PLUS
Τις καλύτερες ιστορίες τις γράφουν οι παρέες. Και στους Φούρνους Κορσεών, το νησί των πειρατών και των μακρόβιων, την καλύτερη ιστορία αφηγείται μια παρέα εννέα ηλικιωμένων κατοίκων, ηλικίας από 80 έως και 106 ετών, που αποκαλύπτουν στην «ΜΠΑΜ στο Ρεπορτάζ» το μυστικό της μακροζωίας τους: Όλοι τους τρώνε φραγκόσυκα, το τοπικό φρούτο που υπάρχει παντού, καθώς όλο το νησί είναι μια τεράστια φραγκοσυκιά.
Αποστολή στους Φούρνους Κορσεών: Αλεξία Σβώλου
Εννέα αειθαλείς κάτοικοι των Φούρνων, με ηλικία έως και 106 ετών, αποκαλύπτουν το μυστικό της μακροζωίας τους
Ο καθαρός αέρας του Ικάριου πελάγους, τα ζουμερά φραγκόσυκα – η απόλυτη βόμβα βιταμίνης C που τρώγονται παγωμένα (και ξεφλουδισμένα), το φρέσκο ψάρι, το τοπικό θαυματουργό μέλι του νησιού (θυμαρίσιο και από φασκόμηλο), τα αφεψήματα από τα τοπικά βότανα, τα μυρωδικά σαν το θρούμπι (η φουρνιώτικη θυμαρορίγανη) που συνοδεύουν τα ψητά και τις σαλάτες και το περπάτημα στα πλακόστρωτα σοκάκια του νησιού συνθέτουν τη συνταγή της μακροζωίας των κατοίκων του νησιού, που όχι απλώς φτάνουν και ξεπερνούν τον ένα αιώνα ζωής αλλά επιπλέον διατηρούν πολύ πιο νεανική όψη από την πραγματική τους ηλικία, δείχνοντας τουλάχιστον 20 χρόνια νεότεροι ο καθένας.
Η Ασημίνα
Οι πειρατές φαίνεται πως έκρυψαν καλά στη φουρνιώτικη γη το ελιξίριο της μακροζωίας μαζί με τους άλλους θησαυρούς τους και η ζωντανή απόδειξη είναι η πρωταγωνίστρια της μακροζωίας των Φούρνων Κορσεών, η αειθαλής γιαγιά Ασημίνα που προχωρεί (με ζωηρό βήμα, στητή και χωρίς μπαστούνι) προς τα 106 χρόνια ζωής. Ήταν επί πολλές δεκαετίες η καλύτερη μοδίστρα του νησιού και δίπλα της μαθήτευσαν η κόρη της Μαρία και πολλά κορίτσια των Φούρνων που σήμερα έχουν και αυτές εγγόνια. Η γιαγιά Ασημίνα εξακολουθεί να περνά την κλωστή στη βελόνα χωρίς να φορά γυαλιά και δεν παίρνει κανένα φάρμακο. Έχοντας ζήσει μια δύσκολη ζωή, χήρα από πολύ νεαρή ηλικία μέσα στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, εξακολουθεί να βλέπει στα όνειρά τον άνδρα της τον Ματθαίο, που υπεραγαπούσε, και να του λέει: «Θα έρθω να σε βρω, αλλά όχι ακόμα!».
Το σπίτι της, εμβληματικό οίκημα των Φούρνων, φωτίζεται το βράδυ με ένα γαλάζιο φως, με τις μουριές και τις λεμονιές να ρίχνουν σκιά όλη μέρα στη βεράντα. Αν το περίφημο φως που έβλεπε στην αντίπερα όχθη της λίμνης ο (Μεγάλος) Γκάτσμπι στο μυθιστόρημα του Σκοτ Φιτζέραλντ συμβόλιζε την ευτυχία, ο γαλάζιος φωτισμός στη βεράντα της Ασημίνας συμβολίζει σίγουρα τη μακροζωία. Κάθε φορά που την συναντώ για να πιούμε σπιτική λεμονάδα (από τα χεράκια της), με αποχαιρετά με την ευχή: «Κόρη μου, τα χρόνια μου να σου χαρίσω να τα ζήσεις».
Η Μαρία
Από κοντά και η Μαρία, η 82χρονη κόρη της, και εκείνη διάσημη μοδίστρα στο Ικάριο, που καλά καλά δεν φαίνεται 60 ετών όταν φορά το ψάθινο καπέλο, αλά Σοφία Λόρεν για να κάνει βόλτα στο νησί. Λίγα μέτρα πιο κάτω, στο σπίτι με τον ψηλό φοίνικα στην αυλή, ο αδελφός της Ασημίνας, ο 101 ετών Παντελής, έχει κι εκείνος μια συναρπαστική ιστορία να διηγηθεί. Ήρωας του B΄ Παγκοσμίου Πολέμου, έχει επιβιώσει από δύο – τρία ναυάγια, έχει υπηρετήσει στο υποβρύχιο «Παπανικολής» και έχει σώσει Βρετανούς και Ιταλούς στρατιώτες στο τέλος του πολέμου, ψαρεύοντάς τους στην κυριολεξία με τα χέρια του μέσα από τα μανιασμένα κύματα.
