PLUS
Το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον, και ειδικά το πεπρωμένο της Εύης Καπάταη, της Κύπριας ερμηνεύτριας με τη βελούδινη φωνή. Το κάρμα έπαιξε καθοριστικό ρόλο στις συνεργασίες της με τους μεγαλύτερους συνθέτες, ακόμα και στην προσωπική της ζωή, όταν ο έρωτας τη βρήκε με τις… πιτζάμες.
Του ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ
H Εύη Καπάταη μιλά για την πορεία της, τις συνεργασίες που την καθόρισαν και τον λόγο που έλειψε για τόσο μεγάλο διάστημα από το τραγούδι.
Επιστρέφετε στη δισκογραφία μετά από πολλά χρόνια απουσίας. Γιατί απείχατε;
Έλλειψα από τις δισκογραφικές δουλειές. Το άφησα λίγο έξω από τα χέρια μου. Όταν δουλεύεις με πολύ μεγάλους συνθέτες είναι προίκα, και εγώ την έβαλα πιο πάνω από τις δισκογραφικές εταιρείες. Μετά από αυτά που έκανα με τέτοιο ρεπερτόριο έλεγα «τι θα κάνω;». Αυτό όμως ήταν λίγο και παγίδα. Θεωρείς τόσο μεγάλο αυτό που κάνεις, που το αυτί καλομαθαίνει σε ωραία και σπουδαία πράγματα που λες «άσ’ το λίγο για μετά». Οπότε, μετά από αρκετά χρόνια απουσίας πρόκειται να γίνει μια πολύ όμορφη συνεργασία με μια πολύ δυνατή εταιρεία, τη Heaven.
Δεν είδατε το τραγούδι επιχειρηματικά
Για χρόνια επέλεγα πιο μικρούς χώρους για να εμφανιστώ, επειδή λειτουργούσα εγώ καλύτερα εκεί. Καθόλου επιχειρηματικά δεν το είδα, και είχε ένα οικονομικό κόστος, που ήταν και αυτό επιλογή μου.
Ξεκινήσατε την πορεία σας σε πολύ μικρή ηλικία. Πώς ήρθε αυτό;
Ο Αντώνης Καλογιάννης με πήρε από το χέρι, ήταν ο καλλιτεχνικός πατέρας μου. Ήμουν ένα παιδί που τραγουδούσα σε φεστιβάλ, με περιορισμένο καλλιτεχνικό ρόλο. Αμέσως μετά έρχονται τα δυσκολότερα…
Αναφέρεστε στην πρώτη σας επαφή επαγγελματικά με το τραγούδι με τον Γιώργο Μαρίνο;
Με τον μεγάλο showman Γιώργο Μαρίνο. Ήταν μια δουλειά όπου έμαθα πολλά, αλλά θύμωνα με τον εαυτό μου γιατί είμαι του ένα ένα σκαλάκι τη φορά. Αυτό ήταν από τον πρώτο στον τελευταίο όροφο, και ήμουν ένα κοριτσάκι 17 χρόνων.
Δύσκολος συνεργάτης ο Μαρίνος;
Ναι, πάρα πολύ δύσκολος. Είναι ένας από τους σπουδαιότερους επαγγελματίες, αλλά δεν χαρίζεται. Θυμάμαι που είχα τελειώσει την πρόβα και σχεδόν τελείωναν και τα άλλα παιδιά, είχε πάει ένα 10ωρο η πρόβα. Και ακούω μια πολύ δυνατή φωνή, εξαιρετικά εκνευρισμένη: «Εσύ, μικρή, πού πας;». Είχα μείνει με τα χεράκια μου σαν παιδάκι. «Μου είπατε κάτι;», τον ρώτησα. «Ο χώρος της πρόβας είναι ιερός είτε τελειώσαμε είτε όχι. Μαζί ερχόμαστε και μαζί φεύγαμε όλοι», μου απάντησε. Έπεσα στα βαθιά και για ένα τρίμηνο έκλαιγα κάθε μέρα, αν και με είχε και λίγο προστατευμένη, γιατί με αγάπησε πολύ. Τότε με είχε φιλοξενήσει στο σπίτι του για έξι ολόκληρους μήνες, καθώς με είδε μια μέρα που έκλαιγα επειδή κάθε σπίτι που νοίκιαζα στη συνέχεια πωλούνταν. Βέβαια, αυτός κοιμόταν το πρωί και ξυπνούσε πολύ αργά. Αυτό ήταν δύσκολο γιατί έκλειναν τα μάτια μου και ο Γιώργος ήθελε να μιλάμε.
Είχε τύχει την ώρα του show να ακουστεί από το κοινό κάποιο ρατσιστικό σχόλιο για την προσωπική του ζωή;
Ναι, ακούγαμε τι έλεγε το κοινό και είχε τύχει να ακούσει ο Γιώργος κουβέντες που έλεγαν παρέες μεταξύ τους. Εκεί έλεγε: «Παρακαλώ, εδώ είναι ο χώρος μου και μπαίνουν άνθρωποι που αγαπούν αυτό που κάνω και αυτό που είμαι. Ο λογαριασμός είναι δικός μου και μπορείτε να φύγετε». Αυτό δεν το έχω ξανασυναντήσει.
