PLUS
Σε άρθρο του στους Financial Times για την εχθρότητα εναντίον των μεταναστών, ο Μάικλ Σκάπινγκερ αναφέρεται στα ακροδεξιά κόμματα της Ευρώπης τα οποία έχουν αυξήσει σημαντικά την επιρροή τους, όπως το Βρετανικό Κόμμα Ανεξαρτησίας, το Εθνικό Μέτωπο στη Γαλλία και η ελληνική Χρυσή Αυγή, με το δημοσίευμα να επισημαίνει σχετικά με την άνοδο του ακροδεξιού κόμματος, πως «οι Ελληνες ξέχασαν πως έχουν μεταναστεύσει σε όλο τον κόσμο».
Στο δημοσίευμα, αναφέρονται στοιχεία και στατιστικές του ΟΟΣΑ για τα μεταναστευτικά ρεύματα σε όλο τον κόσμο, ενώ επισημαίνεται πως οι μετανάστες σε μεγάλο βαθμό δεν «παίρνουν» τις δουλειές των γηγενών κατοίκων, αλλά τις δημιουργούν, είτε είναι οικοδόμοι είτε επιχειρηματίες.
Στη συνέχεια, το άρθρο αναφέρεται και στην Ελλάδα, για την οποία τονίζει πως «οι πολίτες της έχουν εγκατασταθεί με επιτυχία σε όλο τον κόσμο», ενώ παραθέτει και στοιχεία του ΟΟΣΑ, σύμφωνα με τα οποία χωρίς τη μετανάστευση στην Ελλάδα, από το 2020 ο αριθμός των ανθρώπων που μπαίνουν στην αγορά εργασίας θα είναι κατά 30% χαμηλότερος από εκείνους που φεύγουν από αυτή».
Πολλές πλούσιες χώρες θα έχουν έλλειψη σε εργαζόμενους και από κόσμο που θα στηρίζει τα συνταξιοδοτικά τους συστήματα.
Το άρθρο κλείνει με την επισήμανση πως «χωρίς μετανάστες, δεν θα υπάρχει αρκετός κόσμος να μας φροντίζει όταν θα είμαστε πολύ ηλικιωμένοι για να φροντίζουμε τους εαυτούς μας – και αυτό αρμόζει σε όλους μας, πλούσιους και φτωχούς».
Ολόκληρο το άρθρο των Financial Times:
Ας γίνει επιτέλους μία λογική συζήτηση για το μεταναστευτικό. Η εχθρότητα και η άνοδος δυνάμεων όπως η Χρυσή Αυγή σε αντιδιαστολή με τα πλεονεκτήματα για ανάπτυξη και συνταξιοδοτικά. Οι Έλληνες που ξέχασαν πως έχουν μεταναστεύσει σε όλο τον κόσμο.
Είναι εφικτό να διεξάγουμε μία λογική συζήτηση για τη μετανάστευση; Γεγονός είναι ότι χρειάζεται να γίνει. Η εχθρότητα στους μετανάστες σαρώνει τις πλουσιότερες χώρες, τροφοδοτώντας στήριξη για πολιτικές δυνάμεις από το βρετανικό κόμμα Ανεξαρτησίας μέχρι το πολύ χειρότερο Εθνικό Μέτωπο στη Γαλλία και την Χρυσή Αυγή στην Ελλάδα.
Ο ΟΟΣΑ προσπάθησε την προηγούμενη εβδομάδα να βάλει μερικά στοιχεία στη συζήτηση με τη δημοσίευση έκθεσης 419 σελίδων για τα πλεονεκτήματα που μπορούν να φέρουν οι μετανάστες στα μέλη του Οργανισμού συγκριτικά με το τι κοστίζουν. Το πρόβλημα με τα στοιχεία όμως, σε ό,τι αφορά τη μετανάστευση, είναι πως ο περισσότερος κόσμος δεν ενδιαφέρεται να τα μάθει.
Όπως είπε και ο George Orwell το 1945 στην έκθεσή του «Αντισημητισμός στην Βρετανία» η οποία εξέτασε τον ανταγωνισμό προς αυτό που τότε ήταν η πιο ορατή εθνική μειονότητα: «Το να προσπαθείς να αντιμετωπίσεις (τις προκαταλήψεις) με στοιχεία και στατιστικές είναι ανώφελο και μπορεί ορισμένες φορές να είναι χειρότερο από ανώφελο… Εάν αντιπαθείς κάποιον, τον αντιπαθείς και εκεί τελειώνει το θέμα».
Τα στοιχεία και οι στατιστικές του ΟΟΣΑ για τις σημερινές, πολύ πιο ετερόκλητες, ομάδες μεταναστών είναι ακόμη λιγότερο πιθανό να αλλάξουν τον τρόπο που σκέφτεται ο κόσμος γιατί δεν μπορεί να τα χρησιμοποιήσει κανείς όπως θα ήθελε.
Περίπου το 50% των Ευρωπαίων και των Καναδών πιστεύουν ότι οι μετανάστες αποτελούν βάρος στα δημόσια ταμεία. Ο αριθμός των Αμερικανών που έχουν την ίδια άποψη είναι ακόμη μεγαλύτερος. Και ο ΟΟΣΑ δηλώνει ότι κανείς δεν είναι σίγουρος εάν οι εχθροί των μεταναστών έχουν δίκιο ή όχι.
