Επιδημία μηνιγγίτιδας στο Νίγηρα

«Όταν έφθασα στο νοσοκομείο Lazaret στο Niamey στις αρχές Μαΐου, επικρατούσε χάος. Το νοσοκομείο ήταν γεμάτο κόσμο. Η ομάδα μας έκανε εισαγωγή σε 350 ασθενείς με μηνιγγίτιδα κάθε μέρα και παρείχε περίθαλψη σε άλλους 400 ασθενείς στα εξωτερικά ιατρεία. Για να ελευθερωθούν κρεβάτια, ήμασταν αναγκασμένοι να δίνουμε εξιτήριο σε ασθενείς που μόλις άρχιζαν να παρουσιάζουν βελτίωση και να τους παρέχουμε την υπόλοιπη θεραπεία ως εξωτερικούς ασθενείς. Επίσης, φέραμε μία επιπλέον ιατρική ομάδα έτσι ώστε να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε  το μεγάλο αριθμό ασθενών.

Τις τελευταίες δύο εβδομάδες, ο αριθμός των εισαγωγών μειώθηκε σημαντικά, από 100 νέους ασθενείς την ημέρα σε μόλις 30. Είμαστε όμως έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε μια περαιτέρω αύξηση των περιστατικών, τόσο στην πρωτεύουσα όσο και σε άλλες περιοχές της χώρας που επλήγησαν από την επιδημία. Πρέπει να διασφαλίσουμε ότι οι ασθενείς θα φθάνουν στις δομές υγείας όσο το δυνατόν γρηγορότερα για θεραπεία.

Η θεραπεία της μηνιγγίτιδας είναι αρκετά απλή, αν χορηγηθεί άμεσα: οι ασθενείς πρέπει να λαμβάνουν το αντιβιοτικό Κεφτριαξόνη, για πέντε ημέρες.

Οι νέοι είναι περισσότερο ευάλωτοι, οι περισσότεροι από τους ασθενείς μας είναι μεταξύ 5 και 30 ετών. Όταν φθάνουν, συχνά παρουσιάζουν πυρετό, αυχενική δυσκαμψία και εμετό. Μερικές φορές τα παιδιά έχουν σπασμούς όλο το βράδυ, αλλά δεν πηγαίνουν στο νοσοκομείο μέχρι το επόμενο πρωί. Κάθε ημέρα φθάνουν στις δομές υγείας ασθενείς που είναι ήδη σε κώμα. Πάρα πολλοί ασθενείς φθάνουν τόσο αργά, που δεν είμαστε σε θέση να τους σώσουμε.

Ευτυχώς, υπάρχουν και ήπιες περιπτώσεις μηνιγγίτιδας με ασθενείς οι οποίοι φθάνουν στις δομές υγείας μόνοι τους περπατώντας. Αυτοί έχουν πολύ μεγαλύτερη πιθανότητα να επιβιώσουν.

Το κύριο πρόβλημα με την μηνιγγίτιδα είναι ότι η κατάσταση του ασθενούς μπορεί να φαίνεται μια χαρά, στη συνέχεια όμως ξαφνικά μπορεί να προκύψουν επιπλοκές και ο ασθενής να πρέπει να μεταφερθεί σε μονάδα εντατικής θεραπείας. Επιπλοκές προκύπτουν όταν τα βακτήρια είναι ιδιαίτερα ισχυρά. Αδυνατίζουν  το σώμα, μειώνοντας τα αποθέματα σακχάρου και νερού και στη συνέχεια προκαλούν μια φλεγμονώδη κατάρρευση, προκαλώντας αφυδάτωση, πυρετό και την κατάρρευση ζωτικών οργάνων. Γι “αυτό και παρακολουθούμε στενά τους ασθενείς μας και ελέγχουμε τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα τους αλλά και τις ζωτικές λειτουργίες.

Οι άνθρωποι στον Νίγηρα είναι ενήμεροι για τους κινδύνους της μηνιγγίτιδας. Όταν εκδηλώθηκε η επιδημία, υπήρξε έντονη ανησυχία για την ασθένεια και στο Niamey, είχε ξεσπάσει πανικός. Τώρα όμως ο κόσμος έχει ηρεμήσει. Ξέρουν τα συμπτώματα που πρέπει να αναζητήσουν και μόλις κάποιος έχει πονοκέφαλο ή πονόλαιμο, πηγαίνει στον γιατρό. Πολλοί άνθρωποι επιθυμούν να εμβολιαστούν κατά της μηνιγγίτιδας, αλλά δυστυχώς δεν υπάρχουν αρκετές διαθέσιμα εμβόλια στην παγκόσμια αγορά για το συγκεκριμένο στέλεχος, έτσι το Υπουργείο Υγείας δίνει προτεραιότητα σε παιδιά ηλικίας από δύο έως 15 ετών.

Αυτό  που μου έκανε ιδιαίτερη  εντύπωση είναι η αξιοπρέπεια των ανθρώπων και η αποδοχή του θανάτου. Ως ιατρικό προσωπικό, μας είναι πολύ δύσκολο να αποδεχθούμε το θάνατο, ειδικά όταν υπάρχει θεραπεία. Αλλά οι οικογένειες αντιμετωπίζουν το θάνατο με μεγάλη αξιοπρέπεια. Συχνά λένε «έχει φύγει», αντί για «έχει πεθάνει». Είναι μια πολύ ήπια λέξη που συχνά κρύβει τεράστιο πόνο».