PLUS
Οι εκλογές στην Βάδη-Βυρτεμβέργη και στην Ρηνανία – Παλατινάτο σηματοδοτούν και επισήμως την έναρξη μιας χρονιάς κρίσιμων αναμετρήσεων για την Γερμανία, με αποκορύφωση τις βουλευτικές εκλογές της 26ης Σεπτεμβρίου.
Η επικείμενη αποχώρηση της Άγγελα Μέρκελ από την πολιτική, οι συνέπειες της πανδημίας, η νέα ηγεσία του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος (CDU) και τα σκάνδαλα των τελευταίων ημερών συνθέτουν μια εικόνα χωρίς προηγούμενο για τη χώρα που τις τελευταίες δεκαετίες φημίζεται για τη – σχεδόν βαρετή – σταθερότητά της.
Τα δύο κρατίδια που προσέρχονται αύριο στις κάλπες υπήρξαν παραδοσιακά «κάστρα» των Χριστιανοδημοκρατών. Η Βάδη – Βυρτεμβέργη, πατρίδα της Porsche και της Daimler, αλλά και του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, είχε Πρωθυπουργό του CDU από το 1953 έως το 2011. Ταυτόχρονα, εξέλεξε και τον πρώτο Πράσινο Δήμαρχο μεγάλης πόλης, το 2002 στο Φράιμπουργκ. Ο σημερινός επικεφαλής της κυβέρνησης Πρασίνων – CDU, Βίνφριντ Κρέτσμαν, στην ηγεσία του κρατιδίου από το 2011, δεν είναι ο τυπικός «πράσινος» πολιτικός. Στις προηγούμενες εκλογές το κεντρικό σποτ της καμπάνιας του τον έδειχνε να μπαίνει σε μια πολυτελή Mercedes S – τουλάχιστον ήταν υβριδική.
Ο κ. Κρέτσμαν διατηρεί και τώρα το προβάδισμα στις δημοσκοπήσεις. Όσο μάλιστα τα ποσοστά του κυβερνητικού εταίρου συρρικνώνονταν τόσο ενισχύονταν οι δικές του επιδόσεις. Σύμφωνα με δημοσκόπηση του Ινστιτούτου ΙΝSΑ για λογαριασμό της BILD, η υποψήφια του CDU Σουζάνε ‘Αιζενμαν περιορίζεται στο 25% και απειλείται με ιστορικό χαμηλό για το κόμμα της στο κρατίδιο. Οι Πράσινοι βρίσκονται αυτή τη στιγμή στο 32%. Υπό αυτές τις συνθήκες, θα ήταν εφικτή μια συνέχιση του σημερινού συνασπισμού Πρασίνων – CDU με αποδυναμωμένους τους Χριστιανοδημοκράτες ή μια συμμαχία Πρασίνων – Σοσιαλδημοκρατών (SPD) – Φιλελευθέρων (FDP).
Το CDU ήταν παραδοσιακά η πρώτη πολιτική δύναμη από την δημιουργία της Ρηνανίας – Παλατινάτου το 1946 μέχρι το 1991. Πατρίδα του Χέλμουτ Κολ, ο οποίος συνήθιζε μάλιστα να προσκαλεί τους ξένους ηγέτες στην αγαπημένη του ταβέρνα στο Ντάιντεσχαϊμ. Από εκεί πέρασαν ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, ο Φρανσουά Μιτεράν, ο Τζορτζ Μπους και η Μάργκαρετ Θάτσερ. Τα τελευταία 20 χρόνια στο τιμόνι της κρατιδιακής κυβέρνησης βρίσκεται το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (SPD). Η Μαλού Ντράιερ ηγείται τώρα συνασπισμού με τους Πράσινους και τους Φιλελεύθερους (FDP). Στις μετρήσεις αυτής της περιόδου SPD και CDU συγκεντρώνουν από 30%, με πιθανότερη έκβαση μια νέα κυβέρνηση SPD – FDP – Πρασίνων ή έναν συνασπισμό «Τζαμάικα» (CDU – Πρασίνων – FDP). Και τα δύο σχήματα συγκεντρώνουν δημοσκοπικά από 48%. Το κρατίδιο αποτελεί μια από τις σοβαρότερες ελπίδες των Σοσιαλδημοκρατών να επιδείξουν κάποια δυναμική ενόψει και των εκλογών του Σεπτεμβρίου.
Το CDU ήλπιζε πριν από λίγο καιρό ότι θα κατάφερνε μια δυναμική επιστροφή στα δύο κρατίδια. Η κυρία Ντράιερ ωστόσο θεωρείται ικανή και αποτελεσματική. Ακόμη περισσότερο ο κ. Κρέτσμαν στην Βάδη – Βυρτεμβέργη. Επιπλέον, η κατάσταση για τους Χριστιανοδημοκράτες επιβαρύνεται από το σκάνδαλο με την προμήθεια μασκών, η αποκάλυψη του οποίου οδήγησε στην παραίτηση του βουλευτή Νίκολας Λέμπελ από το Μανχάιμ (Βάδη – Βυρτεμβέργη) και ενός ακόμη βουλευτή του Χριστιανοκοινωνικού Κόμματος (CSU) της Βαυαρίας. Προχθές στα σκάνδαλα προστέθηκαν και φήμες περί υπερβολικής «εγγύτητας» του υφυπουργού Οικονομίας Τόμας Μπάράις και του βουλευτή Μαρκ Χάουπτμαν με την ηγεσία του Αζερμπαϊτζάν που είχε ως αποτέλεσμα την παραίτηση του τελευταίου από την Bundestag. Παράλληλα, το παρατεταμένο lockdown, τα προβλήματα με τα εμβόλια κατά της Covid-19 και τα τεστ έχουν αρχίσει να γκριζάρουν την θετική εικόνα της κυβέρνησης σε ό,τι αφορά την διαχείριση της πανδημίας.
Στις 18:00 (τοπική ώρα) αύριο το βράδυ ο εδώ και δύο μήνες αρχηγός του CDU ‘Αρμιν Λάσετ περιμένει πιθανότατα δυσάρεστα νέα. Και παρότι γνωρίζει ότι ουδείς θα του επιρρίψει προσωπικά ευθύνη σε περίπτωση ήττας, η ανησυχία του θα αφορά κυρίως την επικείμενη επιλογή του υποψήφιου Καγκελάριου για την Χριστιανική Ένωση (CDU/CSU) ενόψει των εκλογών του Σεπτεμβρίου. Μια αποτυχία αύριο μπορεί να σημαίνει ότι κάποιοι στο κόμμα θα αρχίσουν να σκέφτονται – ίσως και φωναχτά – ότι μπορεί να υπάρχει καταλληλότερος υποψήφιος, όπως ο Πρωθυπουργός της Βαυαρίας και αρχηγός του CSU Μάρκους Ζέντερ.
