PLUS
Ο θρυλικός Freddie Mercury των Queen διέθετε μια φωνή φαινόμενο και αποτελεί 74 χρόνια μετά τη γέννησή του και 29 χρόνια μετά τον θάνατό του, τον πιο χαρισματικό τραγουδιστή όλων των εποχών, ίνδαλμα της ροκ μουσικής.
Διέθετε τη φωνή ενός τενόρου
Η φωνή του Freddie Mercury ήταν τόσο μοναδική, διότι ήταν καταπληκτικός ο τρόπος με τον οποίο μπορούσε να την ελέγξει. Βάσει έρευνας μιας ομάδας Αυστριακών, Τσέχων και Σουηδών ερευνητών, από το πανεπιστήμιο της Βιέννης, προέκυψε ότι διέθετε τη φωνή ενός τενόρου, που έμοιαζε περισσότερο με αυτή ενός βαρύτονου.
Ότι οι φωνητικές χορδές του κινούνταν πιο γρήγορα απ’ ό,τι των υπολοίπων συναδέλφων του – ένα τυπικό βιμπράτο κινείται από 5,4 Hz μέχρι 6,9 Hz, του Μέρκιουρι κυμαινόταν στα 7,04 Hz. Οι ίδιοι ερευνητές ανακάλυψαν ότι ο τραγουδιστής των Queen χρησιμοποιούσε και μια τεχνική που ονομάζεται «subharmonics» (υποαρμονικές) – κατά την οποία οι κοιλιακές πτυχές δονούνται μαζί με τις φωνητικές χορδές, ευρύτερα γνωστή ως «τραγούδια λαρυγγισμών».
H ταινία «Bohemian Rhapsody»
H ταινία «Bohemian Rhapsody», πέρα από την εκπληκτική ερμηνεία του Ράμι Μάλεκ που συνοδεύτηκε δικαίως και από Όσκαρ Ά Ανδρικού Ρόλου το 2019, μπρος στην σπουδή να δραματοποιήσει, άφησε το κοινό με μια ουσιώδη πλάνη: ότι δήθεν ο Freddy Mercury είχε μάθει ότι πάσχει από AIDS πριν την περίφημη συναυλία του «Live Aid», στις 13 Ιουλίου του 1985, δίνοντας εκεί την παράσταση της ζωής του. Στην πραγματικότητα όμως, κάτι τέτοιο συνιστά μια -καλλιτεχνική αδεία, έστω- παραμόρφωση της ιστορίας.
Σήμερα, 29 χρόνια μετά το θάνατο του μεγάλου Freddie Mercury, είναι χρήσιμο να θυμόμαστε τα γεγονότα όπως πραγματικά συνέβησαν.
Το κεφάλαιο Freddie Mercury
Στo βιβλίο «Dead Rockers Society» (εκδ. Δίαυλος, 2019) του Παναγιώτη Παπαϊωάννου – το οποίο όπως δε χάνει την ευκαιρία να υπενθυμίζει ο συγγραφέας του, δεν είναι εγκυκλοπαιδικό – στο κεφάλαιο με τίτλο “Here’s To The Future, To The Dreams Of Youth” αφιερωμένο στον Freddie Mercury, αυτό και συμβαίνει. Εστιάζει σε ένα χρονικό σημείο όχι και τόσο γνωστό. Όταν οι Queen έχουν ολοκληρώσει την θριαμβευτική περιοδεία του 1986 και ενώ ο καθένα από τα μέλη του είναι απορροφημένο σε διάφορα προσωπικά project μαθαίνουν, μέσα στην επόμενη χρονιά, από τον ίδιο τον Freddie Mercury, ότι πάσχει από AIDS. Έχει προηγηθεί η ίδια οδυνηρή διάγνωση και για έναν αριθμό προσώπων του στενού περιβάλλοντός του.
Ο συγγραφέας του Παναγιώτης Παπαϊωάννου, δικηγόρος και Δρ. Εγκληματολογίας, μας εξηγεί τους λόγους αυτής της επιλογής:
«Όταν τα media θυμούνται τον Freddie Mercury, αναφέρουν το “The Show Must Go On”, από το τελευταίο τους άλμπουμ, το “Innuendo”. Όμως σπάνια αναφέρεται ο πρώτος δίσκος που ηχογράφησαν οι Queen ενώ γνώριζαν κάτι που ολόκληρος ο υπόλοιπος κόσμος αγνοούσε. Το “The Miracle” κυκλοφόρησε το 1989 και συγκαταλέγεται στις πολύ δυνατές τους στιγμές.
Εν γνώσει τους για το ότι πιθανόν να είναι εκείνο το τελευταίο τους άλμπουμ, έβαλαν στην άκρη τους εγωισμούς και τις συγκρούσεις για τα δικαιώματα των τραγουδιών και που είχαν φέρει τη μπάντα στα πρόθυρα της διάλυσης ουκ ολίγες φορές στο παρελθόν και έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους. Κατάφεραν, δε, κάτι αδιανόητο για την εποχή. Προστάτευσαν τον Freddie Mercury, αποκρούοντας την οποιαδήποτε φήμη για την υγεία του, καθως ο ίδιος δεν επιθυμούσε να αυξήσει τη δημοτικότητά του εξαιτίας του οίκτου που θα ένιωθε το μουσόφιλο κοινό για τον επερχόμενο θάνατό του.
Ο Freddie Mercury δεν ήταν κανένας άγιος, ούτε και αντιμετώπισε το χαμό του με το μυαλό του στο να φτιασιδώσει την υστεροφημία του.
Είναι από τις περιπτώσεις που πολυεκατομμυριούχοι σταρ δείχνουν μια σπάνια ευαισθησία και αξιοπρέπεια, με πρώτο τον ίδιο το Mercury, ο οποίος επιδίωξε μέχρι τελευταία στιγμή για ηχογραφεί, ακόμη και τότε που του ήταν δύσκολο να σταθεί όρθιος.
Ο Freddie Mercury δεν ήταν κανένας άγιος, ούτε και αντιμετώπισε το χαμό του με το μυαλό του στο να φτιασιδώσει την υστεροφημία του, όπως, σύμφωνα με κάποιους επιχείρησε ταινία (στην οποία οι υπόλοιποι Queen είχαν άμεση ανάμιξη). Όμως ο τρόπος που αντιμετώπισε την ασθένεια μέχρι το τέλος αντανακλά μια αξιοπρέπεια συγκλονιστική. Και βρίσκω ότι, πέρα από την αναμφισβήτητη μουσική αξία του έργου των Queen, αυτό το δίδαγμα ζωής είναι που αφορά το βιβλίο, τους αναγνώστες του και όσους πιστεύουν ότι η μουσική ιστορία δεν είναι μόνο αριθμοί στα τσαρτς και ευτυχισμένα χαμόγελα».
Πηγή: Τμήμα κειμένου Monopoli.gr
