Eπί τον τύπον των ήλων…

Το να είσαι πρωθυπουργός δεν είναι εύκολη δουλειά! Άσχετα αν στη χώρα μας οι υποψήφιοι είναι όσοι έχουν καταμετρηθεί στην τελευταία απογραφή. Απαιτείται σύνεση, εμπειρία, γνώσεις και πολλές φορές θάρρος, ακόμη κι αν αυτό μπορεί να σου στοιχίσει την ίδια τη δουλειά.

Προπάντων για να κάνεις τη δουλειά σωστά πρέπει να έχεις απαλλαγεί από το «Rex non potest peccare» («Ο βασιλιάς δεν μπορεί να έχει άδικο»), παλιό νομικό αξίωμα που όριζε ότι ο πολίτης δεν μπορεί να στραφεί δικαστικά εναντίον του βασιλιά ή του κράτους.

Η εποχή μας και η Δημοκρατία επιτάσσουν άλλα πράγματα. Και φυσικά δεν είναι εύκολο πράγμα να παραδέχεσαι ως πρωθυπουργός ότι αυτά για τα οποία διαβεβαίωνες τον λαό πριν από λίγο καιρό ήταν σε λάθος βάση (κάποιοι που μίλησαν για ουτοπίες, το πλήρωσαν ακριβά).

Αλλά παραδεχόμενος λάθη και υιοθετώντας το αίτημα του λαού και των συγκεντρώσεων

παίρνεις μια σωστή απόφαση, γιατί όπως ο Μαρκ Τουέιν είχε γράψει: «Η κυβέρνηση είναι απλώς ένας υπηρέτης – ένας προσωρινός υπηρέτης. Δεν είναι στα καθήκοντά της να ορίζει τι είναι σωστό και τι είναι λάθος και να αποφασίζει ποιος είναι πατριώτης και ποιος δεν είναι!».

Η δουλειά της είναι να υπακούει σε εντολές, όχι να τις δίνει. Και επειδή στην Ελλάδα ζούμε, στην οποία ακόμη και οι θεσμικοί παράγοντες επηρεάζονται από το πολιτικό κλίμα και τις διαθέσεις των κυβερνήσεων, ας ελπίσουμε ότι η παραδοχή του λάθους, έστω και καθυστερημένα, θα παίξει κι αυτή κάποιο ρόλο στην επιτάχυνση των ενεργειών ώστε να μάθουμε κάποια στιγμή -επιτέλους!- τι έγινε το μοιραίο βράδυ της 28ης Φεβρουαρίου 2023…