PLUS
Ήταν μία από τις ωραιότερες και πιο αισθαντικές φωνές του ελληνικού τραγουδιού. Ένας από τους σπουδαιότερους ερμηνευτές της γενιάς του με πολλές συμμετοχές σε ελληνικές ταινίες, πρωταγωνίστησε μάλιστα και σε κάποιες από αυτές, ενώ είχε πάρει δύο φορές το βραβείο του εμβληματικού Φεστιβάλ Ελληνικού Τραγουδιού της Θεσσαλονίκης.
Του Σταύρου Ζαγκανά
Σίγησε η πιο αισθαντική φωνή του ελληνικού τραγουδιού και της χρυσής εποχής του ελληνικού κινηματογράφου, αφήνοντας ανεξίτηλο το σημάδι της στα καλλιτεχνικά δρώμενα του τόπου μας!
Το άστρο του Γιάννη Βογιατζή μπορεί να «έσβησε» στα 88 του χρόνια, αλλά εκείνος θα ζει για πάντα μέσα από τη φωνή του και τα λατρεμένα τραγούδια του!
Γεννημένος στις 20 Δεκεμβρίου 1934 στην Αθήνα, ο Γιάννης Βογιατζής διέπρεψε σε διάφορους τομείς της μουσικής, στο θέατρο, στον κινηματογράφο και στο ραδιόφωνο. Τιμήθηκε δύο φορές με το πρώτο βραβείο στο Φεστιβάλ Ελληνικού Τραγουδιού της Θεσσαλονίκης. Η πρώτη ήταν το 1963 με το τραγούδι «Πέταξε ένα πουλί» των Κώστα Κλάββα και Αλέξη Αλεξόπουλου και η δεύτερη το 1970 με το τραγούδι «Αδέρφια μου αλήτες πουλιά» των Τόλη Βοσκόπουλου και Ηλία Λυμπερόπουλου. Δραστηριοποιήθηκε ως καλλιτέχνης σε όλους τους χώρους όπου λειτουργούσε το τραγούδι, ενώ αξέχαστα θα μείνουν τα τραγούδια «Σου το ’πα μια και δυο και τρεις», «Η πρώτη μας νύχτα», «Θέλω κοντά σου να μείνω» (ντουέτο με Τζένη Βάνου), «Σε αγαπώ σε όλες τις γλώσσες», «Ένας ουρανός μ’ αστέρια», «Άσε τα χέρια σου στα δυο μου χέρια», «Μορφονιά», «Μέσα στα μαύρα σου μαλλιά». Τα περισσότερα από αυτά τα τραγούδια ακούστηκαν σε ταινίες και μιούζικαλ του παλιού ελληνικού κινηματογράφου. Ο Γιάννης Βογιατζής συνεργάστηκε δισκογραφικά με τους γνωστότερους δημιουργούς του ελαφρού τραγουδιού ερμηνεύοντας τραγούδια των Μίκη Θεοδωράκη, Μάνου Χατζιδάκι, Μίμη Πλέσσα, Γιώργου Μουζάκη, Γιώργου Θεοδοσιάδη, Κώστα Καπνίση, Αργύρη Κουνάδη, Γεράσιμου Λαβράνου, Τόλη Βοσκόπουλου κ.ά.), σε στίχους των Νίκου Γκάτσου, Αλέκου Σακελλάριου, Κώστα Πρετεντέρη, Γιώργου Οικονομίδη, Θάνου Σοφού, Ηλία Λυμπερόπουλου κ.ά.
Για δύο… τσιγάρα!
Είναι Ιούνιος του 1952. Ένα 18χρονο αγόρι, που μόλις έχει τελειώσει το σχολείο, περνά έξω από το Αναψυκτήριο του «Άλσους». Αρκετός κόσμος βρίσκεται εκεί για να λάβει μέρος σε έναν διαγωνισμό ταλέντων που διοργανώνεται. Ο νικητής θα κέρδιζε ένα ρολόι και θα τραγουδούσε στο «Άλσος» όλο το καλοκαίρι. «Αν βγεις να τραγουδήσεις, θα σου δώσω δύο τσιγάρα Pall Mall», λέει ένας φίλος του στον νεαρό, που αγαπούσε πολύ το κλασικό τραγούδι, δεν σκόπευε ωστόσο να γίνει επαγγελματίας τραγουδιστής. Ήταν αυτή η φιλική πρόσκληση και όχι το ρολόι και η δουλειά για ολόκληρο το καλοκαίρι -τα δώρα του νικητή- που τον έπεισαν να ανέβει στη σκηνή. Κι όταν ξεκίνησε να τραγουδά, τους άφησε όλους με το στόμα ανοιχτό. Φυσικά πήρε τη νίκη.
