Γιατί οι Χούθι είναι ανεξέλεγκτοι ακόμη και από το Ιράν και εξελίσσονται στον υπ’ αριθμόν 1 κίνδυνο για την Δύση

03/09/2024 6:40

Ο μεγάλος «Περιβαλλοντικός κίνδυνος» που επηρεάζει όλες τις χώρες που συνορεύουν με την Ερυθρά Θάλασσα, μετά το χτύπημα με drones και πυραύλους του δεξαμενόπλοιου Sounion από τους Χούθι στις 21 Αυγούστου ανοικτά του λιμανιού Χοντάιντα, που ελέγχουν οι Yεμενίτες αντάρτες, στην Ερυθρά Θάλασσα ξαναφέρνει στην επιφάνεια το θέμα των μέχρι πρότινος αγνώστων στους περισσότερους Δυτικούς, Χούθι της Υεμένης, που αποδεικνύονται με τις πολεμικές ενέργειές τους εναντίον των Δυτικών ως ένας νέος μεγάλος κίνδυνος για μια γενική σύρραξη απρόβλεπτων διαστάσεων και επιπλοκών στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, αλλά και την σχέση τους με το Θεοκρατικό καθεστώς της Τεχεράνης
Οι Χούθι προέρχονται από μια ομάδα φυλών από μια ορεινή περιοχή στη βόρεια Υεμένη που συνορεύει με τη Σαουδική Αραβία. Το επίσημό τους όνομα είναι «Ανσάρ Αλλάχ», δηλαδή «υποστηρικτές του Αλλάχ». Από πλευράς θρησκείας ανήκουν στο σιιτικό Ισλάμ και για αυτό έχουν καλές σχέσεις με το Ιράν, το οποίο θεωρεί πως είναι ο εκπρόσωπος των συμφερόντων των σιιτών στην περιοχή.
Η ιστορία του κινήματος των Χούθι πολιτικά και στρατιωτικά ξεκινά από τη δεκαετία του 1990. Η οργάνωση που προηγήθηκε ιδρύθηκε το 1994 από τον Χουσεϊν Μπραντρεντίν αλ Χούθι, έναν πρώην βουλευτή της Υεμένης που αντιτάχθηκε στην πολιτική του τότε προέδρου Αλί Αμντουλάχ Σαλέχ. Το 2014 κατέλαβαν την πρωτεύουσα της Υεμένης, Σανά’α, και εκδίωξαν τη νόμιμη και διεθνώς αναγνωρισμένη κυβέρνηση, αρχικά στα νότια της χώρας και αργότερα στη Σαουδική Αραβία.
Η σύγκρουση στην Υεμένη έχει περιέλθει σε μεγάλο βαθμό σε αδιέξοδο, που θεωρείται από τους περισσότερους ως ένας ξεκάθαρος πόλεμος αντιπροσώπων μεταξύ της Σαουδικής Αραβίας και του Ιράν, του κύριου υποστηρικτή των ισλαμιστών ανταρτών.
Η πληγή αυτή παραμένει ανοικτή και δημιουργεί προβλήματα συνεχώς στην Ερυθρά Θάλασσα, βασικό πεδίο λειτουργίας των διεθνών εμπορικών μεταφορών.
Το Ιράν φαίνεται ότι υποστηρίζει και επικροτεί αυτές τις επιθέσεις καθώς ειδικοί αναλυτές υποστηρίζουν πως αυτό γίνεται σε εφαρμογή ενός σχεδίου που εκπορεύεται από την Μόσχα και την Τεχεράνη για επιστροφή του κόσμου σε ένα καθεστώς πόλωσης όπως αυτό επί Ψυχρού Πολέμου, τμήμα της παγκόσμιας επίθεσης χάους που έχει εξαπολύσει ο Πούτιν ως απάντηση για τη βοήθεια της Δύσης στην Ουκρανία.
Πράγματι από τη Χεζμπολάχ στον Λίβανο έως τη Χαμάς στη Γάζα και από την οργάνωση Badr και την Kataib Hezbollah στο Ιράκ έως τους Χούθι της Υεμένης, η Τεχεράνη πράγματι συνεργάζεται στενά με οργανώσεις που μοιράζονται τους στόχους της, κυρίως αυτούς που προέρχονται από μια κοινή εχθρότητα με το Ισραήλ, τη Δύση και κυρίως τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Βέβαια οι Χούθι ναι μεν παίρνουν ευχαρίστως τα όπλα του Ιράν και επιχειρούν να πυρπολήσουν την Ερυθρά Θάλασσα και την παγκόσμια οικονομία, όμως φαίνεται ότι δεν επιθυμούν να είναι πάντα και πολύ υπάκουοι στα κελεύσματα της Τεχεράνης – είτε προτρεπτικά είτε αποτρεπτικά.
Οι Χούθι δείχνουν να έχουν κατά κάποιον τρόπο αυτονομηθεί από τη γραμμή των ιρανών αν και ανήκουν και αυτοί στα διάφορα ισλαμιστικά κινήματα της Μέσης Ανατολής τα οποία οι μουλάδες (πιστεύουν ότι) ελέγχουν απολύτως, θεωρητικώς με το πνευματικό δόγμα και πρακτικώς με τα υλικά μέσα.
Οι Χούθι έχουν μεγαλύτερη στοχοπροσήλωση απέναντι στις Δυτικές δυνάμεις σε σχέση με τις άλλες οργανώσεις επειδή ζητούν την αυτοεπιβεβαίωση και αποβλέπουν σε συγκεκριμένο πολιτικό στόχο και αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που έχουν μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων και άρα καθίστανται πιο επικίνδυνοι.
Με τις κινήσεις τους αποσκοπούν σε αποτελέσματα διεθνούς αντικτύπου, πολύ ευρύτερης σημασίας από όσα συμβαίνουν στο θέατρο των τωρινών επιχειρήσεών τους προσδοκώντας να επιβάλουν στην στην Υεμένη ένα θεοκρατικό πολιτικοστρατιωτικό καθεστώς ανάλογο εκείνου των μουλάδων, εμπνευσμένο από τις παρακαταθήκες του Αγιατολάχ Χομεϊνί, ωστόσο ανεξάρτητο από τις βουλές της Τεχεράνης. Οι Χούθι έχουν αίσθηση ανεξαρτησίας και φρονούν ότι ο πολιτικός σιιτισμός δεν συνεπάγεται την απόλυτη υποταγή στο Ιράν. Θέλουν δεσμούς σταθερούς μεν, ευέλικτους δε.

