Ένα αφιέρωμα στο Ροβέρτο…

Σάββατο μεσημέρι όταν χτυπά το τηλέφωνο συνήθως δεν είναι για καλό. «Ρε συ, πέθανε ο Ροβέρτος». «Ο Ροβέρτος;» «Ναι, ο Ροβέρτος Σπυρόπουλος».

Η Ελλάδα να βράζει από τη ζέστη και εσύ να νιώθεις ένα σύγκρυο.

Ο νους γυρίζει αθέλητα πίσω. Στα χρόνια που τον πρωτογνώρισα (πρέπει να ήταν 1993-1994), ως διοικητή του ΟΑΕΔ. Τον άνθρωπο με το συνηθισμένο επίθετο και το ασυνήθιστο όνομα.

Τότε που ο διοικητής μιας υπηρεσίας είχε κύρος, αλλά εκείνος αεικίνητος πίσω από την καρέκλα του δεν έμοιαζε σε τίποτα με τον απόμακρο τεχνοκράτη και ασχολούνταν με τα πάντα. Ακόμη και με το πιο παρακατιανό αίτημα.

Η συνέχεια εδώ…

http://www.ekloges.tv/66364/ena-afieroma-sto-roberto/