Για πρώτη φορά στην Ελλάδα, στα μέσα Νοέμβρη οι «ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ;» του Α. Στρίντμπεργκ στο Θέατρο ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟύ σε σκηνοθεσία του Νίκου Καμτσή

Οι «Σύντροφοι ?» είναι ίσως το μοναδικό έργο του Σουηδού που ο ίδιος δηλώνει σαν κωμωδία. Μια κωμωδία που διατηρεί την ποιητικότητα του Στρίντμπεργκ και προσεγγίζει και πάλι το αγαπημένο του θέμα της σύγκρουσης μεταξύ των δύο φύλων, αρσενικού με το θηλυκό, πάντα χωρίς οριστικό νικητή και χωρίς οριστική και αμετάκλητη έκβαση.
Οι «Σύντροφοι?» γραμμένο το 1886 είναι το δεύτερο έργο μιας τριλογίας που άνοιξε με τον «Πατέρα» και έκλεισε με την «Μις Τζούλια».
Λίγα λόγια για το έργο
Ο Αξελ και η Μπέρτα είναι ένα ερωτευμένο ζευγάρι ζωγράφων. Εκείνος πιο φτασμένος γίνεται ο μέντορας της Μπέρτα, που τώρα δοκιμάζει τις δυνάμεις και το ταλέντο της στο κόσμο των εικαστικών. Όλα αυτά γίνονται στην κατ΄ εξοχή καλλιτεχνική πρωτεύουσα του κόσμου, στο Παρίσι.
Η ζωή τους κινείται ανάμεσα στην καθημερινότητα και στην υπέρβαση της δημιουργίας και της έμπνευσης, μέχρι που αναγγέλλεται ο διαγωνισμός της Ανώτερης ακαδημίας τεχνών και γραμμάτων για την ζωγραφική όπου καλούνται εκεί να επιβεβαιωθούν οι φιλοδοξίες των δημιουργών.
Το ίδιο και της Μπέρτα.
Γιατί ο Αξελ έχει λάβει μέρος τα προηγούμενα χρόνια και έχει κερδίσει το μέγα βραβείο, καθιερώνοντας έτσι την αξία του στα καλλιτεχνικά πράγματα του Παρισιού. Η Μπέρτα όμως όχι. Όχι ακόμα. Επηρεάζει μετά από πίεση τον Αξελ να καταθέσουν και οι δύο έργα στον διαγωνισμό. Και για να το πάει και ένα βήμα παραπέρα προτείνει να βάλουν την υπογραφή τους ο ένας κάτω από τον πίνακα που φιλοτέχνησε ο άλλος. Ο προτεστάντης Αξελ αρνείται αλλά η γυναίκα του βγάζει στη φορά όλα τα όπλα που διαθέτει. Θεμιτά και αθέμιτα.
Ελιγμοί, ερωτική πρόκληση, τρυφερότητα , λαγνεία, τσαχπινιά και σκέρτσα, απάτες και δόλος, όλα είναι παρόντα για να δαγκώσει ο Αξελ-Αδάμ τον απαγορευμένο καρπό, που του προσφέρει η Μπέρτα-Εύα.
Στον λυσσαλέο αγώνα της Μπέρτας και του Αξελ όλα δοκιμάζονται. Όχι μόνο η ικανότητα και η δύναμη αλλά και η ηθική του αγώνα, Και είναι ένας αγώνας αέναος, που έρχεται από τα βάθη της ανθρώπινης ιστορίας και θα συνεχίζεται στο διηνεκές. Γι΄ αυτό και μας αφορά.
Γύρω από το ζεύγος ένας χορός προσώπων (όλοι Σκανδιναβοί, κανένας Παριζιάνος) κινείται και υποδαυλίζει το μένος, την λύσσα και τον φανατισμό των μονομάχων. Ένας γκροτέσκος και κωμικός χορός φαντασμάτων ανδρών και γυναικών υποστηρίζει το ένα η το άλλο στρατόπεδο, φανατίζεται με τη σύγκρουση και χορεύει κανιβαλικά γύρω από την φωτιά που έχει ανάψει, ρίχνοντας όσο περισσότερο λάδι μπορεί για να δει τα αποτελέσματα. Θρέφεται από την καταστροφή και ηδονίζεται με τον αλληλοσπαραγμό των φύλλων με μια ηδονή πυρομανούς.

Ο Νατουραλιστής Στριντμπεργκ σημειώνει σε κάθε έργο πως η διαλεκτική μεταξύ των δύο φύλων θα υπάρχει όσο υπάρχει και η ανάγκη για απόδειξη περί ανωτερότητας. Η μάχη δεν τοποθετείται μόνο σε άλλου τύπου κοινωνικό–ταξικά χαρακτηριστικά αλλά στην ίδια τη μάχη μεταξύ διαφορετικών όντων.