Προς το παρόν η κατάσταση αυτή μοιάζει να είναι βολική για την Τεχεράνη καθόσον απάναντι στις πιέσεις των Δυτικών και κυρίως των Αμερικανών για να συγκρατήσει τους Χούθι εκείνη απαντά ότι δεν δικαιούται να ασκεί βέτο σε όλες τις πρωτοβουλίες της Υεμένης άσχετα αν το πολεμικό υλικό που καταφθάνει στη Σαναά, οι πύραυλοι και τα drones, είναι αδιαμφισβήτητη απόδειξη των σχέσεων των ανταρτών με το θεοκρατικό καθεστώς του Ιράν, εφαρμόζοντας το σχέδιο του Ιράν με τους Χούθι να αποτρέπουν τον διάπλου της Ερυθράς Θάλασσας, το δε Ιράν να κάνει το ίδιο για τα πλοία που διέρχονται από τα Στενά του Γιβραλτάρ. Κλείνοντας εντελώς τη Μεσόγειο Θάλασσα για τη διεθνή ναυτιλία πράξη που συνάδει με την κήρυξη οικονομικού πολέμου κατά της Δύσης.

Εάν λάβει κανείς υπόψη τα παραπάνω και υπολογίσει τα ποσοστά και τους όγκους εμπορευμάτων που διακινούνται μέσω αυτών των δύο σημείων, καθίσταται σαφές ότι όποιος επιχειρεί να “υποτάξει” το εμπόριο στα δύο άκρα της Μεσογείου έχει δυνητικά την ικανότητα να προκαλέσει σοβαρό οικονομικό πλήγμα στην παγκόσμια οικονομία με αποτέλεσμα χειρότερο από τη Χρηματοπιστωτική Ύφεση του 2007-2009 . Και στη συγκεκριμένη περίπτωση, μιλάμε για το Ιράν και τους υποστηριζόμενους από την Τεχεράνη Χούθι που προς το παρόν δείχνουν να μεταμορφώνονται στον Νο1 κίνδυνο για την Δύση στην περιοχή .