Το πρόβλημα είναι πως οι πολλές μελέτες επί του θέματος χρησιμοποιούν διαφορετικές μεθοδολογίες. Ορισμένες εξετάζουν τη συνεισφορά και το κόστος εκείνων που γεννήθηκαν εκτός της χώρας, ανεξαρτήτως του εάν έχουν αποκτήσει την υπηκοότητα ή όχι. Μερικές εξετάζουν μόνο τους μετανάστες που ακόμη δεν έχουν πάρει την υπηκοότητα. Ορισμένες μελέτες περιλαμβάνουν και τα παιδιά των μεταναστών που γεννήθηκαν στη χώρα, άλλες όχι.
«Υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί τρόποι να μετρήσει κανείς το δημοσιονομικό αντίκτυπο της μετανάστευσης, ενώ όλες οι μέθοδοι και οι προσεγγίσεις εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από αμφισβητούμενες εκτιμήσεις και επιλογές μοντέλων που επηρεάζουν σημαντικά τα αποτελέσματα» αναφέρει ο ΟΟΣΑ. Το μόνο που μπορεί να πει ο Οργανισμός για τον καθαρό αντίκτυπο των μεταναστών στα δημόσια ταμεία είναι πως, σε κάθε περίπτωση, είναι μικρός.
Κατά συνέπεια, καθώς η συζήτηση για τη μετανάστευση βασίζεται σε προκαταλήψεις, ας παραθέσω τη δική μου. Γενικά είμαι υπέρ της μετανάστευσης. Ίσως επειδή είμαι μετανάστης και γόνος προσφύγων, αν και αμφιβάλω ότι αυτός είναι ο καθοριστικός παράγοντας. Πολλοί μετανάστες θέλουν να κλείσουν πίσω τους την πόρτα.
Η δική μου στάση ενδεχομένως να οφείλεται στο γεγονός ότι προέρχομαι από μία επαγγελματική τάξη που έχει να κερδίσει τα περισσότερα από τη μετανάστευση, λόγω του ταλαντούχου εργατικού δυναμικού που φέρνει. Καθώς οι πολιτικοί φοβούνται πολύ να ξεκινήσουν αυτή τη δημόσια συζήτηση, είναι δικό μας καθήκον να διατυπώσουμε τα επιχειρήματα. Προτείνω να επικεντρωθούμε σε ορισμένα σημεία: Δεν είναι αλήθεια ότι μόνο οι φτωχοί απειλούνται από τους μετανάστες. Ούτε είναι αλήθεια ότι οι επαγγελματίες απολαμβάνουν εργασιακή ασφάλεια ενώ παράλληλα, απασχολούν Πολωνούς οικοδόμους και νταντάδες από τη Βουλγαρία στερώντας δουλειές από την εγχώρια εργατική τάξη.
Οι μετανάστες είναι κάθε λογής άνθρωποι. Από επιχειρηματίες στο διαδίκτυο μέχρι investment banker και οικοδόμοι. Δεν παίρνουν απλώς τις δουλειές. Τις δημιουργούν. Οι μετανάστες– κατά τον ΟΟΣΑ – «οριακά υπερ-εκπροσωπούνται στον επιχειρηματικό κλάδο» αν και οι επιχειρήσεις τους συνήθως είναι μικρές και κατά περίπτωση λιγότερο παραγωγικές. Η μετανάστευση έχει δύο πρόσωπα. Όταν οι Βρετανοί πολιτικοί πρότειναν την έξοδο από την ΕΕ ώστε να μην μπαίνουν ανατολικο-Ευρωπαίοι στη Βρετανία, έτσι πρέπει να σημειώσουμε ότι αυτό συνεπάγεται πως και οι Βρετανοί δεν θα μπορούν πλέον να εργάζονται στη Γαλλία ή να συνταξιοδοτούνται στην Ισπανία.
Το ίδιο επιχείρημα πρέπει να αναπτυχθεί και στην Ελλάδα, της οποίας οι πολίτες έχουν εγκατασταθεί με επιτυχία σε όλο τον κόσμο. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΟΣΑ, χωρίς τη μετανάστευση, από το 2020 ο αριθμός των ανθρώπων που μπαίνουν στην αγορά εργασίας θα είναι κατά 30% χαμηλότερος από εκείνους που φεύγουν από αυτή. Πολλές πλούσιες χώρες θα έχουν έλλειψη σε εργαζόμενους και από κόσμο που θα στηρίζει τα συνταξιοδοτικά τους συστήματα.
Αυτό θα έπρεπε να ανησυχεί εργοδότες και κυβερνήσεις και είναι κάτι που πρέπει να επισημάνουμε. Χωρίς μετανάστες, δεν θα υπάρχει αρκετός κόσμος να μας φροντίζει όταν θα είμαστε πολύ ηλικιωμένοι για να φροντίζουμε τους εαυτούς μας – και αυτό αρμόζει σε όλους μας, πλούσιους και φτωχούς.
Όπως είπε και ο Orwell, η λογική δεν έχει μεγάλη σημασία σε αυτή τη συζήτηση. Αυτό το τελευταίο επιχείρημα όμως, μπορεί να έχει.
