PLUS
Συνέντευξη παραχώρησε ο Γιώργος Βουλγαράκης λίγες ημέρες μετά την αθωωτική απόφαση του δικαστηρίου για την υπόθεση του Βατοπαιδίου και πριν πετάξει με το αεροπλάνο για την Κύπρο, όπου διδάσκει στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο Κύπρου. Ο πρώην υπουργός αποκάλυψε τις δύσκολες στιγμές που πέρασε τα τελευταία χρόνια, ενώ άνοιξε για πρώτη φορά την καρδιά του όσον αφορά στη μάχη που δίνει η σύζυγός του, Κατερίνα, με τον καρκίνο.
Αισθάνεσαι δικαιωμένος με την απόφαση του δικαστηρίου για το Βατοπαίδι;
Εννοείται ότι αισθάνομαι δικαιωμένος, γιατί μια περιπέτεια πολλών ετών κλείνει και κλείνει στις πραγματικές της διαστάσεις. Νομίζω ότι όλος ο κόσμος έχει σήμερα καταλάβει ότι αυτό ήταν μια απίστευτη ιστορία, που φτιάχτηκε κυριολεκτικά από το μηδέν. Στη διαδρομή της, όμως, ταλαιπώρησε κόσμο, χάλασε καριέρες, σπίλωσε επιστήμονες, άλλους ανθρώπους τους έστειλε στο περιθώριο και κάποιους τους σκότωσε κυριολεκτικά. Αυτή η υπόθεση, λοιπόν, έκλεισε με τη βούλα και, προφανώς, αυτοί που ενεπλάκησαν δεν μπορεί παρά να αισθάνονται δικαιωμένοι.
Εκείνη την περίοδο σε είχαν βάλει στο στόχαστρο με πάρα πολύ αρνητικά σχόλια.
Έτσι γίνεται συνήθως. Πρώτα χτυπάς τους ανθρώπους που στηρίζουν ένα σύστημα και μετά καταρρέει το σύστημα. Εγώ ήμουν από τους βασικούς ανθρώπους που στήριζαν αυτή την κυβέρνηση, υπουργός σε πολλά υπουργεία και με μετρήσιμο έργο. Ήταν λογικό να είμαι ένας από αυτούς που θα «χτυπιόντουσαν», με συνέπεια να χτυπηθεί στη συνέχεια η Νέα Δημοκρατία. Μιλάμε για χιλιάδες ώρες αρνητικών δημοσιευμάτων, δεκάδες πρωτοσέλιδα και απίστευτα σενάρια, που δεν μπορούσα να παρακολουθήσω ούτε εγώ ακόμα!
Η οικογένεια μου παραλίγο να διαλυθεί με το Βατοπαίδι
Η οικογένειά σου πώς βίωσε τότε όλη αυτή την αρνητική δημοσιότητα;
Ήταν πάρα πολύ δύσκολα. Εμείς σαν οικογένεια είχαμε, όμως, μια στέρεα ψυχολογική βάση. Ξέραμε ότι δεν είχαμε κάνει τίποτα. Οπότε όταν ξεκίνησε αυτή η ιστορία φώναξα τη γυναίκα μου και τα παιδιά μου και τους είπα: «Ακούστε κάτι. Ο,τι και να πουν, ό,τι και να γράψουν, κάποια στιγμή θα σταματήσουν, διότι δεν υπάρχει πραγματικός δράκος στην υπόθεση αυτή». Συνεπώς, αυτό το πράγμα σού δημιουργεί μια πολύ καλή ψυχολογική βάση. Αν έχεις κάνει κάτι, λες: «Ωχ, θα με πιάσουν τώρα». Ήξερα ότι κάποια στιγμή όλα αυτά θα έκλειναν θετικά. Ήταν δεδομένο. Η αλήθεια είναι, βέβαια, ότι δεν περίμενα ότι θα διαρκούσε τόσα χρόνια. ‘Οπως επίσης δεν περίμενα ότι το όνομά μου θα εμπλεκόταν σε οποιαδήποτε υπόθεση ακουγόταν στον αέρα, σαν κερασάκι στην τούρτα, από το πουθενά! Οτιδήποτε λεγόταν έβαζαν και το όνομά μου δίπλα. Με ταλαιπωρούσαν μήνες. Πήγαινε κάποιο θέμα στη Δικαιοσύνη, αθωωνόμουν, πήγαινα στη Βουλή, πάλι αθωωνόμουν. Ήταν η δυσκολότερη περίοδος της ζωής μου, αλλά μπορώ να σου πω ότι ήταν και η περίοδος που σφυρηλάτησε και τους δεσμούς μας ως οικογένειας. Περάσαμε δύσκολα. Η οικογένειά μου παραλίγο να διαλυθεί. Φτάσαμε σε οριακό βαθμό εγώ με τη γυναίκα μου, η οποία είχε και σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία της από όλο αυτό. Έσκασε κυριολεκτικά.