Τι ήρθε στη συνέχεια;
Μετά βρέθηκα σε πιο εμπορικούς χώρους. Όμως, όταν αποφάσισα να αφήσω τα μπουζούκια, έμεινα κλεισμένη στο σπίτι για δύο μήνες και σκεφτόμουν «τώρα τι θα κάνω;». Μια μέρα πήγα να δω τον Γιάννη Σπανό και τον Τάκη Χατζή στο μαγαζί. Ο Σπανός με φώναξε στο καμαρίνι του και μου είπε: «Τι κάνεις το καλοκαίρι; Είσαι συνεπής, με καλλιτεχνικό ύφος και αρχίζουμε συναυλίες στο Βράχων». Έμεινα κάγκελο, ήρθε απρόσμενα. Ήταν η στιγμή να γίνει. Κάναμε 75 συναυλίες με τους δύο καλλιτέχνες σε όλη την Ελλάδα και άρχισα σιγά σιγά να μπαίνω στους δικούς μου χώρους, ψυχικά. Εκεί βρήκα αυτό που ήθελα και η μία συνεργασία έφερε την άλλη, μέχρι που η συνεργασία μου με τον Μίμη Πλέσσα καθόρισε το καλλιτεχνικό μου πορτρέτο, όταν τον συνάντησα και μου είπε: «Μόνο εμείς δεν έχουμε συνεργαστεί ακόμη».
Όλα ήρθαν λίγο καρμικά στη ζωή σας…
Ναι ζωή μου είναι ένα μεγάλο καρμικό ταξίδι, από τα παιδικά μου χρόνια.
Θυμάστε την πρώτη φορά που διακρίνατε το μεταφυσικό στοιχείο μέσα σας;
Ήμουν λίγο ιδιόρρυθμο παιδί, μοναχικό και περίεργο, αν και επικοινωνιακό. Θυμάμαι ότι είχε τρελή βροχή και εγώ βγήκα έξω και κοίταζα τον ουρανό. Η μητέρα μου έλεγε ότι «κάτι δεν πάει καλά», ότι ήμουν σαν να έψαχνα κάτι. Ήμουν διαφορετικό παιδί. Στα 14 μου κατάλαβα ότι η ζωή μου πηγαίνει λίγο διαφορετικά από τα άλλα παιδιά, χωρίς να μπορώ να το προσδιορίσω. Από την άλλη όμως ήμουν άνθρωπος των ισορροπιών, οπότε μάζευα αυτό το περίεργο και μπορούσα να ισορροπώ με το σχολείο και την οικογένειά μου, ενστικτωδώς. Ήμουν πολύ με το ένστικτο, το άκουγα και όποτε δεν το άκουσα, έπεσα έξω.
Στον έρωτα όμως χωράει το ένστικτο;
Πολύ όμορφη ερώτηση, γιατί αυτά τα δύο έρχονται σε κόντρα. Ήθελα να ζήσω τον έρωτα ξέροντας όμως ότι η δεύτερη φωνή μού κουνούσε το χεράκι σαν δάσκαλος. Είχε κόστος γιατί ο έρωτας είναι τυφλός. Μπορεί να βγεις από την πόρτα και ο έρωτας να έρθει να σε βρει έξω από το σπίτι σου. Δεν πιστεύω στο «πάμε και θα γνωρίσουμε κόσμο», που βέβαια δίνει τέτοιες δυνατότητες το επάγγελμα του τραγουδιστή. Όμως πάντα πίστευα ότι ο έρωτας έρχεται σε στιγμή που δεν το περιμένεις, όταν δεν είσαι όμορφη. Έχω ερωτευτεί ακόμα και με πιτζάμες. Είχε γίνει λάθος στην πόρτα, ήθελε κάποιος άνθρωπος να πάει αλλού και κατέληξε να έρθει στη ζωή μου. Ο έρωτας έρχεται χωρίς να τον αναζητάς. Ο έρωτας αν είναι να σε βρει, θα σε βρει και με τις πιτζάμες.
Είχατε ποτέ τον φόβο μήπως αγαπήσουν τη λάμψη της Καπάταη και όχι την Εύη;
Έχει συμβεί να με ερωτευτούν έτσι άνθρωποι, και έβλεπα ότι τους μάγευε και η λάμψη της δουλειάς μου. Έχει συμβεί και πονάει πάρα πολύ, γιατί το υπόλοιπο της μέρας σου είσαι η Εύη, δεν μπορείς να είσαι συνεχώς λαμπερή…
Τι άλλο περίεργο ή μεταφυσικό έχετε συναντήσει στη ζωή σας;
Όλα στη ζωή μου ήταν περίεργες διαδρομές. Στα 14 μου ανήκα σε έναν σύλλογο ανταλλαγής κουλτούρας και ταξιδέψαμε στον Λίβανο. Όταν άρχισε η παράσταση, έπεσε η πρώτη βόμβα έξω από το θέατρο και άρχισε ο πρώτος εμφύλιος πόλεμος. Μας έβαλαν αμέσως στο αεροπλάνο και φύγαμε, καθώς μας ενημέρωσαν ότι θα αρχίσουν να πέφτουν βόμβες και στο αεροδρόμιο. Όταν απομακρυνθήκαμε από τον εναέριο χώρο, έπεσαν οι βόμβες. Γλιτώσαμε στο παρά πέντε.
