PLUS
Τα όσα τραγικά διαδραματίστηκαν τις τελευταίες μέρες στην Ουκρανία υποδηλώνουν για άλλη μία φορά το σκληρό πρόσωπο των διεθνών σχέσεων, των συμφερόντων και των ισορροπιών που επικρατεί στον πλανήτη.
Ο Ουκρανός πρόεδρος, σε μια ύστατη έκκληση προς τη Δύση, εκλιπαρούσε για βοήθεια έστω την τελευταία στιγμή. Έμεινε μόνος αφού οι «σύμμαχοι» και οι φίλοι της Ουκρανίας τον άφησαν μόνο χωρίς δεσμεύσεις ούτε για είσοδο στην ΕΕ ούτε στο ΝΑΤΟ. Χαμένα πήγαν τα ταξίδια και οι εκ του σύνεγγυς συναντήσεις με ξένους ηγέτες, τα λίγα όπλα που κατεύθυναν από διάφορες χώρες και οι μεγαλοστομίες.
Το 2014 η Ουκρανία έχασε την Κριμαία και σήμερα η Δύση χάνει την Ουκρανία. Ποια θα είναι όμως η επόμενη μέρα μετά από αυτή την κρίση;
Σε γενικές γραμμές όταν επέλθει ηρεμία, αποκατασταθεί η πολιτική κατάσταση στη χώρα με μια φιλορωσική κυβέρνηση στα μέτρα που ζητά ο Πούτιν (αποστρατικοποίηση, ουδετερότητα, εξαφάνιση κάθε δυτικής επιρροής κ.λπ.) και τελειώσουν από τη Δύση οι δηλώσεις υποστήριξης και οι κυρώσεις σταδιακά και θα φύγει το θέμα από τα ΜΜΕ, στο σύστημα θα επέλθει μια άλλη μορφή κανονικότητας (business as usual) μέσα σε ένα νέο status quo που θα έχει δρομολογηθεί.
Οι ΗΠΑ θα επιστρέψουν στην πολιτική τους εσωστρέφεια και στις ενδιάμεσες εκλογές του ερχόμενου Νοεμβρίου, μαζί με το άγχος τους για τον πληθωρισμό, την ακρίβεια και το δημόσιο χρέος, αλλά και την απειλή της Κίνας σε όλα τα επίπεδα. Οι Κινέζοι εξάλλου δεν είναι απίθανο να ρισκάρουν κάτι αντίστοιχο με την Ταϊβάν όποτε κρίνουν ότι έφθασε το πλήρωμα του χρόνου.
Εμείς εδώ στην Ευρώπη θα παλεύουμε με την ακρίβεια, την ενεργειακή κρίση, τα ελλείμματα και τις ανισότητες, την ΕΚΤ, τις προεδρικές εκλογές στη Γαλλία και τις σχέσεις της Αγγλίας με την Ιρλανδία στη μετα-Brexit εποχή, αλλά και με τις απείθαρχες χώρες Πολωνία και Ουγγαρία που θα πληρώνουν πρόστιμα γιατί δεν ευθυγραμμίζονται με το ευρωπαϊκό δίκαιο.
Η Γερμανία και η Ιταλία θα συνεχίσουν να λαβαίνουν ρωσικό φυσικό αέριο σε προνομιακές τιμές, γιατί αλλιώς οι οικονομίες τους θα παρουσιάσουν σημάδια ύφεσης και χαμηλής ανταγωνιστικότητας, ενώ το αμερικανικό υγροποιημένο αέριο θα αργήσει να έρθει στον βαθμό που το θέλει η ΕΕ λόγω έλλειψης υποδομών. Εξάλλου, μπορεί ο αγωγός Νορντ Στριμ2 να έχει παγώσει, όμως η Ρωσία θα στέλνει φυσικό αέριο από τη νέα Ουκρανία στην ΕΕ μέσω των υφιστάμενων αγωγών μήκους τριάντα χιλιάδων χιλιομέτρων.
Η Τουρκία θα συνεχίσει την πολιτική ίσων αποστάσεων με τη Ρωσία και τη Δύση, αφού δεν δεσμεύεται από συλλογικές κυρώσεις, οι Ρώσοι θα κάνουν διακοπές στη φθηνή Τουρκία λόγω πτώσης της λίρας, ενώ θα συνεχίσουν οι εξαγωγές Ρωσίας/νέας Ουκρανίας που είναι παγκόσμιοι πρωταθλητές στη διατροφή, μια και ελέγχουν το 30% στα σιτηρά, στο καλαμπόκι 25% και στο ηλιέλαιο με 80%.
Εμείς ως μικρή χώρα και ευάλωτη οικονομία θα μετρήσουμε τις συνέπειες των κυρώσεων και το κόστος στην οικονομία μας κυρίως στις τιμές ενέργειας και στον πληθωρισμό. Θα πρέπει όμως να πάρουμε και τα μαθήματά μας για το πόσο τελικά αλληλέγγυοι είναι οι σύμμαχοι όταν θα έρθουν κρίσιμες στιγμές, και έχουμε πολλές απ’ αυτές με τη γείτονα που μόνοι μας «θα πρέπει να βγάλουμε το φίδι από την τρύπα», που λέει ο λαός.
Τα παραπάνω βέβαια μπορεί να ανατραπούν μόνο αν επικρατήσουν λογικές ευθείας σύγκρουσης και σκληρής αντιπαράθεσης της Δύσης με τη Ρωσία, πράγμα απίθανο μια και το ένστικτο της αυτοσυντήρησης υπερτερεί στον ανθρώπινο βίο.
*Ο Γιάννης Μήτσιος, είναι πολιτικός επιστήμων – διεθνολόγος
