Σε ευνοϊκότερες ρυθμίσεις για τις ληξιπρόθεσμες οφειλές τους θα μπορούν να υπάγονται πλέον -εκτός από τους επαγγελματίες αγρότες- και οι αγροτικοί συνεταιρισμοί και εταιρίες που δραστηριοποιούνται στον ευρύτερο τομέα της γεωργίας.
Σύμφωνα με την υπ΄ αριθμ. 4/2014 απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου, ο νόμος 3259/2004 που προβλέπει ευνοϊκότερες ρυθμίσεις για τις ληξιπρόθεσμες οφειλές των αγροτών έναντι της Αγροτικής Τράπεζας της Ελλάδος και των άλλων πιστωτικών ιδρυμάτων, θα ισχύει, κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις και για κάθε μορφής εταιρείες (π.χ. Εταιρεία Περιορισμένης Ευθύνης, Ομόρρυθμη Εταιρεία), αγροτικοούς συνεταιρισμούς, κλπ.
Στους αρεοπαγίτες τέθηκε το ερώτημα εάν στον όρο αγρότες υπάγονται (θεωρούνται) και τα νομικά πρόσωπα. Δηλαδή, οι προσωπικές και οι κεφαλαιουχικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στο χώρο της γεωργίας, όπως είναι οι αγροτικοί συνεταιρισμοί, κλπ.
Η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου αποφάνθηκε ότι οι εταιρείες, οι αγροτικοί συνεταιρισμοί, κλπ., μπορούν να θεωρηθούν αγρότες και να υπαχθούν στις ευνοϊκές ρυθμίσεις, εφόσον:
1) Προκύπτει ότι οι εταιρείες αυτές από της συστάσεως τους και σύμφωνα με την ιδρυτική τους πράξη (εταιρικό) έχουν ως κύρια δραστηριότητα τους την άσκηση της γεωργίας (όλα τα στάδια της γεωργικής και ζωικής εκμετάλλευσης, αγροτουριστικές, δασικές δραστηριότης, υδατοκαλλιέργειες, αλιεία, κλπ)
2) Είναι «κάτοχοι αγροτικής εκμετάλλευσης με νομική προσωπικότητα (σ.σ.: εταιρεία), από την άσκηση της οποίας αντλείται τουλάχιστον το 50% των συνολικών εισοδημάτων τους και
3) Η πλειοψηφία του μετοχικού (εταιρικού) κεφαλαίου να ανήκει σε γεωργούς κατά κύρια απασχόληση.