Δρόμος με αγκάθια!
Μέχρι εκείνο το βράδυ του Ιουνίου η ζωή του ήταν γεμάτη δυσκολίες και απώλειες, ένας σκληρός αγώνας για επιβίωση. Ήταν μόλις επτά ετών όταν έχασε τον πατέρα του, το 1941, λίγες ημέρες μετά την κήρυξη του πολέμου. Η μητέρα του, μόνη πλέον, χωρίς καμιά υποστήριξη, έκανε ό,τι μπορούσε για να συντηρήσει τα δύο παιδιά της. Οι συνθήκες ήταν απελπιστικά δύσκολες και, όπως είχε εκμυστηρευθεί και ο ίδιος, έφαγαν μέχρι και σκύλο εν γνώσει τους για να ζήσουν. Τελειώνοντας το σχολείο σκόπευε να ακολουθήσει τα βήματα του πατέρα του και να δώσει εξετάσεις στη Σχολή Ευελπίδων. Η μοίρα όμως είχε άλλα σχέδια για εκείνον… Τα δύο τσιγάρα που του έταξε ο φίλος του για να τον πείσει να συμμετάσχει στον διαγωνισμό ταλέντων ήταν το «διαβατήριο» για μια μεγάλη καριέρα και μια άνετη ζωή.
Ο συνονόματος εξάδελφος
Δεν μπορεί να το πιστέψει ότι έφυγε από τη ζωή ο «αδελφός» του -όπως λέει χαρακτηριστικά είναι ο πρώτος του εξάδελφος και συνονόματός του- Γιάννης Βογιατζής. «Είναι πρώτος μου εξάδελφος, τον έχει βαφτίσει ο πατέρας μου. Όταν έμαθα τον θάνατό του έπαθα σοκ. Μου είπαν ότι νοσηλευόταν στο ‘‘Ιπποκράτειο’’ και φίλος μου γιατρός μού εξήγησε την κατάσταση στην οποία βρισκόταν. Όταν έμαθα ότι πέθανε, τρελάθηκα στο κλάμα. Πέθανε ένας αδελφός μου. Οι γιατροί μου είπαν ότι βρισκόταν σε μια πολύ επικίνδυνη στιγμή. Είχαμε έναν πολύ μεγάλο δεσμό με τον Γιάννη. Όταν έπαιξε στον κινηματογράφο, η μητέρα μου τον είχε πάει. Ο πατέρας του τραγουδούσε υπέροχα και η μητέρα του θαυμάσια. Ήξερα ότι θα γίνει ένας σπουδαίος τραγουδιστής», είπε τέλος ο Γιάννης Βογιατζής.
Ο Παναθηναϊκός και ο ύμνος της ομάδας
Ο Γιάννης Βογιατζής υπήρξε υποστηρικτής του Παναθηναϊκού και μάλιστα τραγούδησε και τον ύμνο της ομάδας, που από το 1962 που τον πρωτοερμήνευσε μέχρι και σήμερα εξακολουθεί να ακούγεται και να τραγουδιέται με το ίδιος πάθος. Ο συγκεκριμένος ύμνος είναι μια καλλιτεχνική δημιουργία των Γιώργου Οικονομίδη και Γιώργου Μουζάκη με τίτλο «Σύλλογος μεγάλος» και δεν τραγουδήθηκε πρώτα από τον Γιάννη Βογιατζή, αλλά από τον σπουδαίο μουσικοσυνθέτη και τραγουδιστή Λέανδρο Παπαθανασίου, πατέρα της παγκοσμίου φήμης ερμηνεύτριας Βίκυς Λέανδρος. Ήταν το 1958 όταν Οικονομίδης και Μουζάκης αποφάσισαν να γράψουν τον ύμνο με σκοπό να τον ερμηνεύσει ο Λέανδρος Παπαθανασίου. Μετά από έναν νικηφόρο αγώνα, όπως αναφέρεται στο ιστορικό του ύμνου στο επίσημο site της ομάδας, επί του Απόλλωνα, και μόλις βγήκαν από το γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, ο Γιώργος Οικονομίδης αυτοσχεδίασε την αρχή του ύμνου: «Σύλλογος μεγάλος…». Σε ένα πακέτο τσιγάρα «Κεράνης», αστραπιαία, ο Μουζάκης σχεδίασε ένα πρόχειρο πεντάγραμμο, όπου δεν άργησε να αποτυπώσει την «παναθηναϊκή» μουσική. Το αποτέλεσμα, αν και τους ενθουσίασε, δεν είχε την αναμενόμενη πέραση στους φιλάθλους με τη φωνή του Λέανδρου Παπαθανασίου. Για αυτόν τον λόγο ο Λέανδρος θέλησε να τον επανακυκλοφορήσει συμπράττοντας καλλιτεχνικά με το συγκρότημα της εποχής «Τρίο Μπελκάντο». Λίγα χρόνια αργότερα και, όπως είχε αποκαλύψει σε συνέντευξή του ο Γιάννης Βογιατζής, έγινε σε εκείνον πρόταση να τον ερμηνεύσει, με αποτέλεσμα η δική του εκτέλεση να τραγουδιέται μέχρι σήμερα από τους φιλάθλους!
