PLUS
Αυτό που έζησα πριν από μερικές μέρες στο Στρασβούργο ήταν μια πολύ ξεχωριστή εμπειρία. Ταξίδια στο εξωτερικό έχω ξανακάνει (άλλωστε, τα αγαπώ τα ταξίδια και ας είναι κουραστικά και ακριβά), όμως το συγκεκριμένο είχε δύο ιδιαιτερότητες. Αφενός, δεν πήγα μεμονωμένα αλλά ως μέλος της ελληνικής αποστολής και αφετέρου δεν πήγαμε για τουρισμό αλλά για έναν πολύ σημαντικό σκοπό: την Ανεξάρτητη Διαβίωση. Το μέλλον μας.
Τι είναι η Ανεξάρτητη Διαβίωση όμως; Είναι (εν συντομία) το δικαίωμα των ΑμεΑ, να έχουμε την δυνατότητα, εφόσον το επιθυμούμε, να μένουμε αυτόνομα από τις οικογένειές μας, αφενός απαλλάσσοντας τες από την υποχρέωση του να μας φροντίζουν για το υπόλοιπο της ζωής μας/ζωής τους και αφετέρου βοηθώντας μας να κάνουμε την ζωή μας, σαν οποιονδήποτε άλλον μη ΑμεΑ. Αυτό επιτυγχάνεται με την αρωγή του κράτους και το σύστημα των προσωπικών βοηθών που πληρώνονται από αυτό. Αν το αναλύαμε (που δεν είναι του παρόντος) θα βλέπαμε ότι όλες οι πλευρές ωφελούνται. Σε κάποιες χώρες του εξωτερικού υπάρχει Ανεξάρτητη Διαβίωση.
Αυτή λοιπόν πήγαμε να διεκδικήσουμε και πιστεύω πως τα καταφέραμε πολύ καλά. Οκ, μικροπροβλήματα υπήρξαν αλλά ήταν λογικό και αναμενόμενο. Ήταν η πρώτη μας φορά εξάλλου. Αυτό που έκανε ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος –το «αφεντικό» όπως τον αποκαλώ χαριτολογώντας-, να μας μαζέψει όλους και να πετύχει να πάμε τελικά εκεί, για μένα ήταν ένας άθλος. Είχε θέληση και πίστη όμως. Και τα κατάφερε! Έφτιαξε μια 11μελή ομάδα από ΑμεΑ, που μαζί με τους προσωπικούς τους βοηθούς βρεθήκαμε στην καρδιά της Ευρώπης.
Η ομάδα μας, ήταν όλοι απίστευτοι χαρακτήρες. Δεν ξέρω αν μπορούσε με την πρώτη να κάνει καλύτερο team. Δέσαμε αμέσως και το κλίμα μεταξύ μας ήταν πάντα άριστο. Ακόμα είναι. Πράγμα όχι πολύ απλό για μια ομάδα τόσων ατόμων, που πολλοί δεν γνωριζόμασταν μεταξύ μας. Είμαι πολύ χαρούμενος που τους γνώρισα όλους. Ακόμα και αυτούς που ήδη ήξερα, τους γνώρισα καλύτερα. Ζήσαμε 5 μέρες μαζί και γίναμε Ομάδα.
Οι αναμνήσεις που κρατάω από το ταξίδι στο Στρασβούργο είναι πολλές: Η επίσκεψη μας στο ευρωκοινοβούλιο και η συνάντηση με τους ευρωβουλευτές, με τους οποίους μιλήσαμε για την Ανεξάρτητη Διαβίωση αλλά και για άλλα σχετικά θέματα. Η συμμετοχή μας στην 4ήμερη εκδήλωση “Strasbourg Freedom Drive”, που διοργανώνεται από το Ευρωπαϊκό Δίκτυο για την Ανεξάρτητη Διαβίωση (ENIL) κάθε δύο χρόνια από το 2003. Εκεί, μαζί με τους ευρωπαίους «συναδέρφους» μας, είδαμε τι ισχύει σε άλλα κράτη και τι πρέπει να γίνει. Η πανέμορφη πόλη (ίσως η ομορφότερη που έχω πάει) και η φοβερή προσβασιμότητά της σε όλους τους τομείς (ΜΜΜ, πεζοδρόμια, κτήρια κτλ). Αν ήταν έτσι παντού, η ζωή όλων μας θα ήταν ευκολότερη. Οι ωραίες βόλτες, το πολύ πράσινο και οι συχνές βροχές. Η ιδιαίτερη κουζίνα τους, που προσωπικά μου άρεσε. Η ελληνική παρέα μας και το γέλιο που ρίχναμε. Οι φοβεροί ευρωπαϊκοί δρόμοι που συναντήσαμε στην διαδρομή μας για το αεροδρόμιο της Φρανκφούρτης και τέλος, τα σπασμένα αμαξίδια στο Ελ.Βενιζέλος όταν γυρίσαμε (η μόνη πραγματικά άσχημη ανάμνηση). Είναι ένα μόνιμο άγχος για τους ΑμεΑ ταξιδιώτες, το να παραλάβουν σώα τα αμαξίδια και τον εξοπλισμό τους και κάτι πρέπει να γίνει για αυτό.
Την επόμενη φορά (που εύχομαι να υπάρξει), όντας πιο έμπειροι και οργανωμένοι θα τα πάμε ακόμα καλύτερα. Η αρχή έγινε όμως και αυτό είναι το σημαντικό. Όλοι μαζί βάλαμε την Ελλάδα στον χάρτη της Ανεξάρτητης Διαβίωσης και έπεται συνέχεια.
Υ.Γ.Θέλω να ευχαριστήσω όσους συνέβαλαν στο να είμαι εκεί: Τον Στέλιο Κυμπουρόπουλο που με επέλεξε. Τον φίλο μου Αντώνη Σωτηρόπουλο που ήταν τα χέρια και τα πόδια μου –για άλλη μια φορά. Τον ευρωβουλευτή Γιώργο Παπανικολάου και την ομάδα του που συνέβαλαν τα μέγιστα στο να πάνε όλα καλά και τέλος και τους υπόλοιπους ανώνυμους χρηματοδότες μας.
Καμίλ Γκουνγκόρ
Πηγή: i-diadromi