Ο Παντελής
Ο Παντελής έγινε τοπικός ζωντανός θρύλος όταν το 1942 κατέβασε μονάχος του με μια βάρκα με κουπιά γυναικόπαιδα από τους Φούρνους στην Κύπρο για να τα σώσει από τους ναζί. Τράβαγε κουπί επί 15 μέρες (!) στο Αιγαίο και όταν τον ρώτησα τι καιρό είχε, με κοίταξε με το γερό γαλάζιο μάτι του, με εκείνο το διαπεραστικό βλέμμα από το οποίο δεν του ξεφεύγει τίποτα και μου απάντησε: «Είχε 15 μέρες μπουνάτσα – λες και ο Θεός κρατούσε με τα χέρια του τους ανέμους για να μη μας πνίξει». Όταν τον ρώτησα αν τον φόβισε η πανδημία εκείνος με ένα χαμόγελο μου απάντησε: «Εσύ τι λες, μετά από όσα έζησα, να με φοβίσει ένας κορωνοϊός;». Ακόμα ηχεί η απάντησή του στα αυτιά μου, μαζί με το γέλιο του.
Ο Παρθένιος
Στρίβοντας δεξιά από το σπίτι του Παντελή, βγαίνει κανείς στο κεντρικό σοκάκι και συναντά τον 90χρονο Παρθένιο, στα σκαλιά του σούπερ μάρκετ. Ξυρισμένος, με ροδαλά αρυτίδωτα μάγουλα, δείχνει μετά βίας 70 ετών και παραμένει ερωτευμένος με τη γυναίκα του μετά από έξι δεκαετίες έγγαμου βίου.
Αν και συνταξιούχος, δεν μπορεί να καθίσει σπίτι του, «με φαντάζεσαι να κάθομαι και να κοιτάω το ταβάνι», με ρωτά και βάζει τα γέλια. Μαζί του στα σκαλιά του σούπερ μάρκετ ο συνομήλικός του Αλέκος, με το χαριτωμένο μπερέ πάντα στο κεφάλι, ενώ συχνά – πυκνά τούς κάνει παρέα και επίσης 90χρονος Χαράλαμπος, με παρουσιαστικό που σε καμία περίπτωση δεν θυμίζει άνθρωπο μεγαλύτερο από 75 ετών. Οι τρεις τους μαθαίνουν ό,τι γίνεται στο νησί και μπορούν να σε πληροφορήσουν για όλα, ενώ με την πρώτη ευκαιρία βγάζουν selfies με τους τουρίστες.
Οι ζεν αδελφές
Λίγα μέτρα πιο κάτω στο κεντρικό σοκάκι με τις μουριές, στο πεζούλι του σπιτιού τους οι δύο αδελφές, η Μαρία και η Χρυσούλα, καθαρίζουν φραγκόσυκα και κερνούν τους περαστικούς. Κάθε βράδυ βγαίνουν βόλτα αγκαζέ στο κεντρικό σοκάκι και στο γιαλό και στα τοπικά πανηγύρια πηγαίνουν πρώτες και φεύγουν με τους τελευταίους. Και φυσικά, χορεύουν τον Ικαριώτικο! Το χιούμορ τους σπάει κόκκαλα, με τη Χρυσούλα να αναζητά το πορτοφολάκι της κι όταν το βρίσκει σε μια ταβέρνα, να ρωτά γιατί δεν της έβαλαν το κατιτίς μέσα και το παίρνει άδειο, όπως το ’χασε.
Η ζεν αντιμετώπιση της ζωής από τις δύο αδελφές δείχνει σε εμάς τους μονίμους αγχωμένους κατοίκους των μεγαλουπόλεων πόσο λάθος πήραμε τη ζωή μας. Αφήνω πίσω μου τις δύο υπέροχες μεγαλοκοπέλες και παίρνω το πλακόστρωτο μονοπάτι για το Καμπί, περνώντας μπροστά από το σπίτι της 93χρονης Ελένης.
Η Ελένη
Με καταγωγή από το Αϊβαλί και ιδιαίτερη πατρίδα τη Λέσβο, η Ελένη έχει ζήσει μισό αιώνα στους Φούρνους και έχει το κέφι και την πνευματική διαύγεια ενός 20χρονου κοριτσιού. Την ώρα που δύο τουρκικά μαχητικά παραβιάζουν τον εναέριο χώρο της πατρίδας μας, πετώντας στην κυριολεξία πάνω από τα κεφάλια μας, η Ελένη σηκώνει τα καταγάλανα μάτια της στον ουρανό και μου λέει: «Να μου το θυμηθείς τον Ερντογάν θα τον ρίξουν οι γυναίκες!».
Μιλώ μαζί της για την Τουρκία, την επεκτατική της πολιτική, τις εναέριες παραβιάσεις και νομίζω πως έχω δίπλα μου έναν καθηγητή διεθνών σχέσεων και γεωπολιτικής. Πριν από την αποχαιρετήσω, με κοιτά και σηκώνει τα δυο χέρια της στον αέρα με την ευλυγισία μιας έφηβης και φωνάζει, με το Ικάριο να απλώνεται κάτω από τη βεράντα της: «Ελλάδα, η πατρίδα μας, το ωραιότερο μέρος του κόσμου. Όσο και να ψάξεις, όπου και να δεις, σαν την Ελλάδα δεν θα βρεις». Ούτε και σαν τη συνταγή της μακροζωίας που κάθε μέρα «ψήνεται» στους Φούρνους δεν θα βρεις, όσο κι αν ψάξεις…
[postgallery]
