PLUS
Μετά τις sold-out παραστάσεις στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης και την πετυχημένη περιοδεία ανά την Ελλάδα η παράσταση «Επάγγελμα Πόρνη» συνεχίζει την πετυχημένη πορεία της στον Πολυχώρο VAULT.
Η Ελλάδα εκδίδεται,
συνειδητά και ασύνειδα.
Ούτε ένας αθώος. Ανεύθυνος κανένας.
Λιλή Ζωγράφου, 1978
Κομψή,φιλοσοφημένη, εκκεντρική, εστέτ, μαγκιόρα, σκληρή, τρυφερή η Λιλή Ζωγράφου περνάει δια πυρός και σιδήρου και βγαίνει νικήτρια – μιας και η ουσία της δεν αλλοιώνεται καταμαρτυρώντας πως η ζωή νικά!
Η ΖΩΗ ΝΙΚΑ. Έχοντας το μότο αυτό ως πηγή έμπνευσης, ο Ένκε Φεζολλάρι σκηνοθετεί την Αλεξάνδρα Παλαιολόγου στο κεφάλαιο “Ιστορίες Της Χούντας”, του βιβλίου «Επάγγελμα Πόρνη», της Λιλής Ζωγράφου. Δύο ιστορίες, αυτοβιογραφικές, που δίνουν το στίγμα της εποχής και σκιαγραφούν τη συγγραφέα-ορόσημο της Ελλάδας της μεταπολίτευσης: μίας γυναίκας αγωνίστριας ενάντια σε κάθε μορφή βίας. Σε κάθε καθεστώς που εξαθλιώνει την ανθρώπινη υπόσταση και σε κάθε αυτεπάγγελτη εξουσία που στερεί τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα.
Η ΥΠΟΘΕΣΗ
Ιστορία πρώτη
Χούντα. Στη συγγραφέα απαγορεύεται να εξέλθει της χώρας λόγω πολιτικών πεποιθήσεων με πρόφαση την μη άσκηση του επαγγέλματος της δημοσιογραφίας που αναγράφεται στο διαβατήριό της. Η Ζωγράφου πολεμώντας με χιούμορ το παράλογο καθεστώς, αλλάζει ιδιόγραφα το επάγγελμα της σε «Πόρνη – ελευθερίων ηθών» με συνέπειες τραγελαφικές.
Ιστορία δεύτερη
1973. Μετά την απόπειρα αυτοκτονίας της, παραμονές πρωτοχρονιάς, νοσηλεύεται σε ψυχιατρική κλινική. Εκεί γινόμαστε μάρτυρες της απάνθρωπης συμπεριφοράς του προσωπικού, που φτάνει στα όρια του εξευτελισμού. Η συγγραφέας – δεμένη στο κρεβάτι – πέφτει θύμα βιασμού από νυχτερινούς φύλακες. Εντούτοις δεν αποδυναμώνεται. Η τραυματική της εμπειρία την εξωθεί στην κατά μέτωπο σύγκρουση με τους ιθύνοντες και την καταγγελία της σαθρής λειτουργίας του νοσηλευτικού οργανισμού.
Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ
Ο Ένκε Φεζολλάρι παρουσιάζει με τη δική του διεισδυτική ματιά τις συναρπαστικές εξομολογήσεις της Λιλής Ζωγράφου: ενός συνειδητοποιημένου-σκεπτόμενου πολίτη, μιας αντισυμβατικής συγγραφέως και ενός ανθρώπου που αντιμετωπίζει την ελευθερία σαν τόσο υψηλό αγαθό ώστε αποφασίζει να θέσει τέλος στη ζωή της για να απαλλαγεί από τη δουλοπρέπεια της πείνας.
Η οξύτητα της γραφής της, το σαρκαστικό και γλυκόπικρο χιούμορ της, η αφηγηματική της ορμητικότητα, η αφοπλιστική και έντιμη ειλικρίνεια αποκτούν λόγο επί σκηνής με την Αλεξάνδρα Παλαιολόγου και αναδεικνύονται με τη μουσική του Σταμάτη Κραουνάκη. Μία παράσταση σύγχρονη, που γκρεμίζει τα δόγματα και τους μύθους που τροφοδοτούσε η Χούντα τον αδιάφορο ως προς τα δικαιώματά του λαό.