Η φυλακή
Σε μία από τις τελευταίες συνεντεύξεις του τον Νοέμβριο του 2022 ο αγαπητός τραγουδιστής είχε μιλήσει για την καλλιτεχνική πορεία του και για τη στήριξη που έλαβε από ανθρώπους του χώρου. Μεταξύ άλλων ο τραγουδιστής αναφέρθηκε και στην ημέρα που μπήκε στη φυλακή και τον βοήθησε η Μαίρη Χρονοπούλου. «Δύο φορές έχω μπει φυλακή, γιατί δεν είχα να πληρώσω και με συνέλαβαν μία μέρα πριν από την πρεμιέρα μου. Μόλις με είδαν οι υπάλληλοι στη φυλακή, μου είπαν: “Κύριε Βογιατζή, εσείς τι κάνετε εδώ;”». «Η Μαίρη Χρονοπούλου ήταν αντράκι και τότε πήρε τηλέφωνο και είπε ‘‘βγάλτε τον Βογιατζή από τη φυλακή’’. Όταν βγήκα από τη φυλακή και γύρισα σπίτι μου, έκλαψα», πρόσθεσε για την εμπειρία που βίωσε.
Τα δύσκολα παιδικά χρόνια
Η τελευταία συνέντευξη που έδωσε ο τραγουδιστής ήταν στην Ελένη Μενεγάκη στις 31 Ιανουαρίου. Στη συνέντευξη ο Γιάννης Βογιατζής είχε κάνει μια αναδρομή στα δύσκολα παιδικά χρόνια που έζησε, στη φιλία του με τον Τόλη Βοσκόπουλο, αλλά και στον ρόλο που έπαιξε η Ελένη Μενεγάκη στον ορθόδοξο γάμο του. Συγκεκριμένα, ο τραγουδιστής είχε πει: «Με τη γυναίκα μου είμαστε παντρεμένοι από το 1978 με πολιτικό γάμο. Μας άρεσε πάρα πολύ ο γάμος της Ελένης και παντρευτήκαμε και με ορθόδοξο. Εξαιτίας της Ελένης παντρευτήκαμε, μας τσίγκλισε». Ακόμη, σχολίασε αναφορικά με την παρουσιάστρια: «Η Ελένη είναι δώρο Θεού, τη λατρεύουν οι άνδρες και την αγαπούν οι γυναίκες». Σε άλλο σημείο της συνέντευξης, ο Γιάννης Βογιατζής είχε αναφέρει: «Έφυγα αξιοπρεπώς από τη δουλειά, από το 2008 σταμάτησα να εμφανίζομαι επί πληρωμή. Μου έκαναν προτάσεις και μετά από πέντε χρόνια που σταμάτησα. Δέχτηκα πρόταση από μια τραγουδίστρια να βάψω τα μαλλιά μου για να κάνω γκεστ, και αρνήθηκα. Μου αρέσει να βλέπω τον εαυτό μου όταν ήμουν νέος, αλλά μου αρέσει και τώρα που έχω μεγαλώσει».
Ταινίες στις οποίες συμμετείχε
Ρένα τα ρέστα σου (1985)
Κίτσος, μίνι και σουβλάκια (1968)
Πράκτωρ Κίτσος καλεί Γαστούνη (1967)
Μίνι φούστα και καράτε (1967)
5.000 ψέματα (1966)
Ραντεβού στον αέρα (1966)
Αγάπη που δεν σβήνει ο χρόνος (1966)
Δεν είμαι ατιμασμένη (1966)
Μια τρελή τρελή οικογένεια (1965)
Ζητιάνος μιας αγάπης (1964)
Ο εμίρης και ο κακομοίρης (1964)
Ο παράς και ο φουκαράς (1964)
Ζωή γεμάτη πόνο (1964)
Εμείς τα μπατιράκια (1963)
Μικροί και μεγάλοι εν δράσει (1963)
Ο Θύμιος στη χώρα του γέλιου (1963)
Η Αθήνα τη νύχτα (1962)
Αγάπη γραμμένη με αίμα (1962)
Κατρακύλισμα στον βούρκο (1962)
Όταν λείπει η γάτα! (1962)
Αγαπούλα μου (1960)