Όλο αυτό σας ξύπνησε μνήμες από την τουρκική εισβολή;
Ναι, μου ξύπνησε μνήμες το βουητό των αεροπλάνων και ο θόρυβος από τις βόμβες. Έζησα μικρή τον πόλεμο και ο πατέρας μου δέχθηκε 7 σφαίρες μπροστά μας. Ήταν σε κώμα μέχρι που έγινε ένα θαύμα και συνήλθε, όμως έζησε 8 χρόνια με μια σφαίρα στον μυοκάρδιο ιστό, καθώς δεν μπορούσε να γίνει μια τέτοια εγχείρηση τότε.
Πώς είδατε την άρνηση της Δέσποινας Βανδή να τραγουδήσει μπροστά από γιγαντοαφίσα του Κεμάλ Ατατούρκ;
Ήταν πολύ σωστό αυτό που έκανε η Δέσποινα. Την περίοδο που δούλευα με τον Αντύπα ήρθε ως φιλοξενούμενος του Σημίτη ο τότε πρωθυπουργός της Τουρκίας, ο Μεσούτ Γιλμάζ. Είχαμε πρεμιέρα εκείνο το βράδυ και, όταν άκουσα τους αξιωματικούς του τα έχασα, πάγωσε όλο μου το σώμα και γενναία πήγα στον μαγαζάτορα, αρνήθηκα να εμφανιστώ στη σκηνή και έφυγα από την πίσω πόρτα. Εκείνο το βράδυ έκλαιγα από τα νεύρα μου και έλεγα: «Μα είναι δυνατόν μέσα σε τόσα μαγαζιά να έρθει να ακούσει εμένα;». Ο μαγαζάτορας είπε ως δικαιολογία ότι έκλεισε ο λαιμός μου, αλλά μία εβδομάδα μετά κυκλοφόρησε η αλήθεια στους δημοσιογράφους. Ακούστηκε πάρα πολύ και έφτασε στο CNN της Τουρκίας. Η πρεσβεία της Τουρκίας είπε στην κυπριακή κυβέρνηση ότι αυτό που έκανα ήταν εξαιρετικά προσβλητικό και «φακελώθηκα» ως ανεπιθύμητη από την πλευρά των Τούρκων, όπως με ενημέρωσαν τότε. Όμως με όλο αυτό, το Κυπριακό ζήτημα ήρθε στην επικαιρότητα ξανά και ακούστηκε σε όλο τον κόσμο.
Λίγοι γνωρίζουν ότι η πρώτη εκτέλεση του «Μες στα δυο της μάτια» είναι δική σας, και φαντάζομαι ελάχιστοι ξέρουν την ιστορία πίσω από το τραγούδι.
Τότε παραγωγός μου ήταν ο Μάνος Ξυδούς και μου είχε ανακοινώσει ότι ψάχνει κάποιο τραγούδι για την Κύπρο, οπότε εγώ περίμενα ένα κυπριακό τραγούδι. Με παίρνει μια μέρα και μου λέει: «Απόψε θα έρθεις γιατί γράφουμε το τραγούδι και θα το πεις, δεν το έχουμε τελειώσει». Πήγα και τους είδα να γράφουν και να σβήνουν στίχους. Μέχρι που μου είπε το πρώτο κουπλέ «Δύο κόσμους έχει η ψυχή μου, Δύση και Ανατολή». Αμέσως κατάλαβα και του είπα: «Όντως η ψυχή μου έχει δύο κόσμους, που στα μάτια μου είναι ένας». Γι’ αυτό και στη συνέχεια λέει: «Θέλω μέσα στα δυο της μάτια να κοιτάζω», γιατί θέλουμε η ματιά μας να είναι ξεκάθαρη και όχι μοιρασμένη στα δύο. Σβήναμε και γράφαμε μέχρι το πρωί. Εν τω μεταξύ, ο ήχος ήταν πολύ πρωτοποριακός για την εποχή του, ήταν ηλεκτρονικός, οπότε ήταν δύσκολο για εμένα. Όμως στην ηχογράφηση φόρεσα ελάχιστα τα ακουστικά, ώστε να μου βγει ενστικτωδώς. «Πας καλά;», μου είπε ο Μάνος. «Θα το πω ενστικτωδώς, ήδη το έχω νιώσει με τους στίχους και το έχω κάνει δικό μου. Άφησέ με, απόψε θα πάρετε την αλήθεια μου», του απάντησα. Μπορεί όλοι να νομίζουν ότι το κομμάτι είναι ερωτικό, αλλά είναι γραμμένο για μια χώρα που βρίσκεται ακόμα υπό κατοχή, 50 χρόνια τώρα.
Με τον Κώστα Χατζή σε συναυλίες στην Αυστραλία
