Εμείς κι ο κόσμος ΙΙΙ Συναυλία για τα 150 χρόνια από τη γέννηση του Νήλσεν και του Σιμπέλιους

Η τρίτη κατά σειρά συναυλία του φετινού θεματικού κύκλου της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών «Εμείς κι ο κόσμος» η οποία θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 6 Νοεμβρίου, στις 20.30, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών έχει αφορμή μια διπλή επέτειο, τα 150 χρόνια από τη γέννηση του Καρλ Νήλσεν και του Γιαν Σιμπέλιους. Έχει ένα αναλόγως προσανατολισμένο πρόγραμμα υπό τη μουσική διεύθυνση του δραστήριου Εσθονού μαέστρου Μήκελ Κύτσον στην πρώτη του συνεργασία με την Κ.Ο.Α. Έχει, όμως, και μία επιπλέον ιδιότητα που χαροποιεί ιδιαίτερα την Ορχήστρα αφού ο σολίστ στο Κοντσέρτο για κλαρινέτο του Νήλσεν προέρχεται από τους κόλπους της: Είναι ο διεθνώς καταξιωμένος, πολυβραβευμένος, κορυφαίος κλαρινετίστας της Κ.Ο.Α. Σπύρος Μουρίκης.
Το πρόγραμμα της συναυλίας περιλαμβάνει ακόμα τη Δεύτερη Συμφωνία του Γιαν Σιμπέλιους, αλλά και την Εισαγωγή σ΄ένα δράμα, από τα γνωστότερα έργα του σπουδαίου Έλληνα συνθέτη, Αντίοχου Ευαγγελάτου. Η συναυλία θα ξεκινήσει με το έργο που συνέθεσε ο Αντίοχος Ευαγγελάτος το 1937, χωρίς συγκεκριμένη πηγή έμπνευσης αλλά με την επιθυμία να εκφράσει εντονα και δραματικά συναισθήματα. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει το γεγονός ότι τα δύο κύρια θέματα της Εισαγωγής σ΄ένα δράμα έχουν χαρακτήρες απολύτως αντιθετικούς μεταξύ τους αφού το ένα είναι ορμητικό και ζωηρό και το δεύτερο λυρικό. Το έργο έκανε πρεμιέρα την άνοιξη του 1938 υπό τη διεύθυνση του Φιλοκτήτη Οικονομίδη και έκτοτε παρουσιάστηκε πολλές φορές, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό.
Το Κοντσέρτο για κλαρινέτο του σημαντικού Δανού συνθέτη Καρλ Νήλσεν γράφτηκε το 1928 για τον επίσης Δανό κλαρινετίστα Ωγκ Όξενβαντ, μέλος της Βασιλικής Ορχήστρας της Δανίας, ο οποίος και έκανε την πρώτη δημόσια εκτέλεση τον Οκτώβριο του 1928 στην Κοπεγχάγη. Έμελλε να είναι το τελευταίο έργο του Νήλσεν για ορχήστρα και το τελευταίο που εκδόθηκε όσο ο ίδιος ήταν στη ζωή. Δικαίως θεωρείται σημείο αναφοράς στο ρεπερτόριο του κλαρινέτου. ‘Εχει μία εξαιρετικά απαιτητική και περίτεχνη γραφή για το σολιστικό όργανο, το οποίο καλείται να αναδείξει όλο το φάσμα των δεξιοτεχνικών και εκφραστικών δυνατοτήτων του.
Ο Γιαν Σιμπέλιους συνέθεσε τη Δεύτερη Συμφωνία του το 1901, κατά το ήμισυ στην Ιταλία (όπου πέρασε κάποιους μήνες) και κατά το ήμισυ στην πατρίδας του τη Φινλανδία, όπου έγινε και η πρεμιέρα το Μάρτιο του 1902 από τη Φιλαρμονική του Ελσίνκι υπό τη διεύθυνση του ιδίου. Δεν ήταν λίγοι όσοι διέκριναν στη Δεύτερη Συμφωνία ένα πατριωτικό, εθνεγερτήριο περιεχόμενο. Ο Σιμπέλιους, άλλωστε όχι μόνο είχε ενστερνιστεί το αίτημα για την ανεξαρτησία των Φινλανδών (μετά από οκτώ αιώνες κυριαρχίας Σουηδών και Ρώσων) αλλά επιπλέον είχε καθιερωθεί ως ο κύριος εκφραστής του στη μουσική. Άλλοι πάντως αναγνωρίζουν στην ιδιαίτερη μελωδικότητα της Συμφωνίας τη γόνιμη επιρροή του ιταλικού, «φωτεινού μεσογειακού» πνεύματος. Ο ίδιος ο Σιμπέλιους είχε περιγράψει το έργο του ως εξής: «Είναι σαν ο Παντοδύναμος να σκόρπισε τα κομμάτια από ένα μωσαϊκό του παραδείσου και να μου ζήτησε να τα συνταιριάξω».