογές πανεύκολα..
– Εεε, είπαμε, νέος άνθρωπος, δε θέλω ηττοπάθειες. Το βράδυ των εκλογών θα με θυμηθείς..
– Ελπίζω να μη με θυμηθείτε εσείς και στεναχωρηθούμε όλοι… (είπε χαμογελώντας ο νεαρός) Ευχαριστώ Πολύ, να είστε καλά…
– Όλα θα πάνε καλά (απάντησε ο πρωθυπουργός)
Χαιρέτησε τον νεαρό και του έγνεψε φιλικά…
Στη συνέχεια, ακούμπησε κ πάλι την πλάτη του στο κάθισμα και το πρόσωπό του πάγωσε, κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο.
Λίγο μετά συνέχισε να κοιτάζει το σταυρόλεξο που ήταν μπροστά του και να συνομιλεί με τη σύζυγό του.
Μόλις το αεροσκάφος προσγειώθηκε, το κινητό του άρχισε να χτυπάει αλλεπάλληλες φορές και εκείνος απαντούσε έχοντας καλυμμένο το στόμα του με το χέρι του.
Έμεινε τελευταίος κατά την αποβίβαση και όταν έφυγαν όλοι, επιβιβάστηκε στο πρωθυπουργικό αυτοκίνητο που τον περίμενε στον αεροδιάδρομο.