Τότε κυκλοφορούσε έντονα η φήμη ότι είχατε χωρίσει με τη σύζυγό σου, την Κατερίνα.
Ήμασταν σε διάσταση μεγάλο διάστημα. Είναι ο νόμος του Μέρφι και η επιβεβαίωση της φράσης «ενός κακού μύρια έπονται». Θέλει κανείς τον χρόνο του μέχρι να ξαναβάλει τα πράγματα σε μια ορθολογική βάση. Δόξα τω Θεώ, η οικογένεια κράτησε. Έχουμε, άλλωστε, και τέσσερα υπέροχα παιδιά, ανεξάρτητες και ισχυρές προσωπικότητες, και είμαι πάρα πολύ υπερήφανος για αυτό.
Η μάχη με τον καρκίνο
Με την Κατερίνα πόσα χρόνια είστε μαζί; Πώς είναι αυτή η σχέση; Αισθάνομαι ότι πάντα είναι δίπλα σου, ό,τι και να γίνει.
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Περίπου 30 χρόνια. Με την Κατερίνα ουσιαστικά έχουμε μεγαλώσει μαζί. Εγώ δεν διανοούμαι τη ζωή μου χωρίς την Κατερίνα.
Είπες ότι αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα υγείας.
Ξέρεις, η αδικία δεν παλεύεται εύκολα. Ούτε οι άνθρωποι είναι από μάρμαρο. Όλα όσα συμβαίνουν σωματοποιούνται με κάποιο τρόπο. Και η αλήθεια είναι ότι οι συνέπειες όλης αυτής της άδικης στεναχώριας στην Κατερίνα βγήκαν πολύ άσχημα. Εχει καρκίνο στον μαστό. Το παλεύει γιατί είναι αγωνίστρια και το παλεύουμε όλοι μαζί. Οταν πρώτη φορά ήρθα σε επαφή με το άκουσμα της λέξης, έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Δεν κατάλαβα τι μου γινόταν.
Πρέπει να ήταν πολύ δύσκολο.
Κοίτα, ο κόσμος μεγαλώνει με κάποια στερεότυπα. Ακούει ότι κάποιος έχει καρκίνο και λέει «Α, πέθανε». Δεν είναι έτσι. Η επιστήμη έχει προχωρήσει πάρα πολύ. Είναι σημαντικό κομμάτι οι γιατροί, αλλά και η ψυχολογία του ανθρώπου. Η Κατερίνα είναι πολύ δυνατό παιδί. Αναπνέει και είμαστε δίπλα της και είμαι σίγουρος ότι θα το ξεπεράσουμε.
Πήγα μαζί της όταν ξύρισε τα μαλλιά της
Όταν σ’ το ανακοίνωσε, τι της είπες;
Δεν μου το ανακοίνωσε, πήγαμε μαζί στον γιατρό. Από την αρχή μέχρι το τέλος. Την εμπειρία αυτή τη ζήσαμε οι δυο μας. Γιατί έτσι έπρεπε να γίνει και δεν θα γινόταν διαφορετικά. Στην αρχή υπάρχει η αγωνία των εξετάσεων, να δεις τι έχει, αν είχε τοπικό, αν έχει μεταστατικό χαρακτήρα κ.λπ. Όταν άκουσα τη διάγνωση ήταν σαν να με διαπέρασε ηλεκτρικό ρεύμα, αλλά μπαίνοντας μέσα στο πρόβλημα βλέπεις ότι δεν είναι όλα μαύρα. Πάρα πολλές μορφές καρκίνου είναι πλήρως ιάσιμες. Η ίδια συνεχίζει τη ζωή της κανονικά. Εργάζεται, βγαίνουμε έξω κ.λπ. Είμαστε αισιόδοξοι.
Λένε ότι τα ζευγάρια που ταιριάζουν μετά από κάποια χρόνια αρχίζουν να μοιάζουν.
Και εγώ το πιστεύω. Θα σου πω κάτι. Όταν κάνεις χημειοθεραπείες, τα μαλλιά πέφτουν. Η Κατερίνα, λοιπόν, τα ξύρισε πριν πέσουν και καλά έκανε. Και πήγαμε μαζί. Έχω να σου πω ότι είναι πολύ όμορφη και έτσι τώρα μου μοιάζει πιο πολύ. Της λέω: «Μήπως και μετά να τα αφήσεις έτσι, όταν γίνεις καλά;».
Χαίρομαι που είσαι θετικός και το έχεις φιλοσοφήσει όμορφα μέσα σου.
Μα, θα νικήσει. Δεν υπάρχει περίπτωση. Είμαι πεπεισμένος μέσα μου 1.000%. Θα τη δείρω αλλιώς (γέλια).
